همه چیز درباره نوموفوبیا

نوموفوبیا چیست؟

نوموفوبیا این اصطلاحی است که برای اولین بار توسط محققان بریتانیایی از سال 2010 استفاده شد و مخفف No Mobile Phobia است. نوموفوبیا نوعی فوبی است که در آن فرد هنگام دوری از تلفن همراه دچار اضطراب و نگرانی شدید می شود. دلگرم کننده به روز باشید نوموفوبیا آن ها ملاقات می کنند.

علائم نوموفوبیا چیست و چگونه درمان می شود؟

بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط موسسه IOUGOV، 77 درصد از کسانی که از این عارضه رنج می برند بین 25 تا 34 سال سن دارند. مبتلایان به این عارضه می ترسند موبایل خود را گم کنند یا موبایل خود را از دست بدهند و یا باتری آنها تمام شود.گفته می شود این افراد نمی توانند تلفن همراه خود را بیش از 150 سانتی متر از خود جابه جا کنند. افراد مبتلا به نوموفوبیا باید قبل از خواب گوشی خود را چک کنند و اولین کاری که بعد از بیدار شدن از خواب انجام می دهند این است که تلفن همراه خود را بردارند. افراد مبتلا به نوموفوبیا می توانند نیمه شب از خواب بیدار شوند و به تلفن همراه خود نگاه کنند.

مصاحبه هایی در این باره:

سامان 19 ساله نزدیک به چهار سال است که از این اختلال رنج می برد “نوموفوبیا” است. او علاوه بر اینکه بیش از 12 ساعت در روز با موبایل خود کار می کند، شب ها نیز آن را به رختخواب می برد. دقیقا چهار سال است که سفر نکرده و علاقه ای به پیاده روی و کوهنوردی ندارد. چون می ترسد وارد فضایی شود که موبایلش آنتن نمی دهد. او می گوید“من بدون موبایل عصبی هستم و نمی خواهم آنجا را ترک کنم. «اگر نه، احساس می‌کنم چیزی را از دست داده‌ام و استرس زیادی دارم.

بهروز، 32 ساله، یکی دیگر از بیماران مبتلا به اختلالی است که نمی تواند آخرین باری که تلفن همراه داشته است، به خاطر بیاورد: برای من تلفن همراه وسیله ای برای اطلاعات است. وقتی از مشکلات روزمره آگاهی ندارم، تحت استرس هستم. منظورم فقط اخبار رسمی نیست. من همچنین باید در مورد اعضای خانواده خود بدانم. اگر تلفن من نباشد، مدام در خواب می بینم که مثلاً ممکن است برای مادرم اتفاقی افتاده باشد. این دقیقا همان چیزی است که من از زمانی که گوشی هوشمند خود را خریدم احساس می کنم. «حتی وقتی نیمه‌شب از خواب بیدار می‌شوم تا بروم یک نوشیدنی، حتماً تلفنم را چک می‌کنم.

محمد، 31 ساله، آخرین باری که تلفن همراهش را برداشته را به یاد نمی آورد. دوستان در استخر نیز او را با تلفن همراه دیدند: «آیا می توانی سوئیچ را صبح در ماشین بگذاری؟» یا مثلاً می توانی لباس نپوشی و بروی سر کار؟ تقریبا غیر ممکن است. تلفن همراه دقیقاً همین کار را می کند. دلیلش خیلی ساده است. چون کار ما کاملاً مربوط به تلفن همراه است و بدون موبایل تقریبا غیر قابل تصور است. بنابراین، همانطور که تصور استاد بدون کلید غیرممکن است، تصور برخی افراد بدون تلفن همراه نیز ممکن نیست. من آنقدر درگیر شبکه های اجتماعی هستم و ارتباطاتم مجازی است که نمی توانم ارتباطم را با تلفن قطع کنم.

علاوه بر این، بیماران مبتلا به “نوموفوبیا”. ترس، اضطراب و ترس تجربه، این اختلال عواقب اجتماعی نیز دارد. این یک پیامد اجتماعی عادت به فناوری است.

دکتر سمیرا وکیلها، جامعه شناس می گوید: «وابستگی به ابزارهای تکنولوژیکی منجر به وسواس، اضطراب و عدم اعتماد به نفس می شود. «این افراد اغلب در موقعیت‌هایی به ابزارهای فناوری متوسل می‌شوند که انتظار می‌رود با تکیه بر مهارت‌های اجتماعی و شخصی بر تنش‌ها و احساسات ناشناخته غلبه کنند.

