همه چیز درباره انسولین (بخوانید: دیابتی ها)

فواید و عوارض جانبی احتمالی انسولین

با دلگرم کننده به روز باشید داروهای انسولین بیشتر بدانید.

انسولین چیست؟

انسولین یک ماده شیمیایی پروتئینی است که توسط سلول‌هایی به نام سلول‌های بتا در جزایر پانکراس تولید می‌شود و مسئول کنترل قند خون در بدن است. با ورود غذا به دستگاه گوارش و تجزیه آن، قند غذا از طریق پرزهای پانکراس وارد جریان خون می‌شود. . دیواره دستگاه گوارش ورود قند به خون سیگنالی به پانکراس می فرستد و سلول های بتا را تحریک می کند. انسولین تولید و ترشح می شود.

انسولین همچنین ورود گلوکز یا قند خون را به سلول های بدن تسهیل می کند و این قند یا می سوزد و انرژی تولید می کند یا ذخیره می شود، یا بدن در برابر انسولین مقاوم می شود، قند در خون باقی می ماند و منتقل نمی شود. داخل سلول

اگر سلول های بتا آسیب ببینند یا نتوانند انسولین تولید کنند، فرد مبتلا به دیابت نوع 1 است و برای زنده ماندن نیاز به تزریق انسولین دارد. اما اگر میزان انسولین تولید شده توسط سلول های بتا کافی نباشد یا سلول های بدن درجه خاصی از مقاومت به انسولین را نشان دهند، فرد مبتلا به دیابت نوع 2 است یا به قرص هایی برای کاهش قند خون نیاز دارد.

یا در مواردی مانند استرس، بیماری حاد و مواردی که به قرص های خوراکی کاهش قند خون پاسخ خوبی نمی دهند، انسولین مصرف کند. لازم به ذکر است که از آنجایی که انسولین یک پروتئین است، مصرف خوراکی آن باعث حمله و تخریب آن توسط آنزیم های قوی هضم کننده پروتئین های شیره معده می شود. بنابراین انسولین را نمی توان به صورت قرص یا کپسول تهیه کرد و باید به صورت زیر جلدی تزریق شود.

امروزه محققان در تلاشند راهی برای محافظت از انسولین در برابر آنزیم‌های گوارشی بیابند و فکر می‌کنند با قرار دادن لفافی از مواد مقاوم به آنزیم‌های گوارشی قادر به انجام این کار خواهند بود.

نخستين باوري که درباره انسولين هست، اعتيادآور بودن آن است. آيا اين حرف، مبناي علمي دارد؟

این به هیچ وجه درست نیست! مثل این است که بگوییم ماده حیاتی مثل خون اعتیاد آور است!

برخی می گویند که انسولین می تواند باعث نابینایی شود. این چطوره؟

خود دیابت باعث نابینایی می شود نه انسولین. در مقابل، استفاده به موقع و استفاده منظم از انسولین می تواند از آسیب چشم جلوگیری کند. دیابتی هایی که نیاز به انسولین دارند، اما از مصرف آن خودداری می کنند، متاسفانه در معرض خطر عوارض چشمی و حتی نابینایی قرار دارند.

گفته می شود انسولین شما را چاق می کند. آیا حقیقت دارد؟

انسولین در صورت مصرف صحیح و با دوز مناسب باعث چاقی نمی شود. برخی از بیماران پس از تزریق انسولین بیش از حد از انسولین استفاده می کنند یا به ورزش های شدید و فعالیت های بدنی شدید می پردازند. اگر این پدیده بیش از حد تکرار شود، در نهایت منجر به افزایش وزن یا چاقی می شود.

