همه چیز در مورد بیماری بوون
بیماری بوون یک بیماری پوستی نادر است. افرادی که تحت تاثیر قرار گرفته اند، دارای پلاک های قرمزی روی پوست هستند. این بیماری اغلب مناطقی از پوست که در معرض نور خورشید است را تحت تاثیر قرار می دهد.
بیماری بوئن تنها بر روی لایه اپیدرم پوست تاثیر می گذارد. ضایعات ناشی از این بیماری معمولا دردناک نیستند یا ممکن است بدون هیچ علامتی ظاهر شوند. در بیشتر موارد، درمان بسیار موفقیت آمیز است.
بیماری بوون نوعی پیش سرطان در نظر گرفته می شود، اگرچه خطر ابتلا به سرطان پوست در بین افراد مبتلا به این بیماری کمتر از ۱۰ درصد است. این اختلال معمولا بر روی افراد مسن تاثیر می گذارد. علت دقیق بیماری بووون ناشناخته است، اگر چه عوامل خطری مانند اثرات خفیف نور خورشید در ایجاد آن بی تاثیر نیستند.
بیماری بوون در سال ۱۹۱۲ توسط دکتر JT Bowen به ادبیات پزشکی وارد شد. این بیماری به نام کارسینوم سلول های سنگ فرشی نیز شناخته می شود و به طور کلی به عنوان یکی از اشکال اولیه و غیر تهاجمی کارسینوم سلول های سنگ فرشی داخل اپیدرم شناخته می شود. داخل اپیدرم به این معنی است که بیماری در داخل لایه اپیدرمی پوست وجود دارد.
علائم و نشانه های بیماری بوون
به طور معمول، بیماری بووون منجر به ایجاد یک پلاک پوستی خشک و زیر می شود. این ضایعات ممکن است صاف یا کمی برآمده باشند.
این ضایعات معمولا با نشانه ای همراه نیستند، اما گاهی اوقات ممکن است دچار خارش، زخم، خونریزی یا درد شوند.
در بیشتر موارد، تنها یک ضایعه روی پوست وجود دارد، اما در حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا، ضایعات متعدد دارند که ممکن است در بیش از یک منطقه از بدن ایجاد شوند.
گرچه ضایعات بیماری بوون اغلب در نواحی از پوست که در معرض نور خورشید قرار گرفته اند دیده می شوند، اما می تواند در هر جایی از بدن، حتی در مناطقی از پوست که معمولا در معرض نور خورشید قرار ندارند، نیز مشاهده شوند.
به طور معمول، سر، گردن، کف دست و روی قفسه سینه ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند. اندازه ضایعات می تواند از چند میلی متر تا چند سانتیمتر متغییر باشد.
افراد مبتلا به بیماری بوون در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست قرار دارند. خطر تخمین زده می شود کمتر از ۱۰ درصد است. اما این شانس در بیماران مبتلا به ضعف در سیستم ایمنی می تواند بیشتر شود.
این بیماری به عنوان یک نوع سرطان سلول های سنگفرشی شناخته می شود. سرطان سلول های سنگفرشی دومین سرطان رایج پوست در سراسر جهان است.
علل ایجاد بیماری بوون
علت دقیق بیماری بوون ناشناخته است. اعتقاد بر این است که نور شدید خورشید و پیری دو عامل عمده برای ایجاد این اختلال هستند. افرادی که پوست های سفید دارند و افرادی که زمان زیادی را در معرض نور خورشید قرار دارند، بیشتر با خطر ابتلا به بیماری بوون مواجه هستند.
افرادی که داروهای مهار کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند (این داروها معمولا برای درمان اختلالات خود ایمنی تجویز می شوند) نیز خطر بیشتری نسبت به افراد عادی دارند.
افراد مبتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در معرض خطر ابتلا به بیماری بوون هستند. ویروس های پاپیلوم انسانی گروهی از بیش از ۱۵۰ ویروس مرتبط هستند که بعضی از آنها می توانند باعث سرطان شوند.
HPV 16، ۱۸، ۳۴ و ۴۸ باعث ایجاد بیماری بوون در دستگاه تناسلی می شوند. HPV 16 اغلب با پیشرفت بیماری بوون همراه است. HPV 16 نیز علت برخی موارد سرطان دهانه رحم است. ۲، ۱۶، ۳۴ و ۳۵ HPV کمتر با بیماری بوون ارتباط دارند.
به نظر می رسد قرار گرفتن در معرض آرسنیک، آن هم به مدت طولانی، یکی از عوامل خطر برای ایجاد این بیماری است. آرسنیک یک عنصر فلزی بی مزه و بی رنگ است و دارای کاربردهای تولیدی و تجاری بسیاری است.
طبق ادبیات پزشکی، آرسنیک می تواند در عرض ۱۰ سال یا بیشتر، موجب ایجاد بیماری بوون شود. در گذشته، آرسنیک در آب آشامیدنی وجود داشت و بعدها در داروهای مختلف پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. قرار گرفتن در معرض آرسنیک امروزه به مراتب کمتر از گذشته شده است.
روش های تشخیص بیماری بوون
تشخیص بیماری بوون بر اساس شناسایی علائم مشخص، تاریخچه پزشکی بیمار و ارزیابی کامل بالینی انجام می شود. اما این اختلال این قابلیت را دارد که به راحتی با سایر اختلالات پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس اشتباه گرفته شود.
زیرا ممکن است علائمی شبیه به علائم این بیماری ها داشته باشد. اما گاهی اوقات نیز ممکن است در معاینه پوستی روتین تشخیص داده شود.
تشخیص بیماری بوون ممکن است توسط بیوپسی بافت آسیب دیده تایید شود. در بیوپسی نمونه ای از بافت آسیب دیده برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می شود.
