زندگی نامه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)

نام: محمد بن عبدالله

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در تورات و برخی از کتب آسمانی “احمد” تماس خواهد گرفت. آمنه دختر وهب، مادر حضرت محمد صلی الله علیه و آله، پیش از آنکه عبدالمطلب او را محمد نامید، نام فرزندش را احمد گذاشت.

کنیه حضرت محمد (ص): ابوالقاسم و ابوابراهیم.

القاب حضرت محمد (ص): رسول الله، نبی الله، مصطفی، محمود، امین، امّی، خاتم، مزمل، مدثیر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشیر، منظر، مذکر، طه. و…

تاریخ ولادت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله): روز جمعه هفدهم ربیع الاولاء سال فیل برابر با سال 570 میلادی (به عقیده شیعیان) است. اکثر علمای اهل سنت ولادت آن حضرت را در روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال می دانند.

عام الفیل سالی است که ابراهیم با چندین هزار جنگجو از یمن به مکه حمله کرد تا خانه خدا (کعبه) را ویران کند و همه را مجبور به گرویدن به مسیحیت کند. اما او و سپاهش در مکه مورد حمله پرندگانی به نام ابابیل قرار گرفتند و کشته شدند و نتوانستند به اهداف شوم خود دست یابند. چون سوار فیل می شدند، آن سال به سال فیل معروف شد.

محل تولد حضرت محمد (ص): مکه، در سرزمین حجاز (عربستان کنونی).

نسب پدری حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: عبدالله بن عبدالمطلب (شیبه حمد) بن هاشم (عمرو) بن عبد مناف بن کوسای بن کلاب بن مره بن کعب بن لووی بن غالب بن غالب بن الحزیمیاس. ابن مزر بن نزار بن ماد بن عدنان.

به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم گفته شد که هرگاه نسب من به عدنان رسید آن را در آنجا نگه دارید و از آن فراتر نروید. اما در کتب تاریخ به نسب آن حضرت تا آدم (ع) اشاره شده است که فاصله عدنان با حضرت اسماعیل پسر ابراهیم خلیل الرحمن (ع) به هفت پشت می رسد.

مادر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله): آمنه دختر وهب بن عبدالمناف.

این بانو جلیل القدره در صفا و تقوا در میان زنان قریش از همه بی نظیر و برتر بود. پس از ولادت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال زندگی کرد. خود به یطرب (مدینه) رفت و در محلی به نام «ابوا» بدرود حیات گفت و به خاک سپرده شد. آنجا.

و چون عبدالله، پدر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) دو ماه (و بنابر روایت هفت ماه) قبل از تولد فرزندش از دنیا رفت، جدش عبدالمطلب سرپرستی او را بر عهده گرفت. ابتدا او را به سویب (ابولهب آزاد شده) سپرد تا از او پرستاری کند و از او مراقبت کند. اما پس از مدتی آن را به حلیمه دختر عبدالله بن حریت سادی سپرد. حلیمه با اینکه ننه آن حضرت بود، پنج سال مادر ایشان شد.

زندگی نامه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)

مدت بعثت و سلطنت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: از 27 رجب سال چهلم فیل (610 میلادی) که در چهل سالگی به مأموریت مبعوث شد. .مسئول رسالت و نبوت بود. پیامبر اکرم (ص) ده سال پس از هجرت به مدینه، علاوه بر مأموریت، رهبری مسلمانان را بر عهده داشت.

همسران حضرت محمد (صلی الله علیه و آله):

1. خدیجه بنت خویلد.

2. سوده بنت زمه.

3. عایشه بنت ابی بکر.

4. ام شریک بنت دودان.

5. حفصه بنت عمر.

6. ام حبیبه بنت ابی سفیان.

7. ام سلمه بنت حمله.

8. زینب بنت جحش.

9. زینب بنت خزیمه.

10. Mimon Bent Harha.

11. جوریه بنت حارث.

12. صفیه بنت حئی بن اخطب.

اولین زنی که به همسری حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) مفتخر شد خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم در سن 25 سالگی با این بانوی بزرگوار قبل از به پیامبری ازدواج کرد.

خدیجه کبری (صلی الله علیه و آله) با مقام و دارایی خود خدمات ارزنده ای به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیان رسالت خود ارائه کرد. این بانوی بزرگ، یکی از پرافتخارترین زنان جهان و در میان زنان مقدس مانند مریم و آسیه است. حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم به احترام خدیجه کبری علیهاالسلام تا زمانی که او زنده بود با هیچ زن دیگری ازدواج نکرد. او بود که دردها و مصائب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را که از سوی سران شرک و کفر به سوی آن حضرت هدایت می شد تسلی می داد و در رسالت و نبوت او را یاری می کرد.

خدیجه کبری علیهاالسلام به دلیل جایگاه و مقامی که در اسلام داشت مورد لطف و عنایت پروردگار جهانیان بود. به همین دلیل روزی جبرئیل امین به حضور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شرفیاب شد و گفت: ای محمد! درود خدا را به همسرت خدیجه برسان. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به همسرش فرمود: ای خدیجه! جبرئیل امین از خداوند متعال به شما درود می فرستد. خدیجه گفت: الله صلی الله علیه و آله و سلم جبرئیل علیه السلام.

