درمان تنگی کانال نخاعی

با دلگرم کننده گوش به زنگ باشید تنگی کانال نخاعی شما بیشتر می دانید.

در تنگی کانال نخاعی به دلایلی فضای استخوانی داخل مهره ها تنگ شده و در نتیجه به ریشه های عصبی که در این فیض قرار دارند فشار وارد می شود. این فشار باعث بروز علائم بیماری می شود.

یکی از شایع ترین علل کمردرد، تنگی کانال نخاعی است است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است.

می دانیم که نخاع در داخل کانال استخوانی قرار دارد که از یک سری مهره تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال باریک شود، فضای مورد نیاز برای نخاع کاهش یافته و به آن فشار وارد می شود. این فشار همچنین وارد اعصابی می شود که نخاع را ترک می کنند و به اندام تحتانی می روند و علائم ایجاد می کنند. کانال نخاعی را می توان در هر قسمت از جاده باریک کرد. این تنگی در ستون فقرات گردنی یا کمری علائم مختلفی دارد

“تنگی کانال نخاعی “(تنگی) این به معنای باریک شدن کانال نخاعی و ریشه های عصبی آن همراه با بزرگ شدن مفاصل بین مهره ها (سریع) است. این عارضه اغلب نتیجه روند طبیعی پیری است استئوآرتریت، جراحات یا جراحی های قبلی نیز رخ می دهد. با باریک شدن کانال نخاعی، فضای کمتری برای انشعاب و حرکت آزادانه اعصاب وجود خواهد داشت. در نتیجه اعصاب نخاعی ممکن است متورم و ملتهب شوند درد، گرفتگی عضلات، بی حسی یا ضعف در پاها، پشت، گردن یا بازوها بودن. علائم خفیف تا متوسط ​​را می توان با آن درمان کرد داروها، فیزیوتراپی و تزریق به ستون فقرات حذف شده. اما علائم جدی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

کانال نخاعی این کانال با قرار دادن یک سوراخ در وسط مهره ها و در قسمت داخلی غشای قوی به اصطلاح ایجاد می شود. رباط های زرد پشتیبانی می شود.

تنگی کانال نخاعی (تنگی کانال نخاعیاین یک وضعیت غیر طبیعی است که می تواند در هر بخشی از کانال نخاعی رخ دهد. این عارضه در قسمت پایین کمر بیشتر از سایر قسمت های ستون فقرات دیده می شود. کاهش این فضا به نخاع داخل کانال فشار وارد می کند و باعث بروز علائم این بیماری می شود.

تنگی ستون فقرات کمر چگونه ایجاد می شود؟

باریک شدن کانال نخاعی به دلیل رشد درونی استخوان ها و سایر بافت ها در این کانال اتفاق می افتد و این رشد بافت اضافی بخشی از روند پیری است. در واقع، اغلب در افراد مسن تر از 60-50 سال رخ می دهد. این بیماری در مردان و زنان به یک اندازه شایع است، اما معمولاً در زنان با علائم بیشتری رخ می دهد و نیاز به درمان بیشتری دارد.

این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای شروع می شود. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست می دهد و منقبض و منقبض می شود.

کاهش ارتفاع مهره ها باعث نزدیک شدن مهره ها به هم می شود و این نزدیکی مهره ها دو مشکل ایجاد می کند. یکی این که سوراخ یا دهانه بین دو مهره مجاور دو طرف تنگ شده است. این روزنه ها محل هایی هستند که ریشه های عصبی از نخاع خارج می شوند. بنابراین فشار بر این اعصاب وارد می شود. مشکل دیگر این است که مهره ها به یکدیگر نزدیک می شوند، فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد می شود که به نوبه خود باعث آرتروز و ساییدگی مفاصل می شود.

تنگ شدن کانال نخاعی

هر مفصلی که فرسوده می شود شروع به تشکیل استخوان های اضافی در اطراف خود می کند. رباط های اطراف مچ دست نیز ضخیم تر می شوند. مفاصل بین مهره ها نیز همین کار را می کنند. این استخوان های اضافی و رباط های ضخیم هم سوراخ بین مهره ای و هم کانال نخاعی را سفت می کنند. ترکیب این عوامل باعث افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی خارج شده از نخاع می شود. در برخی افراد، کانال نخاعی به طور ذاتی باریک است. این عارضه بیشتر در مردان دیده می شود و علائم آن معمولاً در گروه سنی 30 تا 50 سال ظاهر می شود.

تنگی کانال نخاعی یک بیماری است دژنراتیو (تخریب پیشرونده) که به تدریج در طول زمان اتفاق می افتد و شامل موارد زیر است: باریک شدن کانال ریشه عصبی و کانال نخاعی بزرگ شدن مفاصل بین مهره ای (سریع)سفتی غیر طبیعی رباط و تشکیل استخوان خارهای استخوانی (تصویر زیر)

تنگی کانال نخاعی ممکن است در هر قسمتی از ستون فقرات (گردن، قفسه سینه، پشت) رخ دهد، اما در قسمت پایین کمر شایع‌تر است. تقریباً همه بزرگسالان با افزایش سن دچار تنگی کانال نخاعی می شوند. با این حال، اکثر افراد علائمی ندارند. تنگی ریشه عصبی (تنگی جانبی) به اعصاب نخاعی فشار وارد می کند و باعث التهاب و کمردرد (تنگی کانال نخاعی (تنگی مرکزی)) با فشار بر نخاع باعث التهاب و ضعف می شود.

علل تنگی کانال نخاعی

ضخیم شدن رباط های داخل کانال، بیرون زدگی یا بیرون زدگی دیسک ها به داخل کانال، خارهای استخوانی داخل کانال، شکستگی مهره ها و تغییر در مفاصل کنار مهره ها (مفاصل سریع) از علل باریک شدن کانال نخاعی هستند. . هستند.

