دکتر مصدک که از مردان نامدار سیاسی ایران بود در سال 1261 در تهران پا به عرصه گذاشت. پدرش میرزا هدایت تحصیلات ابتدایی را در تهران به پایان رساند. سپس در سال 1287 برای ادامه و ادامه تحصیلات عالی به پاریس سفر کرد. وی موفق شد مدرسه علوم سیاسی را در این شهر به پایان برساند. وی برای اخذ مدرک دکتری حقوق در دانشگاه نوشاتل سوئیس ثبت نام کرد و پس از فارغ التحصیلی به ایران بازگشت.
سرنوشت دکتر مصدق دستیابی به تمام پست ها و مشاغل حساسی بود که یک سیاستمدار در ایران می تواند بدست آورد.
دکتر ابتدا تصمیم گرفت به سوئیس بازگردد زیرا با برخی مسائل در ایران به ویژه قرارداد 1919 با انگلیس مخالف بود، اما کابینه مشیرالدوله از او دعوت کرد تا وزیر عدلیه را به عهده بگیرد و این آغاز کار بود.
در پاییز 1299 به حکومت فارس منصوب شد و در سال 1300 وزیر دارایی شد. پس از این سمت، دکتر در سال 1301 به مناصب عالی دولتی در آذربایجان رسید و بعداً به دلیل مخالفت با دولت مرکزی از این سمت کناره گیری کرد. سال بعد وزیر امور خارجه ایران شد و در سال 1303 که پنجمین دوره قوه مقننه بود به نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای ملی انتخاب شد. او در دوره ششم دوباره در آن سمت قرار گرفت.
وی در پایان دوره ششم خود به دلیل دخالت دولت در انتخابات مجلس از سیاست کناره گیری کرد. دکتر مصدک چندین بار توسط حکومت زندانی یا تبعید شده است. یکی از موارد دستگیری وی پس از کناره گیری از سیاست در چهارم تیر 1319 بود که با اعزام به بیریند و تا دی ماه همان سال در زندان بود و مجدداً به احمدآباد تبعید شد.
دکتر در دوره های چهاردهم و شانزدهم خود به نمایندگی از مردم تهران به عنوان منتخب و نماینده مردم به مجلس رفت و در آن زمان بود که برای احقاق حقوق مردم ایران جبهه ملی تشکیل داد. او پرکارتر بود و سرانجام در 29 اسفند 1359 موفق شد ملی شدن صنعت نفت به تصویب مجلس سنا رسید و در اردیبهشت 1330 برای تحقق این قانون و تسلط بهتر بر امور، نخست وزیری ایران را پذیرفت.
وی بعداً به دلیل اختلاف با محمدرضا پهلوی، علیرغم اینکه مجلس هفدهم به دکتر رای داد، از تشکیل دولت جدید سرباز زد و شاه قوام السلطنه را به نخست وزیری برگزید. در آن زمان قیام 9 تیر آغاز شد و در آن روز همه مردم حمایت خود را از دکتر مصدق ثابت کردند. اما این پایان کار نبود و دکتر با کودتای سیا با همکارانش مواجه شد و دادگاه نظامی او را به سه سال زندان محکوم کرد. در شهریور 1334 به احمدآباد تبعید شد. وی به دلیل بیماری در بیمارستان نجمیه تهران بستری شد و سرانجام در سحرگاه 14 اسفند 1346 درگذشت.
با اینکه وصیت کرده بود در 29 تیرماه در قبرستان شهدا به خاک سپرده شود، اما پیکرش را به خانه اش در احمدآباد بردند و در آنجا به خاک سپردند.
منبع: bitrin