عامل بیماری ابولا و راه تشخیص آن
این ویروس از طریق تماس با خون یا مایعات بدن حیوان آلوده منتقل می‌شود .(که معمولاً شامل میمون‌ها یا خفاش‌های میوه‌خوار هستند). انتقال بیماری از طریق هوا هنوز در محیط طبیعی به ثبت نرسیده است.
دانشمندان بر این باورند که خفاش‌های میوه‌خوار بدون این که مبتلا به این بیماری شوند، می‌توانند ویروس آن را با خود حمل کنند و انتقال دهند. هنگامی که انسانی به این ویروس آلوده شود، می‌تواند باعث انتقال این بیماری میان انسان‌های دیگر گردد.
بازماندگان مذکر تقریباً تا دو ماه این بیماری را از طریق مایع منی انتقال می‌دهند. برای تشخیص این بیماری، معمولاً ابتدا بیماری‌های دیگر با نشانه‌های مشابه، همچون مالاریا،وبا و دیگر انواع تب‌های هموراژیک ویروسی از دایرهٔ تشخیص مستثنی و حذف می‌شوند. پزشکان برای تأیید تشخیص بیماری نمونه‌های خونی را برای یافتن پادتنها و RNA ویروس یا خودِ آن آزمایش می‌کنند.
در حالیکه آزمایش‌های رایج برای تشخیص بیماری ابولا یک تا دو روز زمان می‌برد، پژوهشگران MIT روشی جدید توسعه داده‌اند که ظرف مدت 10 دقیقه این بیماری را تشخیص می‌دهد. این آزمایش یک نوار کاغذی شبیه نوارهای تشخیص بارداری است.
پیشگیری از بیماری ابولا
پیشگیری از این بیماری با کاهش گسترش آن از طریق میمون‌ها و خوک‌های آلوده به انسان صورت می‌گیرد. این کار را می‌توان با بررسی و معاینهٔ حیوانات برای یافتن موارد آلودگی انجام داد و در صورت شناسایی آن‌ها را کُشت و جسدشان را نابود کرد.
پختن گوشت به اندازهٔ مناسب و پوشیدن لباس‌های محافظتی هنگام تماس با گوشت نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد و همچنین هنگام حضور در اطراف شخص مبتلا به این بیماری می‌توان لباس‌های محافظتی پوشید و بعد دستها را شست. نمونهٔ مایعات و بافت‌های بدن افراد مبتلا به این بیماری بایستی با احتیاط ویژه حمل شود.
نتایج اولیه آزمایش واکسن ابولا ‘ VSV-EBOV’ که اداره بهداشت عمومی کانادا کار ساخت آن برعهده دارد، نشان می‌دهد این واکسن مصونیت 100درصدی ایجاد کرده‌است. این واکسن حاوی بخش کوچکی از ویروس ابولا و یک ویروس بی خطر دیگر است و تماس سیستم ایمنی با این ترکیب سبب می‌شود، این سیستم راه مقابله با ویروس ابولا را یاد بگیرد.
آزمایش این واکسن در گینه انجام شد و هر از گاهی فرد مبتلا، اعضای خانواده، دوستان و همسایگان واکسینه می‌شدند تا یک حلقه پیشگیری در اطراف بیمار تشکیل شود.بین ماه‌های آوریل تا ژوئیه امسال حدود 100 فرد مبتلا واکسینه شدند. 2014 نفر که در تماس نزدیک با مبتلایان بودند بلافاصله یا با فاصله سه هفته واکسینه شدند. هیچکدام از این افراد به ابولا مبتلا نشدند.
علائم و نشانه‌های بیماری ابولا
علائم این بیماری شامل تب، اسهال شدید و استفراغ می‌باشد. بیمار ممکن است دچار خونریزی شود.
اولین و مهم‌ترین علامت ابولا، همان تب بالای ۳۸٫۶ درجه می‌باشدکه‌متعاقب آن، فرد مبتلا به «سردرد شدید»، «دردهای عضلانی»، «ضعف شدید»، «اسهال»، «تهوع»، «درد شکم بخصوص در ناحیه معده»، «بی اشتهایی» می‌شود و در موارد شدید و پیشرفتهٔ آن، مبتلا به خونریزی گوارشی و پوستی نیز می‌گردد.
درمان، بهبودی و همه‌گیرشناسی
هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد؛ می‌توان برای کمک به افراد مبتلا به آن از آب‌درمانی خوراکی (نوشاندن آب‌های محتوی قند و نمک) یا مایعات وریدی استفاده کرد.
این بیماری نرخ مرگ و میر بالایی دارد: اغلب باعث مرگ بین ۵۰ تا ۹۰ درصد مبتلایان می‌شود.
