درخشش بازیگر افغان نازیلا احمدی روی فرش قرمز

نازیلا احمدی بازیگر، کارگردان و کارگردان متولد افغانستان، متولد ایران.نازیلا احمدی او برای رسیدن به این نقطه بر موانع بزرگی غلبه کرد که برخی از آنها دختر بودن و مهاجر بودن است.نازیلا احمدی ایران آن را وطن خود می داند و مردم ایران را بسیار دوست دارد. می گوید ایران زادگاه من است. نازیلا احمدی یکی از دوستان با فرشتک حسینی بسیار صمیمی است و سال ها با هم زندگی می کنند و علاقه و صمیمیت خاصی بین آنها وجود دارد. نازیلا احمدی وی این روزها در حال ساخت مستند و همزمان بازی در فیلمی با نقش اول الناز شکردوست است و در روزهای گذشته همراه با هاجر در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشت.

بیوگرافی نازیلا احمدی

نازیلا احمدی متولد 1376 در ایران، از پدر و مادری افغانی متولد شده و دارای سه خواهر و سه برادر است. و در این سالها هرگز نتوانسته به کشورش سفر کند و یکی از دغدغه های زندگی اش مردم کشورش هستند و می خواهد روزی بتواند به وطن سفر کند. نازیلا احمدی با وجود جوانی تجربه های کارگردانی متعددی در تئاتر دارد و با بازی در فیلم ها و سریال های تلویزیونی محبوبیت خاصی در بین مخاطبان به دست آورد و صفحه اینستاگرامش از محبوبیت بالایی برخوردار است.

نازیلا احمدی علاوه بر فعالیت در عرصه سینما و تئاتر، طراح گریم و لباس نیز حرفه ای است و اوقات فراغت خود را به مطالعه کتاب و تماشای فیلم می گذراند. نازیلا احمدی بازیگر خوش چهره افغانستانی است که این روزها مشغول فیلمبرداری یک فیلم مستند است.

نازیلا احمدی در کودکی به همراه خانواده به ایران مهاجرت کرد. او از کودکی به هنرهای نمایشی علاقه داشت. نازیلا احمدی هم اکنون در تهران مشغول نویسندگی، کارگردانی و بازیگری است. از جمله آثاری که او نویسندگی و کارگردانی کرد می توان به درام های «لالایی هایی برای بی خوابی» و «گادپران» اشاره کرد. گودیوپران که با تابوهای کودک آزاری سروکار دارد، سانسور شد و اجازه اجرای برنامه را ندادند، اگرچه خانم احمدی توانست ده شب او را راه اندازی کند.

مهاجرت به نازیلا احمدی

مهاجرت گاه روح هنرمند را جلا می دهد و درد مهاجرت از دیار نیاکانش را به شکلی نو بازسازی می کند. گاه رنج هجرت به زایش هنری می انجامد که دور از وطن بی ذوق زاده نمی شود. نازیلا احمدی یکی از هزاران دختر افغان است که باسنش شاهد قاچاق پرخطر بوده است. در کودکی به جای حضور در کارگاه های مدرسه، برادرانش را می دید. حس هنر او از کودکی همراهش بوده و حالا می خواهد مهاجر باشد. او در کار هنری خود می کوشد تا مخاطب نمایش هایش را با احساس و درد غربت مهاجران آشنا کند.

بیوگرافی نازیلا احمدی به زبان خودش

خانواده من در زمان جنگ طالبان به ایران رفتند و به صورت قاچاق به ایران آمدند. عموهای من به پاکستان مهاجرت کردند. مادرم در ایران اقوام زیادی داشت و به همین دلیل ایران را پذیرفتیم. مادرم همیشه از سختی های راه برایمان می گوید و حتی بعد از گذشت سال ها خاطرات سفر قاچاق را فراموش نکرده است. به نظر من مردم ایران که همه ما و هموطنانمان هستند، خوی مهمان نوازی خوبی دارند.

مشکلات نازیلا احمدی در هنر

زنان در جوامع ما همیشه محدود هستند و مشکلات خاص خود را دارند. خانواده من یک خانواده نسبتاً سنتی هستند و طبیعی است که مخالفت کنم. هیچ کدام از اقوام ما وارد هنر نشدند و قبولی در هنرهای نمایشی برایم سخت بود. خانواده ام به خصوص پدر و برادرانم در ابتدا خیلی مخالف بودند. یکی از دلایل این بود که در ایران جایی برای رشد مهاجران وجود نداشت. دلیل دیگر این بود که من دختر بودم. شاید برای دختر ایرانی هم مشکلی پیش بیاید، آشنایی با «کودکان شوش» مرا با هنر نمایش آشنا کرد. این مرکز یک سازمان غیردولتی است که در زمینه کودکان فعالیت می کند.