بیوپسی می تواند به تشخیص افتراق بیماری بوون از سایر اختلالات پوستی که دارای علائم مشابه ای هستند، کمک کند. نمونه گرفته شده باید به اندازه کافی عمیق باشد تا کارسینوم سلول های سن گفرشی رد شود.
روش های درمان بیماری بوون
درمان قطعی برای بیماری بوون وجود ندارد. اما برای تسکین علائم ممکن است چندین روش مختلف استفاده شود که همه آنها دارای میزان موفقیت خوبی هستند. انتخاب درمان خاصی برای یک مورد خاص بستگی به عوامل متعددی مانند
-
محل آسیب دیدگی -
اندازه، ضخامت و تعداد ضایعات -
وجود یا عدم وجود علائم خاص -
سن فرد و سلامت عمومی او .
انواع مختلفی از گزینه های درمان برای افراد مبتلا به بیماری بوون وجود دارد. این درمان ها عبارتند از:
-
شیمی درمانی موضعی -
کریوتراپی -
کورتاژ -
درمان فوتودینامیک -
جراحی
اکثر درمان ها شانس موفقیت زیادی دارند. پاسخ دو بیمار به یک درمان خاص ممکن است متفاوت باشد. انتخاب طرح درمانی برای بیماری بوون به خود بیمار و آنچه که برای فرد مورد نظر مناسب است، بستگی دارد.
بعضی افراد ممکن است درمانی نیاز نداشته باشند. پزشکان از این بیماران می خواهند که منتظر بمانند. بیماران سالمند مبتلا به ضایعاتی که رشد آهسته دارند، از این دست افراد می باشند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی موضعی شامل استفاده از کرم به صورت مستقیم روی ضایعات است. دو دارو موضعی که برای درمان بیماری بوون مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
-
۵ فلوئوروآرکسیل -
ایمیویموود ۵٪
این درمان ها ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها مورد استفاده قرار گیرند. ۵ فلوئوروآرکسیل با از بین بردن سلول های غیر طبیعی پوست، به درمان می پردازد.
به طور کلی باید یک یا دو بار در روز به مدت حداقل دو هفته از این دارو استفاده شود. ایمیویموود ۵٪ نیز به طور کلی برای ضایعات پا، ضایعات بزرگتر و erythroplasia از نوع Queyrat در بیماری بوون استفاده می شود.
جراحی
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری بوون ممکن است برای برداشتن ضایعات نیاز به جراحی داشته باشند. این جراحی بسیار ساده و موفقیت آمیز است.
یک نوع خاص از جراحی به نام جراحی میکروسکوپ Mohs نیز ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به بیماری بوون توصیه شود، به ویژه آنهایی که ضایعات بزرگ در سر و گردن و یا مناطقی دارند که نباید بافت های بدنشان برداشته شود.طبق ادبیات پزشکی، جراحی Mohs دارای بالاترین شانس درمان در بین تمام گزینه های درمانی است.
کریوتراپی
کریوتراپی نیز می تواند برای درمان بیماری بوون استفاده شود. کریوتراپی به معنی استفاده از سرما شدید برای متوقف کردن و تخریب بافت ها و سلول های موجود در ضایعات پوست است.
کریوتراپی یک روش تهاجمی درمان است. با استفاده از کریوتراپی یک ماده مانند نیتروژن مایع یا گاز آرگون به طور مستقیم به ضایعه تزریق می شود. کریوتراپی برای ضایعات تک یا کوچک مؤثر است.
دیگر روش های درمان
یکی دیگر از روش های جراحی که برای درمان افراد مبتلا به بیماری بوون استفاده می شود، کورتاژ با کوتریت یا الکتروکوتر است. با کورتاژ، ضایعه پوستی از بین می رود. این روش معمولا تحت بیهوشی انجام می شود.
درمان فتودینامیک روشی است که در آن یک داروی حساس به نور همراه با یک نور خاص مورد استفاده قرار می گیرد. این روش برای درمان برخی از افراد مبتلا به بیماری بوون که ضایعات بزرگی دارند قابل استفاده است.
در طی درمان فوتودینامیک، این دارو توسط سلول های آسیب دیده جذب می شود. سپس طول موج مشخصی از نور، برای فعال کردن دارو و برقراری ارتباط با اکسیژن و ایجاد یک ماده شیمیایی که سلول های آسیب دیده را از بین می برد، به پوست تابانده می شود
در گذشته، اشعه ایکس یا پرتودرمانی نیز اغلب برای درمان افراد مبتلا به بیماری بوون، به ویژه افرادی که نامزد مناسبی برای عمل جراحی نبودند یا مبتلا به ضایعات متعدد بودند، مورد استفاده قرار می گرفت. اما امروزه از پرتو درمانی کمتر از گذشته استقاده می شود.
روش های جلوگیری از بیماری بوون
مهمترین اقدام برای کاهش خطر ابتلا به بیماری بوون، محدود کردن یا جلوگیری از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور آفتاب است. پوشیدن لباس های پوشیده، استفاده از کرم های ضد آفتاب و اجتناب از برنزه کردن پوست می توانند برای کاهش خطر ابتلا به بیماری بوون مفید باشند.
همچنین بخوانید:
فواید بی نظیر روغن ماراکویا برای سلامت پوست و مو
۶ خاصیت شگفت انگیز روغن مورینگا برای سلامت پوست ، مو و بدن
۱۰ فایده شگفت انگیز دارچین برای زیبایی و سلامت پوست صورت
فواید حنا برای سلامت پوست و مو
خواص شگفت انگیز عسل برای زیبایی و سلامت پوست و مو