در برخی بیماران فضای داخل کانال به طور مادرزادی باریکتر از حد طبیعی است و بیشتر در معرض علائم تنگی کانال هستند. بیمارانی که لغزنده یا ناهنجاری های ستون فقرات دارند، خطر بیشتری برای تنگی کانال دارند.

علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟

• گزگز، سر و صدا، بی حسی در اندام تحتانی و فاصله محدودی که بیمار می تواند طی کند از علائم تنگی کانال نخاعی است.
• در این عارضه درد کمر و ساق پا با بیهوشی به مرور زمان به تدریج افزایش می یابد. درد نیز کم و زیاد می شود و برخی از افراد ممکن است برخی روزها درد نداشته باشند. بدتر شدن درد می تواند به صورت سیاتیک که به پاها گسترش می یابد یا درد ناشی از راه رفتن طولانی مدت یا ایستادن طولانی مدت باشد.
• با ایجاد درد، بیمار حالت خمیده ای به خود می گیرد که فقط در طول شب قابل احساس است. در موارد شدید، ممکن است با اختلال در حرکت یا بی اختیاری ادرار همراه باشد.

تشخیص پزشکی تنگی کانال نخاعی

بهتر است به محض احساس درد به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل برای شناسایی علائم بیماری، از جمله هرگونه آسیب یا عارضه قبلی تهیه می کند و تعیین می کند که کدام یک از عادات زندگی شما باعث ایجاد درد شده است. سپس او یک معاینه فیزیکی برای تعیین منبع درد و آزمایش ضعف یا بی حسی عضلانی انجام می دهد.

پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری را تجویز کند: رادیوگرافی، ام آر آی، میلوگرام، سی تی اسکن داپلر یا سونوگرافی شریانی. بر اساس نتایج آزمایش، پزشک شما را به متخصص مغز و اعصاب، ارتوپد یا جراح مغز و اعصاب ارجاع می دهد.

اسکن MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)

این یک آزمایش غیر تهاجمی است که از میدان مغناطیسی و فرکانس امواج رادیویی برای ارائه تصویری دقیق از بافت های نرم ستون فقرات استفاده می کند. برخلاف اشعه ایکس، تصاویر MRI از اعصاب و دیسک ها به وضوح قابل مشاهده است. با این آزمایش، پزشک می تواند یک عکس سه بعدی از ستون فقرات را به صورت مقطعی، لایه به لایه (مانند یک قرص نان) و در صورت لزوم از هر برش عکسی ببیند. این عکس ها را می توان از قسمت کناری یا بالای ستون فقرات گرفت. این کار با تزریق ماده حاجب (رنگی) به جریان خون (یا بدون آن) انجام می شود. علاوه بر فشرده سازی عصب، ام آر آی می تواند رشد غیر طبیعی استخوان، تومورهای نخاعی یا آبسه را تشخیص دهد.

میلوگرام، اشعه ایکس تخصصی

اینجاست که ماده حاجب از طریق مایع نخاعی به کانال نخاعی تزریق می شود. سپس یک فلوروسکوپ اشعه ایکس تصاویر رنگی را می گیرد. میلوگرام ها می توانند فشردگی عصب را به دلیل فتق دیسک، رشد غیرطبیعی استخوان، تومورهای نخاعی و آبسه های نخاعی نشان دهند. اشعه ایکس معمولی از ستون فقرات تنها تصویر واضحی از استخوان ها ارائه می دهد. اما رنگی که بر حسب میلی‌گرم استفاده می‌شود، سفید را در اشعه ایکس نشان می‌دهد و به پزشک اجازه می‌دهد تا جزئیات نخاع و کانال نخاعی را ببیند. سی تی اسکن نیز می تواند پس از این آزمایش انجام شود.

سی تی اسکن

این یک آزمایش غیر تهاجمی و ایمن است که تصاویر دو بعدی از ستون فقرات را با استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر ارائه می دهد. سی تی اسکن، مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، به پزشک اجازه می دهد تا لایه به لایه ستون فقرات را نگاه کند و عکسی از هر برش را بررسی کند. این کار با تزریق ماده حاجب (رنگی) به جریان خون (یا بدون آن) انجام می شود. این آزمایش به ویژه برای مشاهده تغییرات در ساختار استخوان مفید است.

سونوگرافی داپلر

این یک آزمایش غیر تهاجمی است که از امواج صوتی منعکس شده برای بررسی خون هنگام عبور از رگ خونی استفاده می کند. این آزمایش را می توان برای رد عوارض عروق محیطی (منبع علائم دردناک پا) انجام داد.

درمان جراحی تنگی ستون فقرات کمری چیست؟

این دارو در افرادی استفاده می شود که به درمان های غیر جراحی پاسخ خوبی نمی دهند و درد و علائم حسی آنها زندگی روزمره آنها را مختل کرده است. دو نوع درمان جراحی برای این بیماران استفاده می شود.

لامینکتومی لامینکتومی

در این روش بخشی از استخوان های طبیعی مهره ها، استخوان های اضافی تشکیل شده و رباط های ضخیم برداشته می شوند. به این عمل فشار زدایی نیز می گویند زیرا فشار و فشار عصبی را کاهش می دهد.

همجوشی ستون فقرات

در کسانی که سایش مفاصل بین مهره ای باعث ناپایداری مهره ها شده است انجام می شود. در این روش جراحی، پس از رفع فشار و برداشتن فشار روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده می شوند. در این روش می توان از پیوند استخوان و ابزار فلزی مانند پیچ ​​و میله برای جوشکاری سریعتر و بهتر مهره ها استفاده کرد.

گردآوری شده توسط مجله اینترنتی تشویق

مرجان امینی