علت و درمان پا چنبری شدن نوزادان چیست ؟

با مجله اینترنتی دلگرم همراه باشید تا با عارضه پا چنبری بیشتر آشنا شوید

پا چنبری یا کلاب فوت شرایطی است که در آن یک کف پا یا هر دو کف پاهای نوزاد به نظر میرسد که در داخل مچ پا چرخیده است.پا به سمت پایین و به داخل و کف پاها رو به روی یکدیگر هستند. با توجه به مؤسسات ملی بهداشت (NIH)، فقط بیش از 1 نفر در هر 1000 نوزاد مبتلا به پاچنبری هستند.

علائم پاچنبری

• 
  بالای کف پا به سمت پایین و در داخل حرکت می کنند.
• 
  قوس بیشتر مشخص است و پاشنه به داخل وارد می شود.
• 
  در موارد شدید، پا ممکن است برعکس به نظر برسد.
• 
  عضلات پا در صورتی که فقط یک پا را تحت تاثیر قرار دهند، اندکی توسعه پیدا می کنند، مخصوصا در پاشنه .
• 
  یک فرد مبتلا به پاچنبری معمولا در هنگام پیاده روی احساس ناراحتی یا درد می کند.
• 
  یک متخصص مراقبت از سلامتی معمولا زمانی که نوزاد متولد می شود، پاچنبری را تشخیص میدهد.
• 
  گاهی اوقات می توان آن را قبل از تولد شناسایی کرد.
• 
  اکثر کودکان فقط پاچنبری دارند و هیچ مشکل دیگری ندارند، اما گاهی اوقات با مشکلات دیگری مانند اسپینا اتفاق می افتد.

علت پاچنبری شدن نوزادان

جنسیت: مردان دو برابر بیشتر از زنان با احتمال پاچنبری متولد می شوند.

ژنتیک: اگر والدینی که با پاچنبری متولد شده باشند، فرزندانشان احتمال بیشتری دارد که شرایطی مشابه داشته باشند.اگر هر دو والدین این مشکل را داشته باشند، ریسکش بسیار بالا خواهد بود.

محققان دانشگاه مدیترانه دانشگاه واشنگتن در ایالات متحده، این مشکل را به یک جهش در ژن حیاتی برای پیشرفت زودرس اندام تحتانی تشخیص دادند.

دلایل ابتلا به پاچنبری یا کلاب فوت

• 
  پاچنبری عمدتا ایدیوپتیک است، به این معنی که علتش ناشناخته است. اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیک نقش مهمی ایفا می کند و برخی از تغییرات ژنی خاص با آن همراه شده اند، اما هنوز به خوبی شناخته نشده است.
• 
  به نظر می رسد که از طریق خانواده ها منتقل می شود ولی این به دلیل موقعیت جنین در رحم نیست. گاهی اوقات ممکن است آنرا به اختلالات اسکلتی مانند اسپینا بیفیدا، و یا مشکل رشد مفصل ران به عنوان دیسپلازی مفصل ران، یا دیسپلازی ران (DHH) مرتبط دانست.
• 
  ممکن است به علت اختلال در یک مسیر عصبی – عضلانی، احتمالا در مغز، نخاع، عصب یا عضله باشد.
• 
  عوامل محیطی ممکن است نقش داشته باشند.
• 
  تحقیقات پیوندی بین شیوع پاچنبری و سن مادر و همچنین اینکه آیا مادر سیگار می کشد یا نه و دیابت او، پیدا کرده اند.
• 
  یک ارتباط نیز بین شانس بالایی از افسردگی و آمنیوسنتز زودهنگام قبل از 13 هفتگی بارداری در دوران بارداری مشخص شده است.

تشخیص پاچنبری یا کلاب فوت

بدشکلی که کاملاً مشخص است، شامل سه جزء می‌باشد:

۱. پیچش به داخل پا

۲. اداکسیون یا انحراف به داخل جلوی پا نسبت به پاشنه پا (نوک پاها به هم نزدیکتر از پاشنه پاها هستند)

۳. خم شدن کف پاها به داخل (اکوئینوس یا پلانتار فلکسیون)

هنگام معاینه روتین نوزادان معیار تشخیصی این می‌باشد که نتوان به آسانی پا را اورسیون داد یا کف پا را به خارج خم کرد.

درمان پاچنبری یا کلاب فوت

پاچنبری بدون درمان بهبود نخواهد یافت ، گذاشتن پا بدون درمان، خطر عوارض را در آینده افزایش می دهد.

