درباره اختلال هویت کل بدن چه می دانید؟

اختلال هویت کل بدن

یکی از بدترین و سخت ترین بیماری هایی که اکثر روانشناسان با آن مواجه هستند اختلال هویت کل بدن است. در این اختلال، فرد تصور می کند که بدون عضوی از بدنش راحت تر زندگی می کند، بنابراین شروع به برداشتن آن قسمت می کند. در واقع این افراد فکر می کنند با برداشتن یک عضو سالم می توانند بهتر زندگی کنند و در نهایت مشکلات جدی برای خود ایجاد می کنند، زیرا بدون نظر پزشکی این کار را انجام می دهند.

فرد بیمار اعضای بدن را جدا می کند و احساس بهتری دارد

این اختلال برای اولین بار در سال 1977 شناسایی شد، این بیماری برای فرد بسیار خطرناک است زیرا در برخی موارد فرد سعی می کند بینایی خود را از دست بدهد یا از ناحیه هر دو پا فلج شود و افکاری در سر دارد که یک فرد عادی نمی تواند داشته باشد و فکر می کند که بدنش. در وضعیت فعلی سالم نیست شرایط و احساس کامل شدن نخواهد داشت.
در بسیاری از موارد افرادی که به این بیماری مبتلا هستند به دلیل ترس از قضاوت شدن توسط دیگران آن را مخفی نگه می دارند، بنابراین تشخیص این بیماری برای پزشکان دشوار خواهد بود.

این بیماری درمانی ندارد و افرادی که از مواد مخدر استفاده می کنند، احساس قطع عضو را کاهش نمی دهند و نسبت به تعدادی از معلولان احساس ضعف و حسادت می کنند. این افراد در انظار عمومی وانمود می کنند که ناتوان هستند، به خصوص زمانی که تنها هستند.
در برخی مواقع این افراد کارهای بسیار خطرناکی انجام می دهند و پزشک چاره ای جز قطع عضو ندارد. در برخی از این شرایط، فرد سعی می کند پاهای خود را به حدی منجمد کند که چاره ای جز قطع عضو برای درمان نداشته باشد. البته این افراد می توانند هزینه های زیادی را برای عملیات غیرقانونی بپردازند.

تشخیص بیماری هویت کل بدن

طبق شواهد موجود در مغز این افراد، قسمت مربوط به بازنمایی بدن مشکل دارد و فرد نمی تواند کامل بودن بدن خود را درک کند. ناتوانی بالینی یکی از ایده هایی است که برای مبتلایان شدید به این اختلال استفاده می شود، اما به شدت مورد انتقاد قرار گرفته و روش های روانپزشکی پیشنهاد شده است، اما باید دانست که در بسیاری از موارد این موضوع اصلا خوب نیست و پاسخ درستی نخواهد داد. .
بسیاری از افرادی که از این بیماری رنج می برند، از افکار خود بسیار خجالت می کشند و به همین دلیل آن را از چشم بسیاری از افراد پنهان می کنند و سعی می کنند به گونه ای به اندام خود آسیب برسانند که هیچ راهی بدون درمان وجود ندارد. بسیاری از افرادی که از این بیماری رنج می برند، میانسالان قفقازی هستند، اما برخی دیگر نیز می توانند از این اختلال رنج ببرند.

ملاحظات اخلاقی

این اختلال برای تعدادی از افراد ایجاد می شود که فکر می کنند اگر قسمتی از بدن خود را از دست بدهند، می توانند بهتر زندگی کنند و زندگی شادتری داشته باشند. این بیماری بحث های زیادی دارد و بسیاری از متخصصان در این زمینه معتقدند اگر بیمار به درمان دارویی پاسخ ندهد باید از نظر قطع عضو حمایت شود اما تعدادی نیز معتقدند که نباید عضو قطع شده را خارج کرد. مجدداً، بنابراین آنها سعی می کنند تا حد امکان آن افراد را بهبود بخشند و منصرف کنند.

اختلال هویت کل بدن چهره پنهانی دارد به همین دلیل نمی توان آمار خیلی دقیقی از این بیماری ارائه داد اما می توان گفت که مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند و میانسالی یکی از بدترین آنهاست. برای این اختلال به این دلیل است که اکثر افراد میانسال به این بیماری مبتلا هستند. شایع ترین عضوی که توسط این افراد قطع می شود، پای چپ است.
در بسیاری از مواقع این افراد که از این اختلال رنج می برند نسبت به افراد دارای معلولیت حسادت می کنند و از طرفی سعی می کنند احساسات خود را از دیگران پنهان کنند. دلایل زیادی برای قطع عضو دارند و همین دلایل را به دیگران هم می آورند. تشخیص این اختلال بسیار دشوار است و تا زمانی که فرد نخواهد متوجه این اختلال نمی شود.