تیروتوکسیکوز و درمان

تیروتوکسیکوز چیست؟

تیروتوکسیکوز عملکردی از غده تیروئید است که در آن بدن توسط هورمون های فراوان مسموم می شود. برای درمان تیروتوکسیکوز، مهم است که به طور منظم سطوح TSH، T_4 و T_3 را بررسی کنید و درمان را بر اساس آن تنظیم کنید. روش اصلی درمان تیروتوکسیکوز در مراحل اولیه درمان دارویی است که بسته به نتایج آزمایش بر اساس برنامه خاصی تجویز می شود. بدون درمان به موقع، تیروتوکسیکوز می تواند منجر به کم کاری تیروئید شود – کمبود هورمون، که علائم آن نیز ناخوشایند است، و همچنین تیروتوکسیکوز. اگر داروها مؤثر نباشند، پزشکان روش های رادیکال تری را امتحان می کنند – درمان با ید رادیواکتیو یا جراحی.

علت تیروتوکسیکوز

علل افزایش هورمون های تیروئید عبارتند از: پرکاری تیروئید اولیه (بیماری گریوز، گواتر چند ندولار سمی، آدنوم سمی، مصرف زیاد ید)، آسیب تیروئید (تیروئیدیت تحت حاد، تیروئیدیت خاموش، آمیودارون، پرتو). منابع هورمونی خارج تیروئید (تیروتوکسیکوز فاکتیتیا، تخمدان استروما، کارسینوم فولیکولی عملکردی) و پرکاری تیروئید ثانویه (آدنوم هیپوفیز ترشح کننده TSH)، سندرم تیروئید مقاوم به تیروئید، سندرم تیروئید مقاوم به هورمون.

علائم تیروتوکسیکوز

علائم عبارتند از عصبی بودن، تحریک پذیری، عدم تحمل گرما، تعریق بیش از حد، تپش قلب، خستگی و ضعف، کاهش وزن همراه با افزایش اشتها، افزایش حرکات روده و الیگومنوره. این بیماران مضطرب، بی قرار و بی قرار هستند. پوست گرم و مرطوب است و ناخن ها را می توان از بستر جدا کرد (ناخن پلامر). ممکن است برداشتن پلک و عقب افتادگی پلک رخ دهد. یافته های قلبی شامل تاکی کاردی، فشار خون سیستولیک، سوفل سیستولیک و فیبریلاسیون دهلیزی است. لرزش ظریف، هایپررفلکسی و ضعف عضلانی پروگزیمال نیز ممکن است وجود داشته باشد. تیروتوکسیکوز طولانی مدت ممکن است باعث استئوپنی شود.

تشخیص تیروتوکسیکوز

TSH سرم یک شاخص حساس تیروتوکسیکوز ناشی از بیماری گریوز، ندول های خودایمنی در غده تیروئید، تیروئیدیت و درمان با لووتیروکسین اگزوژن است. اختلالات آزمایشگاهی مربوطه شامل افزایش بیلی روبین، آنزیم های کبدی و فریتین است. معرفی رادیونوکلئیدها ممکن است برای تشخیص علل مختلف ضروری باشد. در بیماری گریوز و ندولار جذب بالا و در تخریب غده تیروئید مصرف زیاد ید و منابع خارج تیروئیدی هورمون تیروئید جذب کم است. ESR در تیروئیدیت تحت حاد بالا است.

