به گزارش سایت طلا و به نقل از آی‌ای، گروهی از محققان مرکز بیوتکنولوژی احیاکننده “ساگول” با موفقیت توانستند بافت‌های نخاع انسان را به صورت سه‌بعدی مهندسی کرده و آنها را در موش آزمایشگاهی مبتلا به فلج مزمن طولانی‌مدت بکارند. این اولین باری است که این کار انجام می‌شود.
نتایج این کار بسیار دلگرم کننده بوده و بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله Advanced Sciences، میزان موفقیت تقریباً ۸۰ درصدی در بازیابی توانایی‌های راه رفتن در موش‌ها مشاهده شده است.
فناوری مورد استفاده برای دستیابی به این شاهکار، مبتنی بر بیوپسی کوچکی از بافت چربی شکم بیمار است که از سلول‌هایی همراه با یک ماتریس خارج سلولی تشکیل شده است.
پروفسور “تال دویر” سرپرست تیم تحقیق توضیح می‌دهد: پس از جداسازی سلول‌ها از ماتریس خارج سلولی، ما از مهندسی ژنتیک برای برنامه‌ریزی مجدد سلول‌ها استفاده کردیم و آنها را به حالتی شبیه سلول‌های بنیادی جنینی برگرداندیم، به این معنی که آنها را به سلول‌هایی تبدیل کردیم که می‌توانند به هر نوع سلولی در بدن تبدیل شوند.
ما از ماتریس خارج سلولی یک هیدروژل، شخصی‌سازی کردیم که پس از کاشت، هیچ واکنش منفی ایمنی یا پس زدن مشاهده نشد. سپس سلول‌های بنیادی را در هیدروژل کپسوله کردیم و در فرآیندی که رشد جنینی نخاع را تقلید می‌کند، سلول‌ها را به ایمپلنت‌های سه بعدی حاوی شبکه‌های عصبی شامل نورون‌های حرکتی تبدیل کردیم.
پس از آن، ایمپلنت نخاع انسان در موش‌ها کاشته شد و مدل‌های آزمایشگاهی به دو گروه تقسیم شدند، موش‌هایی که برای مدت کوتاهی فلج شده بودند و موش هایی که برای مدت طولانی فلج بودند. پس از کاشت، مدل‌های آزمایشگاهی مبتلا به فلج کوتاه مدت و ۸۰ درصد آنهایی که طولانی مدت فلج بودند، توانستند دوباره راه بروند.
پروفسور “دویر” گفت: این اولین نمونه در جهان است که در آن بافت‌های انسانی مهندسی شده و کاشته شده در یک مدل حیوانی مبتلا به فلج مزمن و طولانی‌مدت، موجب بهبودی می‌شود که مرتبط‌ترین مدل برای درمان فلج در انسان است.
این روش می‌تواند برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که به دلیل آسیب نخاعی فلج شده‌اند و هنوز درمان مناسبی پیدا نکرده‌اند، تحول ایجاد کند. هدف دانشمندان این است که این ایمپلنت‌های نخاعی شخصی‌سازی شده را برای هر فرد فلج تولید کنند که امکان بازسازی بافت آسیب دیده را بدون خطر پس زدن فراهم می‌کند.
اکنون محققان در حال آماده شدن برای مرحله بعدی این مطالعه هستند که شامل آزمایشات بالینی بر روی بیماران انسانی می‌شود. آنها امیدوارند ظرف چند سال، بافت‌های اصلاح شده را در افراد فلج بکارند و به آنها اجازه دهند دوباره بایستند و راه بروند.