ما اغلب می شنویم که می گویند فردی انسولین مصرف کرده و غش کرده و به بیمارستان رفته است. آیا این درست است؟

یکی از عوارض مصرف زیاد انسولین «هیپوگلیسمی» یا هیپوگلیسمی است. هیپوگلیسمی یک پدیده خطرناک و یکی از موارد فوری پزشکی است و البته دلایل مختلفی دارد، مثلا یکی از علل آن مصرف بیش از حد انسولین یا نخوردن غذا یا فعالیت بدنی شدید بعد از تزریق انسولین است.

علائم و نشانه ها عبارتند از: عرق سرد، تپش قلب، اضطراب، رعشه، عصبانیت، گرسنگی، سردرد، تاری دید، بی حالی، لکنت، اختلالات حسی، دوبینی، سرماخوردگی و در نهایت تشنج و کما. تمام این تظاهرات بالینی با استفاده از تزریق قند یا گلوکز، آنها به سرعت ناپدید می شوند. بنابراین استفاده صحیح از انسولین زیر نظر پزشک چنین خطری ندارد.

آیا این درست است که انسولین باعث برآمدگی و برآمدگی پوست در محل تزریق می شود؟

بیرون زدگی یا فرورفتگی پوست در محل تزریق انسولین یکی از عوارض شناخته شده انسولین حیوانی بود. قبلا از انسولین های گاوی و خوک استفاده می شد و در اثر واکنش بافت چربی به این نوع انسولین حیوانی، پوست برجسته یا فرورفته می شد که باعث می شد انسولین در این نقاط بدن به درستی جذب نشود.

امروزه انسولین های انسانی جایگزین انسولین های حیوانی شده و چنین پدیده هایی اصلا دیده نشده است. بهترین راه برای تزریق انسولین این است که محل تزریق را به طور مرتب تغییر دهید و هرگز در یک محل برای دو روز متوالی تزریق نکنید.

زمان و مکان تزریق انسولین

انسولین های معمولی باید 20 تا 30 دقیقه قبل از غذا داده شود و خودکار و خودکار شبه انسولین باید همزمان با شروع غذا استفاده شود.

بهتر است در هر وعده غذایی به قسمت خاصی از بدن انسولین تزریق شود، مثلاً اگر بیمار صبح ها در دست راست و عصر برای مدتی در دست چپ تزریق کند و بعد از سه تا شش ماه حرکت کند. . زیرا میزان جذب از طرفی به سمت دیگر بدن متفاوت است و در صورت عدم رعایت این قانون نوسانات قند خون ممکن است رخ دهد.

از طرفی انسولین به تدریج بافت چربی را از بین می برد و محل تزریق را سفت می کند، بنابراین بهتر است هر چند ماه یکبار محل تزریق را عوض کنید. بیماران دیابتی باید بعد از تزریق انسولین غذا بخورند و مثلاً یک ساعت بعد مصرف کنند. تاخیر، زیرا باعث افت قند خون شده و خطرناک خواهد بود.

مراقب انسولین خود باشید

ذخیره انسولین بسیار مهم است. انسولین های معمولی را باید تا زمان مصرف در یخچال نگهداری کرد اما پس از مصرف تا یک ماه در دمای اتاق قابل استفاده است و نیازی به نگهداری در یخچال نیست. البته اگر آنها را در یخچال بگذارید مشکلی نیست. انسولین های مدادی نیز در زمانی که استفاده نمی شوند باید در یخچال نگهداری شوند و پس از استفاده در دمای اتاق که معمولا یک هفته تا ده روز طول می کشد قابل نگهداری هستند.

اگر قلم انسولین استفاده شده در معرض نور خورشید قرار نگرفته و در دمای اتاق نگهداری نشده باشد، می توان تا یک ماه از آن استفاده کرد، اما اگر هنوز استفاده نشده و نیاز به حمل و نقل دارد، باید در کیسه یخ نگهداری شود. بودن.

