کارلو کولودی (1826-1890)، که در اصل کارلو لورنچینی نام داشت، نویسنده مشهور داستان پینوکیو بود. او آثار خارق العاده دیگری از خود به جای گذاشت.
او یکی از مهم ترین نویسندگان ایتالیایی است و بخش هایی از کتاب هایش در کتاب های درسی مدارس ایتالیا آمده است.
او در سال 1826 در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدرش دومینگو لورنچینی آشپز بود و مادرش آنجلا اورزالی خدمتکار بود. در جوانی وارد حوزه علمیه شد و تا 17 سالگی در آنجا ماند، هر چند بیشتر به سیاست علاقه داشت.
کلود در 26 اکتبر 1890 در فلورانس درگذشت و خانواده‌اش مقادیر زیادی از نوشته‌های او را به کتابخانه مرکزی فلورانس، جایی که اکنون در آن قرار دارد، اهدا کردند. او در ابتدا به عنوان روزنامه‌نگار، منتقد و نویسنده کتاب‌های آموزشی شناخته می‌شد، اما موفقیت کتابی که برای سرگرمی نوشت – داستان پینوکیو – به قدری بود که او اکنون یکی از بزرگترین نویسندگان ادبیات کودک است. ارزش ادبی داستان پینوکیو اکنون در طول سال ها به خوبی شناخته شده است.
خلاصه
در 20 سالگی نوشتن را برای یک نشریه تأثیرگذار فلورانس آغاز کرد. سپس در سن 22 سالگی در بحبوحه درگیری های ایتالیایی روزنامه نگار شد و به نوشتن مقالات انتقادی برای موزیکال ایتالیایی، یکی از مهم ترین نشریات ایتالیا در آن زمان، ادامه داد. پس از چندین سال همکاری با نشریات مختلف و کسب شهرت، خود کلود شروع به انتشار این مجله کرد. یکی از این نشریات، II Lampione، یک نشریه طنز بود که در سال 1848 شروع شد، اما مدت کوتاهی پس از شورش های آن سال با سانسور بسته شد و 11 سال بعد دوباره منتشر شد.
کلودیوس در دهه 1850 به عنوان نویسنده و نمایشنامه نویس به کار خود ادامه داد و به موفقیت های چشمگیری در این زمینه ها دست یافت. در سال 1856 نام خود را به کارلو کلودیو تغییر داد. کلودیوس را روستایی می نامیدند که مادرش در آن متولد شد و او بیشتر دوران کودکی خود را در آنجا گذراند.
او روزنامه نگاری را در سال 1861 ترک کرد و تا سال 1870 به عنوان بازرس مطبوعات و سردبیر به کار ادامه داد. او خیلی زود به ادبیات کودک علاقه مند شد و داستان پری فرانسوی شاه چارلز پرو را به فرانسوی ترجمه کرد.
داستان هایی مانند شنل قرمز، زیبای خفته و گربه چکمه پوش. کلود سپس به طراحی مجموعه ای از کتاب های درسی برای مدارس پرداخت. در این کتاب ها که با مهارت فراوان نوشته شده بود، آموزش همراه با قصه گویی بود. آثاری چون جانی، تینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. او بدین ترتیب جنبش جدیدی را در نظام آموزشی تازه تأسیس ایتالیا ایجاد کرد. او در سال 1881 یکی از اولین مجلات کودکان ایتالیایی را تأسیس کرد. بدین ترتیب از اولین شماره های ماجراهای پینوکیو، «مجله کودکان» منتشر شد که در آن زمان به آن داستان عروسک می گفتند. داستان های دیگری نیز در این مجله چاپ شده است که میمون گوپلوی گلی که حال و هوای شوخی داشت. این داستان ها بعداً در سال 1887 در کتاب داستان های شاد جمع آوری و منتشر شد.
اقتباس های سینمایی
تاکنون اقتباس های زیادی (حدود 40 فیلم کوتاه و بلند) از این داستان در قالب فیلم زنده یا انیمیشن ساخته شده است که در این میان می توان فیلم ها:
-اوتیسم کوچک
– هوش مصنوعی (فیلم)
پینوکیو هزار
– داستان واقعی پینوکیو
-ماجراجویی های جپتو
پینوکیو 3000
او بیان کرد.
منبع: tebian-zn.ir