اولین تجربه های هنری نازیلا احمدی

در جشن یلدا و نوروز اجرا داشتم تا اینکه اولین فیلم کوتاهم را آنجا بازی کردم. بعدها در نمایش «حسین گلی مرد بی لب» به کارگردانی حمید پورآذری ایفای نقش کردم، قبل از آن به بازیگری علاقه زیادی داشتم. وقتی کودکی را در تلویزیون در حال بازی در فیلم می دیدم، آرزو می کردم همیشه جای او باشم. بعد از آن برای تست بازیگری به سینماهای مختلف رفتم، در چند سریال نقش های کوتاهی داشتم اما بعد از آن وارد کار و تحصیل شدم و چند سال بعد دوباره کار تئاتر و سینما را شروع کردم. که؛ و همچنین محدودیت های زیادی برای مهاجران.

من هم مانند بسیاری از مهاجران نتوانستم رشته انتخابی خود را بخوانم زیرا هنر برای افغان ها در ایران ممنوع بود، بنابراین کارم را به صورت تجربی شروع کردم و شروع خوبی برایم بود.

خاستگاه هنری نازیلا احمدی

ننگرهار بازیگر فیلم کوتاه به کارگردانی کریم امینی است

بازیگر فیلم ترابه به کارگردانی محمدعلی طالبی

بازیگر مستند داستانی رویایی بین فصل و ترانه به کارگردانی بهروز نورانی پور

بازیگر فیلم کوتاه هجرو به کارگردانی افشین اخلاقی

او در فیلم سقوط کابل به کارگردانی نوید محمودی بازی کرد

زمانی که بازیگر تئاتر به کارگردانی حمید پورآذری بود

بازیگر نمایش گپ به کارگردانی رها سلیمانی

بازیگر چهار جعبه به کارگردانی آناهیتا زینیمند

نماینده بازیگر لالایی برای بی خوابی به کارگردانی نازیلا احمدی

کارگردان و نویسنده تئاتر گودی پران

دلیل انتخاب تئاتر و نمایش

همیشه دغدغه هایی داشتم که می خواستم بیان کنم و به دنبال ابزاری بودم که بتوانم از طریق آن صحبت کنم. فکر می کنم تئاتر راه خوبی برای بیان دغدغه های ذهنی ام است و به همین دلیل تئاتر را انتخاب کردم. فکر می کنم تئاتر تاثیر مستقیمی روی مخاطب دارد که قابل مقایسه با روش های دیگر نیست، انتخاب آثار من بیشتر بر اساس جغرافیا، شرایط زندگی و مشکلاتی است که در ذهن داشتم.

سوالاتی که ذهنم را به خود مشغول کرده بود و دردی که مرا عذاب می داد. از طریق حرفه و هنر سعی کردم این دردها و نگرانی ها را بیان کنم تا آگاهی پیدا کنم که چگونه می توان راه حلی برای مشکل پیدا کرد. اولین کار انفرادی من «لالایی برای بی خوابی» بود که کارگردانی، نویسندگی و بازیگری آن را بر عهده داشتم. من آن را به مناسبت روز جهانی زن اجرا کردم. موضوع اصلی زنان بود. زن بودن، مادر بودن. این نمایشنامه شامل لالایی های مختلف به هر زبان بود، با فرم و حرکات بدن که داستان آنها را روایت می کرد.

دومین کارم گودیپران بود که کارگردانی و نویسندگی آن را بر عهده داشتم. بازی Godpran یکی از بازی های پرطرفدار در افغانستان است که بسیار محبوب و پرطرفدار است. کودک آزاری در حقیقت کودک آزاری از دیرباز در افغانستان رایج بوده و همچنان ادامه دارد. استفاده از کودکان برای ارضای نیازهای جنسی پدیده جدیدی نیست و یکی از مشکلات جامعه مردسالار افغانستان است. نمایشنامه «گودی پران» داستان کودکی است که «بچه» یک مرد شده است. داستانی که در حال حاضر در زندگی واقعی در افغانستان اتفاق می افتد.

بسیاری از مخاطبان ایرانی از کار من استقبال می کنند. نگرش مردم ایران همان کلیشه ای است که متأسفانه رسانه ها به آنها دادند. وقتی مخاطبان من متوجه می‌شوند که من افغان هستم، در جایی گیر می‌کنند و همیشه تعجب می‌کنند که چگونه یک افغان می‌تواند این کار را انجام دهد. من همیشه سعی کرده ام نگرش مخاطبان ایرانی ام را نسبت به جامعه مهاجر تغییر دهم.