روش تزریق انسولین

• انسولین تار و شیری باید قبل از استفاده با چرخاندن آرام بطری و چرخاندن آن بین دستان خود به خوبی مخلوط شود.
• بیمار باید یاد بگیرد که چگونه مقدار صحیح انسولین را به داخل سرنگ بکشد، و همچنین از شرایط استریل در حین استفاده از سرنگ استفاده کند، نکات ایمنی را هنگام نصب درپوش سوزن رعایت کند و سرنگ های استفاده شده را در یک ظرف پلاستیکی محکم قرار دهد.
• اقلامی که برای مصارف خانگی باید تهیه کنید عبارتند از انسولین نسخه ای، پنبه و سرنگ های سوزنی تایید شده.
• استفاده از الکل برای پاکسازی پوست نیز توصیه می شود.
• محل سوراخ را با یک دست بکشید و با انگشتان خود ناحیه بزرگی را نگه دارید تا محل سوراخ را محکم کنید.
• با دست دیگر، سرنگ را مانند یک مداد نگه دارید و سوزن را به صورت عمودی در پوست فرو کنید و پیستون را تا انتها به داخل فشار دهید.
• اگر قصد دارید دو نوع انسولین را در یک سرنگ مخلوط کنید، ابتدا باید انسولین کریستالی (بی رنگ و شفاف) بکشید.

برخی از بیمارانی که انسولین مصرف می کنند می گویند که تزریق انسولین کار دشواری است. مثلاً می گویند باید انسولین شیر را با انسولین آب مخلوط کنیم و این دقت زیادی می خواهد. درست است؟

خوشبختانه فناوری تزریق انسولین در سال های اخیر پیشرفت کرده و دستگاه های تزریق انسولین تکامل یافته اند. انسولین های جدیدتر در یک بطری مخلوط انسولین شیر (NPH) و انسولین آب (عادی) هستند و نیازی نیست این دو نوع انسولین را با هم مخلوط کنید.

خودکار یکبار مصرف، انسولین یک بار در روز، ساعت انسولین که قند خون را نیز اندازه گیری می کند، سرنگ بدون سوزن که انسولین را به صورت زیر جلدی تزریق می کند، قلم انسولین با انسولین داخل گلوله با خودکار انسولین، خودکارهای کور، سوزن های مخفی در سوزن برای بیمارانی که می ترسند. سوزن ها، سوزن های فوق نازک (microneedles) و بسیاری از دستگاه ها و فناوری های جدید دیگر برای راحتی سایر بیماران.

عوارض جانبی انسولین

عوارض جانبی انسولین شامل مشکلات جزئی تا جدی تری مانند افزایش وزن است. البته لازم است بدانید که انسولین به خودی خود باعث افزایش وزن نمی شود، اما در کنار تنظیم قند خون توسط این هورمون، چربی اضافی بدن به دلیل پرخوری یا دریافت مقادیر ناکافی انسولین خوراکی یا تزریقی می تواند منجر به افزایش وزن شود. اندازه گیری خبر خوب این است که یک رژیم غذایی متعادل همراه با فعالیت بدنی منظم می تواند به جلوگیری از افزایش وزن کمک کند.

در حین تزریق انسولین ممکن است قرمزی و خارش خفیف در محل تزریق ایجاد شود. اگر خارش و التهاب گسترش یافت یا پوست بیش از حد خارش کرد، باید به پزشک مراجعه کنید. انژکتورهای جدید (قلم مدل یا قلم انسولین) به کاهش این اثرات پوستی کمک می کند (تصویر جلو).

یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی تزریق انسولین ضخیم شدن پوست است که معمولاً در آن تزریق انجام می شود، اگرچه این امر تقریباً نادر است.

سایر عوارض جانبی انسولین شامل تورم صورت، لب ها یا زبان یا مشکل در تنفس است. این عوارض می تواند نشانه حساسیت جدی به انسولین باشد و هرکسی که آنها را می بیند باید فورا به پزشک مراجعه کند.

تجویز و تعیین دوز این دارو باید زیر نظر پزشک متخصص انجام شود تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.

