تبریز شهر قدیمی ترین ها است. شهری که در آن می توانید آثار تاریخی مختلفی را ببینید که البته بیشترشان کار دست صفوی ها هستند. پل آجی چای یکی از همین آثار به جا مانده صفوی است که از قدیمی‌ترین آثار شهر تبریز هم به حساب می آید.
این پل در شمال غرب این شهر بر روی “تلخه رود ” قرار گرفته است و با 16 دهنه طولی معادل 100 متر و عرض 5 متر دارد که همیشه هم در اثر طغیان های تلخه رود و گاهی متجاوزین به شهر تخریب و بازسازی شده است. به همین دلیل معماری پل یکدست نیست.
برای دیدن این پل باید به میدان آذربایجان – بلوار شهید خلبان بابایی بروید و پل آجری آجی چای را از نزدیک ببینید. این پل شامل 16 دهنه است که به جز سه دهنه که طاقی هلالی دارند، بقیه دارای طاق جناغی است.
پل آجی چای که در زمان ولیعهدی عباس میرزا توسط حاج سید حسین تاجر معروف به تبریزی تعمیر شده است از روی رودخانه ای به همین نام می گذرد. رودخانه ای که یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین رودخانه‌های جاری در استان آذربایجان شرقی به حساب می آید و رودخانه‌های بیوک‌چای، پسلار، رازلیق و وانق‌چای در شهرستان سراب به هم پیوسته و این رودخانه را تشکیل می‌دهند.
اگر گذارتان به آجی چای و پل قدیمی آن افتاد، خواهید دید که با عبور از کنار این پل قدیمی پایگاه دوم شکاری تبریز را در پیش رو دارید و در جنب آن فرودگاه تبریز قرار گرفته است
رودخانه ی آجی چای با جهت شرقی-غربی که از سمت شمال به کوه‌های سبلان، قوشه‌داغ و ارسباران و از سمت جنوب به کوه‌های سهند و بزقوش محدود می‌شود، 265 کیلومتر طول دارد و در مناطق مرکزی استان در جریان می‌باشد. مساحت حوزه آبریز این رودخانه 9200 کیلومتر مربع است و حداکثر دبی آن در هر ثانیه 40,6 متر مکعب می‌باشد. از شاخه‌های اصلی آجی چای می‌توان به رودخانه‌های آب‌شهد، اوجان‌چای، زینجناب، سعیدآباد و میدان چایی اشاره کرد.
اگر گذارتان به آجی چای و پل قدیمی آن افتاد، خواهید دید که با عبور از کنار این پل قدیمی پایگاه دوم شکاری تبریز را در پیش رو دارید و در جنب آن فرودگاه تبریز قرار گرفته است.
نام این پل اولین بار در متون صفویه و در زمان شاه اسماعیل اول در سفرنامه ونیزیان ثبت شده است. این پل تا دهه چهل ارتباط بین دو طرف را برقرار می‌کرده است. بعدها پل دیگری در نزدیکی آن ساخته شده است. پل آجی چای در سال 1378 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 2516 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
منبع:تبیان