در افراد مبتلا به نقرس، اسید اوریک بیش از حد می تواند کریستال های تیز تولید کند که در مفاصل و بافت های اطراف تجمع می کنند و باعث درد، تورم و التهاب می شوند.
نقرس اغلب مفصل شست پا را درگیر می کند، اما می تواند مچ پا و دست و همچنین سایر مفاصل پا، زانو و گاهی مفاصل و آرنج را درگیر کند. هر کسی که اسید اوریک بیش از حد داشته باشد، علائم نقرس نخواهد داشت.
نقرس از کجا می آید؟
عواملی که می توانند به نقرس کمک کنند عبارتند از غذاهای حاوی پورین بالا مانند گوشت قرمز، مصرف الکل، اضافه وزن، کلسترول بالا، دیابت و برخی داروها. به عنوان مثال، مصرف برخی از داروهای ضد فشار خون ممکن است توانایی کلیه های شما برای دفع اسید اوریک از خون را کاهش دهد.
دوزهای پایین روزانه آسپرین همچنین می تواند سطح اسید اوریک در خون را افزایش داده و از ترشح آن جلوگیری کند. استرس ناشی از آسیب فیزیکی، مانند شکستگی استخوان یا جراحی، می تواند نقرس را بدتر کند. حمله نقرس می تواند در عرض چند ساعت ایجاد شود. مفصل ناگهان بسیار دردناک می شود و ناحیه اطراف آن داغ، قرمز و متورم می شود. مفصل برای چند روز دردناک باقی می ماند. اغلب این ناراحتی به تدریج ظرف یک یا دو هفته از بین می رود.
90 درصد افراد مبتلا به نقرس را مردان بالای 40 سال تشکیل می دهند. از هر چهار نفر یک نفر سابقه خانوادگی ابتلا به نقرس دارد. زنان پس از یائسگی به طور فزاینده ای مستعد ابتلا به این بیماری هستند. نقرس بیماری است که در اثر مصرف زیاد نوشیدنی ها و مواد غذایی ایجاد می شود، اگرچه این عوامل می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند، نقرس می تواند در هر زمانی بدون هیچ دلیلی رخ دهد.
برای تشخیص و رد یک علت عفونی، پزشک احتمالا مایع را از مفاصل آسیب دیده خارج می کند تا وجود کریستال های اسید اوریک در داخل گلبول های سفید را تشخیص دهد. همچنین ممکن است برای اندازه گیری سطح اسید اوریک به آزمایش خون نیاز باشد. با این حال، آزمایش خون ممکن است اشتباه باشد، زیرا سطح اسید اوریک می تواند در طول یک حمله حاد نزدیک به نرمال باشد.
علاوه بر این، بسیاری از افرادی که سطح اسید اوریک بالایی دارند هرگز نقرس نخواهند داشت. تجمع طولانی مدت اسید اوریک می تواند توده هایی به نام توفو را در زیر پوست ایجاد کند. شایع ترین محل برای این ندول ها غضروف گوش، آرنج و تاندون آشیل است.
از نقرس گرفته تا سنگ کلیه
پس از پایان حمله نقرس در عرض چند روز، بیشتر مفاصل آسیب دیده به حالت عادی باز می گردند. ممکن است یک حمله جدید نداشته باشید یا چندین بار در سال دچار آن شوید. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند منجر به آسیب دائمی مفاصل شود و رسوب اسید اوریک می تواند باعث مشکلات کلیوی از جمله سنگ کلیه شود.
● سه پایه برای درمان نقرس
1) حملات حاد نقرس اغلب با داروهای ضد التهابی درمان می شوند. سپس بیمار تحت نظر قرار می گیرد و برای جلوگیری از عود بیماری، دارو تجویز می شود. تغییرات سبک زندگی می تواند به جلوگیری از عود نقرس کمک کند.
2) داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و سایر داروهای این دسته درمان انتخابی برای حمله حاد نقرس هستند. کلشی سین دارویی بود که سال ها برای تسکین درد و تورم حاد ناشی از نقرس استفاده می شد، اما به نظر می رسد که باعث اختلالات گوارشی و مسمومیت می شود. گزینه درمانی دیگر کورتیزون است که می تواند به صورت قرص یا تزریق داخل مفصلی تجویز شود.
3) اگرچه نوشیدنی ها و غذاها هرگز عامل اصلی نقرس در نظر گرفته نمی شوند، اما تغییر سبک زندگی می تواند مفید باشد. اگر مبتلا به نقرس هستید، مصرف نوشیدنی های غیرمجاز را محدود کنید، وزن سالم خود را حفظ کنید و از غذاهای پر پورین مانند گوشت قرمز اجتناب کنید و از کاهش وزن ناگهانی و شدید به دلیل کاهش وزن سریع خودداری کنید. این می تواند خطرناک باشد.