احساس خواب آلودگی، ضعف، گیجی یا کسالت عمومی ممکن است نشان دهنده افزایش یا کاهش ناخواسته قند خون باشد. راه حل این است که سطح قند خون خود را بررسی کنید و سپس میزان غذا و انسولین دریافتی خود را طبق نظر پزشک تنظیم کنید.

6- هنگام استنشاق انسولین، هیپوگلیسمی شایع ترین عارضه است. تنگی نفس، درد قفسه سینه، عفونت های تنفسی، سرفه، خشکی دهان و گلودرد نیز می تواند ناشی از استنشاق دارو از راه دهان و بینی باشد.

7. گاهی اوقات داروهای دیگری که یک دیابتی مصرف می کند می تواند با انسولین واکنش نشان دهد و عوارض جانبی ایجاد کند. بسیاری از داروها، از جمله داروهای ضد فشار خون و حتی برخی مکمل های ویتامین، می توانند حساسیت یا مقاومت فرد را به انسولین افزایش دهند. برای جلوگیری از این عوارض جانبی، پزشک باید از تمام داروها و مکمل‌هایی که بیمار مصرف می‌کند آگاه باشد، چه بیمار انسولین استنشاقی یا تزریقی مصرف کند.

برخی از بیماران فکر می کنند که قرص دیابت قرص انسولین موجود در بازار است. می توانید در مورد آن توضیح دهید؟

قرص های موجود در بازار که به عنوان قرص های ضد دیابت شناخته می شوند، منحصراً برای دیابت نوع 2 تجویز می شوند و قرص انسولین نیستند، بلکه باعث تحریک ترشح انسولین یا افزایش اثر انسولین در بافت های محیطی بدن و کاهش مقاومت سلولی در برابر انسولین می شوند. برخی از قرص های جدید دیابت نیز انسولین را تقلید می کنند، اما هیچ کدام از این قرص ها انسولین نیستند و از انسولین ساخته نمی شوند.

آیا شیاف انسولین وجود دارد؟

بله شیاف های انسولین در اروپا ساخته شده و مرحله آزمایشی را با موفقیت پشت سر گذاشته و احتمالا به زودی وارد بازار خواهد شد، در برخی منابع خارجی خواندم که حتی واکسن دیابت نیز کشف شده است. آیا این خبر صحت دارد؟

بله درست است. 10 درصد از کودکان در اروپا برای این واکسن مورد آزمایش قرار گرفتند که نتایج آزمایشات رضایت بخش اعلام شده است.

توصیه هایی برای دیابت انسولین

دکتر ضیایی به دیابتی هایی که انسولین تزریق می کنند توصیه می کند مراقب افت قند خون خود باشند و در تزریق انسولین احتیاط کنند، به خصوص دیابتی هایی که عوارض چشمی دارند.

این فوق تخصص غدد تاکید می کند: این بیماران حتما باید بعد از تزریق غذا بخورند و مثلا یک ساعت آن را به تاخیر نیندازند زیرا باعث افت قند خون می شود و خطرناک خواهد بود.

گاهی اوقات زندگی فرد دیابتی چندان منظم نیست، مثلاً بیمار باید با هر وعده غذایی انسولین تزریق کند، اما آنقدر دیر از خواب بیدار می شود که ظهر و وقت ناهار است. در این صورت نباید وعده سحر و ظهر را با هم تزریق کند، بلکه باید قند خون خود را اندازه گیری کند و در صورت قبولی فقط دوز ظهر را تزریق کند.

در نهایت، ذکر این نکته ضروری است که انسولین به عنوان یک داروی ضروری برای درمان دیابت نوع 1 و 2 که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند، تجویز می شود. مهم است که مصرف و تعیین دوز این دارو زیر نظر پزشک متخصص انجام شود تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.

گردآوری شده توسط مجله اینترنتی تشویق

مرجان امینی