به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، پل شهر اصفهان که به پل جی و پل جسر حسین نیز معروف است، قدیمی ترین سازه آبی زاینده رود است که در چهار کیلومتری شرق اصفهان در بلوار سلمان فارسی واقع شده است. به گفته برخی محققین اساس آن ساسانی است اما ریشه و پایه هخامنشی دارد و قسمت های بالایی آن شامل اضافاتی بر آثار دوره دیال و سلجوقی است.
پل شهر اصفهان در 31 آذر 1359 با شماره ثبت 889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل شهر در جی قدیم در شرق اصفهان قرار دارد. نام دیگر این پل گای یا جی است که نشان دهنده ارتباط آن با گذشته باستانی این شهر است. مورخان و باستان شناسان شالوده اصلی این پل را به دوران پیش از اسلام نسبت می دهند و در دوره اسلامی در دوره آل بویه، سلجوقی، صفوی و دوره جدید بازسازی شده است.
این پل امروزه به طول 107 متر و دارای سیزده چشمه در قسمت پایین و هشت دهانه در قسمت فوقانی و دارای دوازده پایه سنگی بزرگ است که پایه های آن بر روی صخره های طبیعی در کف رودخانه است. قسمت بالایی پل که برای تردد از آن استفاده می شد آسیب دیده است و تنها با پای پیاده می توان از آن عبور کرد. عرض آن از 25.4 تا 5 متر متغیر است. جهت پل شمال به جنوب با اندکی انحراف است. انحراف آن از فاصله چهل متری جنوب آغاز می شود. کف پل صاف نیست، اما در دو طرف مرکز پل شیب کمی دارد. مصالح به کار رفته در این پل باستانی سنگ، آجر، خشت و ساروج است.
این پل بر روی بستر رودخانه ای سنگی ساخته شده است. در قدیم بستر سنگی رودخانه را برای ساخت پل انتخاب می کردند. آنها همچنین مکانی را انتخاب کردند که رودخانه باریک بود. این روش برای تقویت و صرفه جویی در مصرف مصالح برای ساخت پل ها مورد استفاده قرار گرفت. با این روش ابتدا سنگ تراشیده شد و سپس پایه های پل از سنگ و ساروج ساخته شد. در ساخت پل شهر نیز از همین روش استفاده شده و پایه ها از کنده و ساروج ساخته شده است.
در طول تاریخ، به دلیل سیلاب های پی در پی در زاینده رود، پل تخریب و تعمیر شده است. کارهای مرمتی به دلیل ناهمگونی طاق های قوسی مشهود است. این پل احتمالاً در دوره های بوجید، سلجوقی و صفویه تعمیر شده است. اهمیت پلی که از مسیر اصفهان به شیراز تا دوران صفویه می گذشت، آشکار است.
از نظر معماری و قدمت فقط پل دزفول و پل شوشتر با این پل برابری می کنند. بقایای مسجد بزرگ جای از دوره سلجوقیان و مقابر الراشد بالله خلیفه عباسی (در سال 532 هجری قمری در اصفهان به دست یک نمازگزار اسماعیلی کشته شد) این پل تاریخی به چشم می خورد. از دیرباز در کنار این پل مردمانی زحمتکش و نجیب زندگی می کردند که هنوز هم با پسوند شهرستانی می توان آنها را شناخت.
افرخی اصفهانی در کتاب محاسن اصفهان که به زبان عربی است از این پل با نام جسر حسین یاد کرده و بناهای مجاور را به نام کسر مغیره و کسر یاهیه نام برده است.
فرد ریچاردز نیز این پل را پل نظامی نامید.
علت نامگذاری این پل به شهرستان این است که در روستایی به همین نام در شرق اصفهان واقع شده است.
در سفر به اصفهان می توانید از دیگر پل های تاریخی زاینده رود مانند پل خواجو، پل مارنان اصفهان، پل جوی اصفهان، پل 33 اصفهان نیز دیدن کنید.