از ۴ گونه ویروسی ابولا یک گونه تنها به یک ابتلای بدون علامت منجر می‌شود و به مرگ نیز منتهی نخواهد شد.بیماری ویروسی ابولا اولین بار در سودان و جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد.
این بیماری معمولاً در مناطق گرمسیری کشورهای جنوب صحرای آفریقا شیوع پیدا می‌کند از سال ۱۹۷۶ (که اولین مورد این بیماری شناسایی گردید)، تا سال ۲۰۱۳ کمتر از ۱۰۰۰ نفر در سال مبتلا شده‌اند.
بزرگ‌ترین مورد شیوع این بیماری تاکنون مربوط به شیوع آن در غرب آفریقا در سال ۲۰۱۴ است که تاکنون ادامه داشته و مردم کشورهای گینه، سیرالئون، لیبریا و احتمالاً نیجریه به این بیماری مبتلا شده‌اند.
تا ماه اوت سال ۲۰۱۴ بیش از ۱۶۰۰ مورد ابتلا به این بیماری شناسایی شده‌است.هیچ درمانی تا کنون (۲۰۱۵) برای بیماری ویروسی ابولا وجود ندارد. مراقبت‌های این بیماری شامل حفظ وضعیت طبیعی بدن، جلوگیری و تأمین مایعات بدن، مقابله با کم آبی، مصرف داروهای ضد انعقاد خون در اوایل عفونت و جلوگیری از خونریزی، کلینیک درد، استفاده از آنتی بیوتیک و داروی ضد قارچ و کنترل سطح اکسیژن بدن و درمان عفونت‌های ثانویه.
زدمپ، به همراه تی‌کی‌ام-ابولا یکی از دو داروی در حال بررسی، برای مقابله با ویروس ابولا از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا می‌باشد. در عین حال، این دارو هنوز مراحل آزمایش انسانی را نگذرانده است.
مدیریت بیماری ابولا
این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود این بخش کمک کنید. مطالب بدون منبع ممکن است به چالش کشیده و حذف شوند.
پشتیبانی استاندارد
در حال حاضر درمان خاصی برای ابولا تأیید نشده‌است. مراقبت‌های اولیه با درمان علائم بیماری و درمان آبرسانی بقا را بهبود می‌بخشد. آبرسانی از طریق دهان یا مسیر درون وریدی ممکن است. این اقدامات ممکن است شامل مدیریت درد، تهوع، تب و اضطراب باشد. محصولات خون مانند سلول‌های قرمز خون بسته‌بندی شده، پلاکت یا پلاسمای منجمد تازه نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
سعی شده‌است که دیگر تنظیم کننده‌های انعقاد شامل هپارین باشند؛ در تلاش برای جلوگیری از انتشار انعقاد درون عروقی و فاکتورهای انعقادی برای کاهش خونریزی. داروهای آنتی مالاریا و آنتی‌بیوتیک اغلب قبل از تشخیص قطعی استفاده می‌شوند هرچند هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این داروها به درمان کمک می‌کنند.
تعدادی از درمان‌های تجربی درحال مطالعه است. اگر مراقبت از بیمار در بیمارستان امکان‌پذیر نیست، سازمان بهداشت جهانی دارای دستورالعمل‌هایی برای مراقبت در خانه است که نسبتاً موفق بوده‌است.
در این مواقع استفاده از حولهٔ خیس شده در محلول ضدعفونی‌کننده و اعمال کردن محلول ضدعفونی‌کننده روی لکه‌ها هنگام رفت‌وآمد مردم یا بدن‌های آلوده توصیه می‌شود. همچنین شستن دستها با محلول ضدعفونی‌کننده و پوشاندن دهان و بینی با پارچه توصیه می‌شود.
مراقبت‌های ویژه در زمان بیماری ابولا
مراقبت‌های ویژه اغلب در کشورهای توسعه یافته‌استفاده می‌شود. این ممکن است شامل کنترل حجم خون و کنترل تعادل الکترولیت (نمک) و همچنین درمان هرگونه عفونت‌های باکتریای که ممکن است توسعه یابند؛ باشد. دیالیز ممکن است برای نارسایی کلیه نیاز باشد و اکسیژن رسانی خارج غشاء و فرایندهای خارج غشایی ممکن است برای اختلال در عملکرد ریه استفاده شود.
همچنین بخوانید:
مدت زمان انتقال ویروس آنفولانزا چقدر است؟
علت ایجاد ویروس اچ پی وی (HPV) یا ویروس پاپیلوم چیست؟
همه چیز در مورد ویروس پاپیلوم HPV (اچ پی وی)
ویروس استرپتوکوک پنومونیه چیست؟ چگونه از این ویروس پیشگیری …