حضرت هادیجه (علیها السلام) در زمان ازدواج با رسول خدا (صلی الله علیه و آله) احترام خاصی قائل بود و پیامبر (ص) همسری مهربان و وفادار بود. پس از وفات خدیجه (در سال دهم ماه مبارک رمضان) همواره از او تعریف و تمجید می کرد.

از عایشه، پیامبر سوم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است:

«خان رسول الله (ص) مثل مثل من مثل، حتي حفاظت، فيحسن الاح، فرگرس ايوما من الحوكي، اعداد: جهنم كانتا عجوزه، عبدالله خاره مهاح، حتي مقدم المغه، الغزاب. (1)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از خانه بیرون نمی رفت، مگر اینکه خدیجه را به یاد آورد و او را نیکو خواند. روزی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله از خدیجه علیهاالسلام یاد کرد و فضایل او را بیان کرد، غیرت زنانه بر من چیره شد و به پیامبر صلی الله علیه و آله گفتم: آیا او بزرگتر بود. زن، و حالا او خدا بهتر است؟ آیا آن را به شما (یعنی عایشه) داده است؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از سخنان من عصبانی شد، به همین دلیل موهای جلوی سرش از شدت عصبانیت تکان می خورد.

فرزندان حضرت محمد (ص):

الف) فرزندان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله):

1. قاسم. او قبل از بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. از این رو پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را ابوالقاسم می نامیدند.

2. عبدالله. از آنجایی که این فرزند پس از قیامت به دنیا آمد، آن را «طییب» و «طاهر» نامیدند.

3. ابراهیم. او در اواخر سال هشتم هجری به دنیا آمد و در رجب سال دهم هجری از دنیا رفت.

عبدالله و قاسم از هادیه کبری و ابراهیم از ماریا کوپتسکا به دنیا آمدند. هر سه در کودکی مردند.

ب) دختران حضرت محمد (صلی الله علیه و آله):

1. زینب (س). 2. رکیا (س). 3. ام كلثوم (س). 4. فاطمه زهرا (س).

دختران حضرت محمد صلی الله علیه و آله از حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به دنیا آمدند و همه فرزندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به جز فاطمه زهرا (س) قبل از رحلت آن حضرت از دنیا رفتند. تنها فرزندی که از آن حضرت در هنگام وفات به جا مانده فاطمه زهرا علیهاالسلام آخرین دختر ایشان بود. این بانوی بزرگوار مایه مباهات زنان جهان بلکه همه انسانها است و مورد تقدیس و تکریم فرشته عرش قرار گرفته است. او مادر سبطین و مادر ائمه معصومین (ع) است.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله گرچه به تمام اهل بیتش علاقه داشت، اما در میان همسرانش به هادیجه کبری علیها السلام و در میان فرزندانش به فاطمه زهرا علیهاالسلام بیشتر علاقه داشت. و مهربان

آغاز بعثت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

پیش از شب 27 رجب، محمد امین (علیه السلام) در غار حرا با خالق جهان خدا و راز و نیاز را عبادت کرد و در عالم رؤیا خوابهایی دید که واقعی و برابر با عالم واقع بود. روح بزرگ او برای دریافت وحی آماده می شد – کم کم.

در آن شب بزرگ به فرشته وحی جبرئیل دستور داده شد که آیاتی از قرآن را بر محمد(ص) بخواند و او را به عنوان پیامبر گرامی بدارد. محمد (ص) در آن زمان چهل ساله بود. جبرئیل در سکوت و خلوت و توجه خاص به یک خالق هستی، از محمد (ص) خواست که این آیات را بخواند: «بخوان به نام پروردگاری که آفرید. یعنی: بخوان به نام پروردگارت که آفرید. انسان را از خون آفرید. بخوان به نام پروردگارت اعلی و بزرگ. خدایی که به بندگان نوشتن با قلم را آموخت. آنچه را که نمی دانست به مرد آموخت.

حضرت محمد (ص) – چون بی سواد و بی تربیت بود – فرمود: خواندن بلد نیستم. فرشته او را محکم فشار داد و از او خواست که تابلو را بخواند. اما محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) با شنیدن همین پاسخ – برای بار سوم – احساس کرد که می تواند “لوح” را در دستان جبرئیل بخواند. این آیات آغاز یک مأموریت بسیار قدرتمند و دشوار بود.

جبرئیل مأموریت خود را انجام داد و محمد نیز از کوه حرا فرود آمد و به خانه خدیجه رفت. او داستان خود را برای همسر مهربانش تعریف کرد. خدیجه می دانست که رسالت بزرگ محمد آغاز شده است. او را دلداری و دلگرمی می دهد و می گوید: بی شک خدای مهربان به تو آسیبی نمی رساند زیرا با خانواده و خویشاوندان مهربانی می کنی و به فقرا کمک می کنی و به مستضعفان کمک می کنی. سپس محمد (ص) فرمود: «حدیجه» او را با «مراب پوشان» پوشاند.

