تاریخ دقیق بزرگداشت امامزاده صالح (ع) و روز تجلیل از امامزداگان
تاریخ دقیق بزرگداشت امامزاده صالح (ع) و روز تجلیل از امامزداگان در تقویم سال 98 مصادف است با دوشنبه ۱۷ تیر
تاریخ دقیق روز تجلیل از امامزادگان در تقویم قمری
تاریخ دقیق روز تجلیل از امامزادگان در تقویم قمری برابر است با ٥ ذوالقعده
در عناوین مناسبت‌های کشور که به تصویب شورای فرهنگ عمومی رسیده است “پنجم ذیقعده” در تقویم رسمی به عنوان روز بزرگداشت حضرت صالح‌بن‌موسی‌الکاظم (ع) و روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرکه نامگذاری شده است.
زندگی نامه امام زاده صالح ابن موسی الکاظم (ع)
حضرت صالح ابن موسی الکاظم(ع) فرزند هفتمین پیشوای شیعیان حضرت امام موسی کاظم (ع) است.
علمای رجال قدیم نام این امامزاده را در کتب هود بیان کرده اند، متاخرین و علمای معاصر نیز از وی به عنوان فرزند مستقیم و بلاواسطه امام نام می برند و نسبت او را تائید می کنند.
او سیدی جلیل القدر و واجب التعظیم و یکی دیگر از برادران امام رضا (ع) است که به همراه دیگران به قصد دیدار برادر به ایران هجرت کرد اما عوامل حکومتی و دشمنان اهل بیت (ع) ایشان را به شهادت رساندند.
سید مرتضی علم الهدی رازی می‌نویسد:« امام موسی بن جعفر (ع) دارای فرزندان زیادی بوده‌اند.
یکی از آنان صالح ابن موسی الکاظم (ع) است که در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ می کند. می گویند شخصی به نام حسن بهبهانی در پل کرخ، که امروز به کرج مشهور است در تعقیب امامزاده بوده است و چون خدای تعالی درجه شهادت برای ایشان نوشتند، در باغ جنت گلشن، زیر درخت چنار بزرگی نزدیک چشمه ساری ایشان را به شهادت می رسانند.»
امامزاده صالح (ع) از جمله سادات عالی رتبه و از امام زادگان صحیح النسبی است که با شنیدن خبر ولایت عهدی امام رضا (ع) با یک گروه صد نفری به خراسان آمدند که در راه گذر از دشت بزرگ ساوجبلاغ که در آن روزگار از مناطق ری و در راه غرب به خراسان قرار داشته دچار شبیخون دشمنان شده است و شماری به شهادت می رسند و گروهی متواری می شوند.
بنای امازاده امام صالح (ع)
به گفته کارشناسان میراث فرهنگی، بنای اولیه و اصلی بقعه و بارگاه به دوران ایلخانی تعلق دارد و در سده هفتم و هشتم هجری قمری یا احتمالا در سده پنجم هجری ساخته شده است.
شاید همزمان با شهادت امامزاده صالح (ع) و احتمالا در سده پنجم هجری قمری، بنایی بر سر تربت وی بنیاد گرفته که با حمله مغولان در سال 617 هجری به ری خراب شده و از میان رفته، اما دوباره در سال 700 هجری با اقدامات عمرانی غازان خان در شهر ری احیا و بازسازی شده است.
در روزگار ما نیز ساختمان بقعه تجدید بنا شده است.
آستان مقدس امامزاده صالح (ع) از جمله بقعه های معتبر و زیارت گاهی مشهور است که در منطقه خوش آب و هوای شمال تهران واقع شده است.
بیش از هزار سال است که منطقه تجریش به وجود نورانی صالح ابن موسی الکاظم (ع) متبرک است.
امامزاده صالح (ع) فرزند امام موسی الکاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) است.
هر سال شمار زیادی از مشتاقان، ارادتمندان و شفاخواهان از گوشه و کنار ایران و کشورهای مختلف، برای زیارت و عرض حاجت به این مکان مقدس و معنوی می آیند تا از منبع نورانی مرقدش کسب فیض کنند.
تا کنون حدود 10 هزار و پانصد مقبره امامزادگان در ایران شناسایی شده است و البته از این تعداد 8 هزار مقبره فاقد شناسنامه و شجره نامه هستند و امید است نامگذاری این روز به نام تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرکه منشأ خیر و برکات برای ملت مسلمان ایران و شیعیان باشد و زمینه بهره‌مندی هر چه بیشتر آحاد مختلف مردم از فیوضات معنوی و روحانی بقاع متبرکه امامزادگان فراهم شود.
امامزادگان در ایران
حضور امامزادگان در ایران سبب ترویج قرآن و عترت و اسلام شده است. در ایام دهه کرامت در ۳۱۷ امامزاده کل کشور ما همایش تجلیل و بزرگداشت امامزادگان را با حضور گسترده مردم و با سخنرانی خطبا و علما و ارائه مقالات پژوهشگران و مداحان داریم.
در فضای مجازی گاهی مطرح می شود که چرا این همه امامزاده در ایران وجود دارد ؟
علتِ آن، خفقان و ظلمی بود که به آن ها روا می شد. همچنین دستور امام سجاد (ع) و امام صادق (ع) به فرزندان و نوادگان شان دلیل دوم است و دلیل سوم به خاطر هجرتی بود که علی بن موسی الرضا (ع) به ایران داشتند. همچنین مردم ما از همان ابتدا نسبت به اهل بیت (ع) و خاندان آنها یک محبت خاصی داشتند.
در کشورهای دیگری مثل عراق و عربستان نیز امامزاده وجود دارد، اما به خاطر حاکمیت ظالم عربستان اجازه نمی دهند که آنها برای مردم معرفی شود، وگرنه در تاریخ وجود امامزادگان کاملا مشخص و ذکر شده است.
از این تعداد امامزاده ای که در ایران وجود دارد، همه آن ها جزو فرزندان امامان نیستند؛ بلکه برخی از آنها جزو نوادگان و چند نسل بعدتر آنها هستند. حتی برخی از فرزندان ائمه (ع) هیچ گنبد و بارگاهی در ایران ندارند.