باید بخوانید:

علائم پرکاری غده تیروئید چیست؟

پرکاری تیروئید تشویق شوید تا در مورد علائم پرکاری غده تیروئید و درمان های مناسب بیاموزید. پرکاری تیروئید و علائم و درمان آن را بهتر بشناسید…

درمان تیروتوکسیکوز

بیماری گریوز را می توان با داروهای ضد تیروئید یا ید رادیواکتیو درمان کرد. تیروئیدکتومی زیر جلدی به ندرت توصیه می شود. داروهای اصلی ضد تیروئید کاربیمازول یا متیمازول (20-10 میلی گرم 2-3 بار در روز با شروع 2 تا 2.5 میلی گرم در روز) یا پروپیل تیوراسیل (100-200 میلی گرم هر 6-8 ساعت با شروع 50 تا 100 میلی گرم در روز) هستند. یا بر اساس تیتر آنها یا به عنوان یک رژیم جایگزین بلوک تجویز می شوند، در مورد دوم، لووتیروکسین برای جلوگیری از کم کاری تیروئید ناشی از دارو تجویز می شود. 3-4 هفته پس از شروع درمان، عملکرد تیروئید باید بررسی شود و دوز آن تنظیم شود تا سطح T4 آزاد باشد.

عوارض جانبی شایع عبارتند از: بثورات پوستی، کهیر، تب و آرترالژی (1-5٪ از بیماران). عوارض جانبی نادر اما مهم شامل هپاتیت، سندرم لوپوس اریتماتوز و آگرانولوسیتوز (پروپرانولول (20-40 میلی گرم هر 6 ساعت)) یا بتابلوکرهای طولانی اثر (آترواسکلروز) 50 میلی گرم در روز در کنترل علائم آدرنرژیک مفید است و باید به عنوان یک ضد انعقاد در نظر گرفته شود. با وارفارین در تمام بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی.

ید رادیواکتیو می تواند به عنوان درمان اولیه تجویز شود یا در بیمارانی که بیماری آنها پس از 1-2 سال درمان با داروهای ضد تیروئید کاهش نیافته است، استفاده شود. در بیماران مسن و افراد مبتلا به مشکلات قلبی، درمان قبلی ضد تیروئید باید در نظر گرفته شود و درمان ضد تیروئید 3-5 روز قبل از تجویز ید رادیواکتیو قطع شود. ید رادیواکتیو در بارداری منع مصرف دارد.

در عوض، علائم باید با کمترین دوز موثر پروپیل تیروآکریلیک (PTU) کنترل شوند. خشکی متقارن را می توان با اشک مصنوعی و بستن پلک ها با چسب در هنگام خواب کاهش داد. اگزوفتالموس پیشرونده همراه با هموز، افتالموپلژی یا از دست دادن بینایی با دوز بالای پردنیزون (60 تا 80 میلی گرم در روز) درمان می شود و به چشم پزشک ارجاع می شود. فشار چشم ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشد.

در صورت طوفان تیروئید، دوزهای بالاتر از 600 میلی گرم (تک دوز PTU) باید به صورت خوراکی، توسط لوله بینی معده یا رکتوم داده شود. یک ساعت بعد، Ipodat یا Iopanioc acid (0.5 میلی گرم هر 12 ساعت خوراکی) یا سایر مواد حاجب خوراکی موجود باید تجویز شود. 200 میلی گرم (PTU تا 300 هر 4 ساعت خوراکی یا 2 میلی گرم هر 4 ساعت به صورت داخل وریدی) و دگزامتازون (2 میلی گرم هر 6 ساعت) ادامه یافت. هر عامل زمینه ای باید تشخیص داده و درمان شود.

ید رادیواکتیو درمان انتخابی برای گواتر ندولر سمی است. تیروئیدیت تحت حاد باید با داروهای NSAID و بتابلوکرها درمان شود تا علائم را کنترل کرده و TSH و T4 آزاد را هر 4 هفته یکبار کنترل کنند. اگر فاز هیپوتیروئید طولانی شود، ممکن است به جایگزینی گذرا لووتیروکسین (50-50 میلی گرم در روز) نیاز باشد. تیروئیدیت خاموش (یا تیروئیدیت پس از زایمان اگر در 6-3 ماه اول پس از زایمان اتفاق بیفتد) باید با بتابلوکرها در فاز تیروتوکسیک و لووتیروکسین در فاز هیپوتیروئید و سپس لووتیروکسین در مرحله هیپوتیروئید و بعد از 9 درمان شود. ماه برای ارزیابی بهبودی