این نقشه تهران و روستاهای اطراف مربوط به سال 1277 میلادی که نام مناطق تهران مانند شاه آباد، خان، باغ شاه، تجریش، قلهک، دوسان تپ و شاهزاده عبدالعظیم حسنی (ع) را درج کرده است، اثر «هنری رنه دالمانی» است. “.
به گزارش سلام نو، از سال 1270 تا پایان دوره قاجاریه شهر تهران بسیار توسعه یافته بود. تهران دیگر یکی از آن پنج محله نبود.
شهر در همه جهات توسعه یافت. در شمال، خیابان مولوی به خیابان ولیعصر فعلی می رسید. حتی در اطراف میدان امروزی قزوین نیز عده ای ساکن شده اند و غربی ترین ساکنان پایتخت را تشکیل داده اند. در جنوب، خیابان مولوی نزدیک میدان شوشا ادامه داشت.
تهران نیز از سمت شرق کمی گسترش یافت و به خیابان 17 امیرالملک و شهریوره رسید، اما شمال شرقی توسعه بیشتری یافت. تهران از شمال شرقی در امتداد خیابان 17 شهریور امتداد داشت و به قسمت میدان امام حسین فعلی می رسید. در آن زمان خیابان انقلاب مرز شمالی شهر بود.
بر اساس این طرح سولکان، فرحزاد، زرگنده، تجریس، گلحک و سلطان آباد در شمال، خان، باغ شاه و همدان در غرب، نصرت آباد، شاه عبدالعظیم (ع) در جنوب و دوسان تپه و نجف آباد در شرق قرار داشتند. تهران.
این سند برگرفته از کتاب «سفرنامه از خراسان تا بختیاری» اثر هانری رنه دالمانی است.