1. 
   بیشتر پاچنبری‌ها در دوران شیرخوارگی با گچ گیری در عرض ۶ تا ۸ هفته اصلاح می‌شوند. کمتر از ۵ درصد پاچنبری‌ها از نوع بسیار شدید و غیرقابل انعطاف هستند که ممکن است به این درمان گچ‌گیری پاسخ ندهند و نیاز به عمل جراحی پیدا کنند.
2. 
   درمان پاچنبری باید در هفته اول یا دوم زندگی شروع شود، زیرا در این دوران بافتهای رباط ها، کپسول مفصلی و تاندونها، انعطاف پذیرترند.
3. 
   دستکاری (مانیپولاسیون) و کشش ایجاد شده توسط پزشک بر روی این عناصر به طور هفتگی سبب افزایش طول و کشیدگی این عناصر می‌شود و گچ گرفته شده بعد از این دستکاری سبب می‌شود که اصلاح به دست آمده برای یک هفته آینده حفظ شود. به تدریج استخوانها جابه جا می‌شوند و به محل صحیح خود برمی گردند.
4. 
   به طور معمول ۵ تا ۷ بار گچ بلند که ازنوک انگشتان تا قسمت بالای ران ادامه می‌یابد، به طور هفتگی گرفته می‌شود تا بد شکلی اصلاح شود.
5. 
   دو روش دیگر نیز جهت نگاه داشتن پا در وضعیت اصلاح شده در فواصل بین دستکاری‌ها وجود دارد بکار بردن ناودان فلزی دنیس براون و استفاده از نوار چسب‌های مخصوص.

روش پونستی

1. 
   گچ گیری باید پس از دستکاری زده شود تا بتوانند پا را تغییر دهند.
2. 
   جراحی جزئی ممکن است در صورت لزوم ممکن است انجام شود تا تاندون را آزاد کند.
3. 
   پس از اصلاح کف پا، بیمار نیاز به پوشیدن چکمه های خاص متصل به پایه برای نگه داشتن پا یا پا را در بهترین موقعیت خواهد بود.
4. 
   این کار برای جلوگیری از عود کردن مشکل است.
5. 
   برای 2 تا 3 ماه، به مدت 23 ساعت در روز باید این چکمه ها پوشیده شوند.
6. 
   پس از این، آنها تنها در شب و یا روز، تا سن 4 سالگی پوشیده شوند.
7. 
   برای این که این روش متداول موثر باشد، باید آن را خیلی زود انجام داد و والدین باید اطمینان حاصل کنند که چکمه ها طبق دستورالعمل استفاده می شوند.
8. 
   اگر دستورالعمل ها به طور دقیق انجام نشوند، پا ممکن است به موقعیت اصلی خود بازگردد و درمان باید دوباره شروع شود.
9. 
   والدین باید تغییرات رنگ پوست یا درجه حرارت پوست کودکشان را در طی این درمان را کنترل کنند، زیرا این می تواند به این معنی باشد که گچ گیری بیش از حد محکم است.

روش فرانسوی برای درمان پاچنبری یا کلاب فوت

1. 
   روش عملکرد فرانسوی شامل کشش روزانه، ورزش، ماساژ، و بی حرکت کردن پا با نوار غیر الاستیک است. هدف این است که به آرامی پا را در موقعیت صحیحش ببریم.
2. 
   در 3 ماه اول، این جلسات درمان در درجه اول توسط یک فیزیوتراپ انجام می شود. بیشتر بهبودها در این زمان رخ می دهد.
3. 
   والدین در طول این دوره آموزش می بینند تا بتوانند برخی از درمان ها را در خانه انجام دهند.
4. 
   تا زمانی که کودک 2 ساله است، این کارها ادامه پیدا می کند.
5. 
   اگر پاچنبری تنها مشکلی است که نوزاد دارد، درمان معمولا کاملا موفق خواهد بود.
6. 
   حتی زمانی که نمی توان مشکل را به طور کامل اصلاح کرد، ظاهر و عملکرد پا بهبود قابل توجهی خواهد داشت.

عمل جراحی برای رفع و درمان پاچنبری یا کلاب فوت

1. 
   در عمل جراحی اگر روش های دیگر کار نکنند، می توان مورد استفاده قرار داد ، جراحی به منظور تنظیم تاندون ها، رباط ها و مفاصل در پا و مچ پا است، به عنوان مثال، با آزاد کردن تاندون آگزیل یا حرکت تاندون که از جلوی مچ پا به داخل پا می رود، تنظیم می شود.
2. 
   جراحی تهاجمی بیشتر ساختارهای بافت نرم در پا را آزاد می کند.
3. 
   جراح سپس پا را با استفاده از پین ها و گچ گیری تثبیت می کند.
4. 
   جراحی ممکن است به سفتی و درد منجر شود. همچنین همراه با آرتریت بعد از زندگی همراه خواهد بود.

عوارض پاچنبری

یک پاچنبری خوب درمان شده نباید یک کودک را در معرض خطر قرار دهد ، آنها قادر خواهند بود تا بدوند ومانند سایر کودکان بازی کنند ولی اگر درمان نشود، عوارض جانبی به همراه خواهد داشت. معمولا تا زمانی که کودک نتواند بایستد و راه برود، درد و ناراحتی نخواهد داشت و راه رفتن روی کف پا سخت خواهد بود.

پاچنبری می تواند مسائلی مربوط به راه رفتن در درازمدت را ایجاد کند و یک خطر در آیده برای ایجاد آرتریت وجود دارد. ناتوانی در راه رفتن درست می تواند برای یک فرد مبتلا به پاچنبری برای مشارکت کامل در برخی فعالیت ها دشوار باشد.

ظاهر غیر معمول پا ممکن است باعث مشکلات خود تصویری شود حتی با درمان، پا بین یک تا یک و نیم برابر کوچکتر از پای نرمال است و کمی کمتر از تلفن همراه است و عضله پا نیز کوچکتر خواهد بود.

تهیه شده مجله دلگرم

مرضیه ملایری