این جامعه شناس معتقد است: وی افزود: «این فرآیند یک فاجعه تلقی می‌شود، زیرا همدلی، هماهنگی و اخلاق ارزشی را که از ویژگی‌های مهم انسانی است، تضعیف می‌کند و هر فرد را در حلقه و فناوری خود می‌بندد. در نتیجه، جامعه بشری از لبخندهای تصادفی، احساس همدردی، هماهنگی، احساس عشق و درک متقابل بیگانه می شود و به دلیل دوری از دوستان بدون زبانی مانند موبایل دچار تنفر از خود و استرس می شود. تلفن. “

عوارض جسمی

امکان ایجاد و گسترش تومورهای سرطانی و آسیب پذیری بدن در برابر عوامل پاتوژنز، اختلالات خواب، فراموشی، سردرد و افسردگی، امواج گرما، افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و مشکلات ژنتیکی یکی از اصلی ترین آسیب های جسمی است که فرد مبتلا به این اعتیاد دچار آن می شود. حتی بروز اختلالات جنسی و کاهش باروری و در نهایت ناباروری از پیامدهای ناخوشایند این بیماری عنوان شده است. به دلیل استفاده طولانی و طولانی مدت از دست ها، خطر التهاب مفاصل انگشتان نیز از بیماری های شایع در این افراد است.

پیامدهای اجتماعی

اعتیاد به تلفن همراه منجر به اختلال در یادگیری، فعالیت های روزانه، کار، روابط خانوادگی و زندگی اجتماعی می شود. فرد مبتلا به اختلال را از روابط صمیمی خانوادگی دور می کند و او را از محیط خود کمتر آگاه می کند. پس از گذراندن ساعات زیادی با تلفن همراه، کم کم علاقه اش را به محیط از دست می دهد.

آیا درمانی برای این نوموفوبیا وجود دارد؟

یا برای کاهش وابستگی خود به دستگاه های تلفن همراه چه کنیم؟

درمان های مختلفی برای درمان این اعتیاد و کاهش پیامدهای منفی آن وجود دارد. اما در تمامی این درمان ها سعی می کنیم به بیمار دارای این علائم آموزش بر اساس راهکارهای کاهش استرس و جایگزینی موبایل آموزش دهیم. بهترین راه برای درمان نوموفوبیا این است که نیاز به تلفن همراه را کاهش دهید و در صورت نیاز سعی کنید دستگاه را از خود دور نگه دارید. البته در زندگی امروزی بسیار سخت و تقریباً غیرممکن است. اما باید سعی کنید وابستگی روانی به این دستگاه را از بین ببرید.

آرامش ذهن

این روش برای بیمارانی انجام می شود که علائم فیزیکی مانند تپش قلب دارند گرفتگی قلب، عضله و… راه هایی مانند کاهش اضطراب آموزش داده می شود که شامل ورزش هایی برای آرامش بدن و رفع تنش عضلانی است. این ایده را بیاموزید که یک دستگاه تلفن همراه یک دستگاه است و نه بیشتر: به عنوان مثال، بیماران یاد می گیرند که اخبار روزانه را از طریق تلفن همراه خود دنبال نکنند و از آن فقط برای برقراری تماس استفاده کنند.

آموزش راه حل های جایگزین

به اکثر بیماران توصیه می شود همیشه کارت تلفن همراه خود داشته باشند تا هر زمان که نمی توانند از طریق تلفن همراه خود تماس بگیرند بتوانند از آن استفاده کنند. همچنین فهرستی از مخاطبین و شماره تلفن افرادی که با آنها در تماس هستید تهیه کنید تا در صورت گم شدن تلفن همراه خود با آنها در تماس باشید.

زمان خاصی را برای فرد در نظر بگیرید

سعی کنید استفاده از این دستگاه را محدود کنید و فقط در مواقعی که نیاز به تماس دارید از آن استفاده کنید. مثلا می تواند بازی های گوشی را حذف کند یا کمتر از اپلیکیشن های اینترنتی آن استفاده کند. لازم نیست شب ها از اینترنت اخبار دریافت کنید، فقط باید به گوشی خود به عنوان یک وسیله ارتباطی ساده نگاه کنید یا به جای چندین شبکه، حداقل در یک شبکه فعال باشید.

لطفا اگر سوال یا راهنمایی برای مقاله دارید نوموفوبیا چیست؟

این را در نظر داشته باشید، آن را با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

———————————————— ————————-

یک مجله اینترنتی دلگرم کننده

مرجان امینی