عجیب به نظر می رسد که ما در این جهان تنها نیستیم. با این حال، این موضوع اصلاً جای نگرانی نیست، زیرا کمتر با موجودات ترسناک و ترسناک مواجه می شویم.
ستاره شناس وندل می خواهد معادله دریک (برای یافتن و تخمین هوش فرازمینی) را با توجه به اطلاعات جدیدی که تلسکوپ فضایی کپلر اخیراً به زمین ارسال کرده است، توسعه دهد.
کپلر نام سیستم ناسا است که هدف آن پرتاب به سیارات فراخورشیدی است. سیارات مورد نظر باید در کمربند حیات باشند. کمربند نجات یعنی فاصله استاندارد و بهینه سیاره از خورشید که امکان حیات در آن بسیار زیاد است. این مهم است زیرا زندگی در چنین سیاراتی احتمالاً به هر شکلی یافت می شود.
طبق آخرین تحقیقات وندل، در حال حاضر میلیاردها سیاره در سراسر کیهان وجود دارد که مشخصه آن قرار گرفتن در کمربند حیات (فاصله مناسب از خورشید) است.
با این حال، بین سیاراتی که موجودات زنده می توانند در آنها زندگی کنند و سیاراتی که زندگی در آنها جریان دارد، تفاوت زیادی وجود دارد. این اکتشافات جدید بخشی از کل مقاله ای است که سال آینده در مجله معتبر بین المللی اختربیولوژی منتشر خواهد شد.
باندل و تیمش با تعیین محدوده تخمینی، نظریه ای برای میلیاردها سیاره ارائه کردند که امکان وجود حیات در سیاراتی را در فاصله 10 تا 100 سال نوری از زمین بررسی می کند.
بر کسی پوشیده نیست که معنای زندگی از ابتدایی ترین اشکال، مانند باکتری ها، تا پیشرفته ترین موجودات (مثلاً انسان) متغیر است. حتی ممکن است موجوداتی بسیار بزرگتر و باهوش تر از انسان ها قبلاً در جایی در این دنیای بیکران زندگی کنند.
با توجه به اینکه موجودات باهوش و شاید باهوش تر از ما در این دنیا فعال هستند، پس نتیجه می گیریم که آنها از ما بسیار دور هستند.
وندل تخمین می زند که اگر تمدن مدرن در هر نقطه ای از جهان وجود داشت، نزدیک ترین فاصله ممکن از زمین حدود هزار سال نوری بود.
فرمول حیات فرازمینی را کشف کنید
چندین فرضیه وجود دارد که یکی از آنها این است که حیات فرازمینی به عناصر فیزیکی نیاز دارد که ما برای بقا به آن نیاز داریم. زمانی که دوره تحقیق به نوع سیاره ای که رایج ترین شکل حیات در آن قرار دارد، یعنی سیاره ای که در کمربند حیات قرار دارد، بر این موضوع تاکید می شود.
این نوع زندگی همان چیزی است که ما و میلیاردها نفر دیگر در این سیاره در حال حاضر تجربه می کنیم. اگر این محدودیت برداشته شود و حیات به معنای عام آن در نظر گرفته شود، می توان ادعا کرد که امکان وجود جهان هایی که در آنها اشکال مختلف حیات وجود دارد، بسیار بیشتر خواهد بود.
قمرهای پوشیده از یخ، مانند اروپا و تیتان، از جمله مکان هایی هستند که به احتمال زیاد می توان نوع بسیار کوچکی از حیات مانند باکتری ها را در آنها یافت. ممکن است تعجب کنید که بدانید همه این تئوری ها صرفاً بر اساس تغییر یکی از هشت پارامتر معادله دریک است.
وندل با تغییر یکی از این هشت پارامتر موفق به ایجاد این نظریه شد که میلیاردها سیاره وجود دارد که در آنها نوعی حیات وجود دارد. با کمال تعجب، کهکشان راه شیری جدید میزبان میلیون‌ها و حتی میلیاردها سیاره است که احتمالاً شکلی از حیات دارند.
با توجه به ویژگی های این نظریه علمی، هنوز جای خالی یکی از مهم ترین قطعات پازل حیات فرازمینی احساس می شود. این قسمت گم شده چیزی نیست جز درصد احتمال وجود حیات در میلیاردها سیاره کشف شده. این امر مانع از انتخاب صحیح و تمرکز دانشمندان بر روی سیاراتی می شود که احتمال وجود موجودات زنده در آنها بیشتر از سایر سیارات است. همچنین نمی توان با قطعیت گفت که کدام سیاره نزدیک ترین میزبان به حیات روی زمین است.
اما این دانشمندان را ناامید نکرد، زیرا در آینده نزدیک، مطالعات کاملتر و دقیق تر از مشاهدات طیفی جو سیاره به ما امکان می دهد تا از راه دور زندگی در این مکان ها را رصد کنیم. افزودن اطلاعات از طیف‌سنج‌های جوی، اگر به فرمول وندل اضافه شود، می‌تواند اکتشاف چندین سیاره را که مطمئن هستیم در آنها حیات وجود دارد، برای دانشمندان در اولویت قرار دهد تا این سوال به طور کامل در چنین سیاراتی قابل بررسی باشد.
با این حال، اگر بهترین مقصد برای سکونت انسان در آینده شناسایی شود، ما همچنان با یک بحران بزرگ روبرو خواهیم شد و آن نحوه رسیدن به سیاراتی است که حدود 10 سال نوری از ما فاصله دارند.