کوفتگی عضلانی در حین تمرینات شدید شایع تر است و شایع ترین آسیب ورزشی پس از کشش عضلانی است.
بیشتر کبودی ها خفیف هستند و ورزشکار می تواند به ورزش ادامه دهد. اما گاهی اوقات گرفتگی عضلات آنقدر قوی می شود که ورزشکار را از ادامه ورزش باز می دارد و نیاز به کمک پزشکی دارد.
کبودی های عضلانی در اثر یک ضربه یا ضربات متوالی به عضله توسط جسمی که دریافت نمی شود ایجاد می شود.
ضربه شدید رشته های عضلانی را می شکند و در بافت او خونریزی می کند، اما پوست اندام پاره نمی شود.
کبودی های عضلانی همچنین می تواند در اثر افتادن یا گیر افتادن بین دو سطح سخت ایجاد شود.
علائم گرفتگی عضلات
با این آسیب، کبودی دردناک می شود. همچنین لمس عضلات و حرکت مفاصل اطراف عضلات دردناک است.
عضله ممکن است متورم شده و پوست ممکن است کبودی داشته باشد.
گاهی اوقات خونریزی در داخل بافت عضلانی جمع می شود و در محلی به نام هماتوم یک حوضچه خون تشکیل می شود. در موارد شدید، خونریزی می تواند آنقدر شدید باشد که باعث شوک شود.
گرفتگی عضلات ممکن است با آسیب های دیگری مانند شکستگی یا دررفتگی همراه باشد.
درمان گرفتگی عضلات
به محض له شدن عضله، لازم است اقدامات زیر را با توجه به شدت آن انجام دهید:
* جایگاه را به مدت 20 دقیقه با یک کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ خنک کنید و در صورت لزوم این کار را تکرار کنید.
ورزش و استراحت را متوقف کنید و در صورت لزوم مفاصل اطراف عضله آسیب دیده را بی حرکت کنید.
* برای کاهش تورم، اطراف عضلات را فشرده و بانداژ می کند
* برای کاهش تورم اندام خود را بالا نگه دارید
مراقب باشید عضلات را ماساژ ندهید. پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی تجویز کند. در صورت لزوم این اقدامات را به مدت 24 تا 48 ساعت ادامه دهید. اگر مقدار زیادی خون در عضله وجود داشته باشد، پزشک معالج ممکن است تصمیم به برداشتن آن از طریق جراحی بگیرد.
خونریزی عضلانی، گرفتگی عضلات
توانبخشی
پس از چند روز که درد و تورم از بین رفت، می توانید از گرمای موضعی برای تسریع بهبودی استفاده کنید.
به تدریج تمرینات کششی را شروع کنید.
زمانی که بتوانید اندام خود را کاملاً بدون درد حرکت دهید، باید با تمرینات قدرتی برای تقویت عضله آسیب دیده شروع کنید. به خاطر داشته باشید که بازگشت به ورزش باید بسیار آهسته و گام به گام باشد.
فشار بیش از حد به اندام ها و ماهیچه ها می تواند باعث آسیب بیشتر عضلانی و عواقب پایدار شود. زمانی که دامنه حرکت و انعطاف اندام ها به حالت اولیه خود برگشت و عضلات قدرت و استقامت کافی به دست آوردند، می توانید به تمرین اولیه بازگردید.
در هفته های اول پس از بازگشت به ورزش، بهتر است از پدها و محافظ هایی که روی اندام ها قرار می گیرند استفاده کنید تا مدتی از عضله آسیب دیده در برابر ضربات جدید محافظت کنید.
عوارض اسپاسم عضلانی
درمان به موقع می تواند از بسیاری از عوارضی که ممکن است پس از اسپاسم عضلانی رخ دهد جلوگیری کند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی وجود داشته باشد.
مهمترین آنها عبارتند از:
سندرم کمپارتمان: خونریزی و تورم در داخل ماهیچه ها می تواند به قدری زیاد باشد که می تواند فشار داخل ماهیچه ها را افزایش دهد.
با افزایش فشار داخل عضلانی، رگ های خونی ماهیچه ها بسته می شوند و عضله ممکن است کم خون شده و به دلیل کاهش یا حتی قطع جریان خون، بمیرد.
در این موارد بیمار باید بلافاصله قبل از رسیدن به موقعیت خطرناک تحت عمل جراحی قرار گیرد.
*میوزیت استخوانی: در این عارضه استخوان در داخل توده عضلانی تشکیل می شود.
این عارضه در افرادی که خیلی زود پس از اسپاسم شدید عضلانی به ورزش برمی گردند و فشار زیادی به ماهیچه ها وارد می کنند، بیشتر دیده می شود. علائم شامل درد شدید و تورم عضلات است.
استخوان به دست آمده می تواند حرکت عضلات را به شدت محدود کند. انجام تمرینات کششی شدید با یک عضله آسیب دیده وضعیت را بدتر می کند.
منبع: khanoomgol.com