حضرت محمد (ص) مدتی به خواب رفت. خدیجه نزد پسر عمویش ورکة بن نوفل که از علمای عرب بود رفت و داستان محمد (ص) را برای او بازگو کرد. ورقه در پاسخ پسر عمویش گفت: آنچه بر محمد صلی الله علیه و آله وسلم گذشت آغاز نبوت است و «قسمت بزرگ» رسالت بر او نازل می شود. خدیجه با تشویق به خانه برگشت.

معراج حضرت محمد (ص):

قبل از هجرت به مدینه که در ماه ربیع الاول سال سیزدهم بعثت واقع شد، دو واقعه در زندگی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) رخ داد که به اختصار اشاره می کنیم: و سفری بود که به دستور خداوند متعال و با وحی موثق (جبرئیل) و در سفری فضایی به نام «عظیم» صورت گرفت.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این سفر باشکوه را از خانه ام هانی خواهر امیرالمومنین علی (ع) آغاز کرد و با همان ماشین به بیت المقدس یا مسجد الاقصی رفت. و از بیت لحم زادگاهش.عیسی مسیح و خاندان نبی ع.ع) با دیدن گفت.

سپس سفر بهشتی خود را آغاز کرد و به زیارت بهشتیان و بهشت ​​و جهنم رفت و در نتیجه از اسرار و اسرار هستی و وسعت عالم و قدرت لایتناهی حق تعالی آگاه شد و به سوی «توفای نهایی» رفت. «و پر از شکوه و جلال دیده شد. سپس از همان راهی که آمد به زادگاهش مکه بازگشت و قبل از طلوع فجر از ملک خود پیاده شد و به خانه ام هانی رفت.

از نظر شیعیان این سفر جسمانی بوده است نه معنوی که برخی گفته اند. در قرآن کریم در سوره اسراء به این سفر باشکوه چنین اشاره شده است: «نما و الله شنوا و بینا». در همان سال و در شب معراج، خداوند به قوم حضرت حاتم صلی الله علیه و آله دستور داد که روزی پنج بار نماز بخوانند و پروردگار عالم را عبادت کنند که این دعای اعتلای معنوی مؤمنان است.

اصحاب و اصحاب حضرت محمد (صلی الله علیه و آله):

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله هم در مکه و هم در مدینه رفقا و یاران باوفایی داشت که برخی پیش از او و برخی پس از او از دنیا رفتند و تعداد آنها به هزاران می رسد. اسامی چند تن از رفقای نامدار آن حضرت به شرح زیر است:

1. علی بن ابیطالب (ع).

2. ابوطالب بن عبدالمطلب.

3. حمزه بن عبدالمطلب.

4. جعفر بن ابی طالب.

5. عباس بن عبدالمطلب.

6. عبدالله بن عباس.

7. فضل بن عباس.

8. معذبن جبل.

9. سلمان فارسی.

10. ابوذر غفاری (جندب بن جناده).

11. مقداد بن اسود.

12. بلال حبشی.

13. مصعب بن عمیر.

14. زبیر بن عوام.

15. سعد بن ابی وکاس.

16. ابودیانه.

17. سهل بن هانیف.

18. سعد بن معاذ.

19. سعد بن عباده.

20. محمد بن مسلم.

21. زید بن ارکام.

22. ابو ایوب انصاری.

23. جابر بن عبدالله انصاری.

24. حذیفه بن ایمان انسی.

25. خالد بن سعید امویاض.

26. خزیمه بن ثابت انصاری.

27. زید بن حاریته.

28. عبدالله بن مسعود.

29. عمار بن یاسر.

30. کیس بن عاصم.

31. مالک بن نویره.

32. ابوبکر بن ابی کهف.

33. عثمان بن عفان.

34. عبدالله بن رواحه.

35. عمر بن خطاب.

36. طلحه بن عبیدالله.

37. عثمان بن مظون.

38. ابوموسی اشعری.

39. عاصم بن طبت.

40. عبدالرحمن بن عوف.

41. جراح ابوعبیده.

42. ابو سلمه.

43. ارکام بن ابی ارکام.

44. کدامة بن مازون.

45. عبدالله بن مازون.

46. ​​عبیده بن حارث.

47. سعید بن زید.

48. خباب بن ارت.

49. رسالت اسلامی.

50. عثمان بن حنیف.

51. ابوهیثم طایحان.

52. ابی بن کعب.

تاریخ و علت وفات حضرت محمد صلی الله علیه و آله:

دوشنبه 28 صفر به گفته اکثر علمای شیعه و ربیع الاول دوازدهم به گفته اکثر علمای اهل سنت در سال یازدهم هجری در سن 63 سالگی در مدینه به دلیل مسموم کردن یهودی به نام زینب در جریان جنگ. خیبر علیه او. معروف است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در مرض مرگ فرمود: این بیماری یکی از عواقب غذای سمی است که یهود پس از فتح خیبر برایم آورد.

محل دفن حضرت محمد (ص):

مدینه در کشور حجاز (عربستان امروزی) در همان خانه ای که در آن وفات یافت. در حال حاضر مرقد آن حضرت در مسجد النبی است.