معرفی خواص گیاه کاکنج
گیاه کاکنج به صورت خودرو در باغ ها و مزارع می روید. میوه این گیاه بسته می باشد و در فصل تابستان گل و میوه می دهد. در این مقاله با خواص درمانی گیاه کاکنج در درمان برخی بیماریها آشنا می شویم .
مشخصات گیاه کاکنج
کاکنج گیاهی است علفی و چند ساله به ارتفاع حدود ۵۰ سانتیمتر گاهی موارد بیشتر با ساقهای زاویهدار به رنگ مایل به قرمز و برگهای آن به رنگ سبز تیره، متناوب، بیضوی، نامنظم، نوکتیز و دارای دمبرگی دراز میباشند. گلهای گیاه دارای وضع منفرد بر روی ساقه و در رأس دمگلی کوتاه و خمیده ظاهر میشوند. مادگی گلهای آن شامل تخمدانی بیضوی، بیکرک و دو خانه میباشد و پس از رسیدن به میوهای به صورت سته، به رنگ قرمز، به بزرگی گیلاس و محصور در پردهای قرمز رنگ تبدیل میگردد.
این پرده از بهم پیوستن و رشد کاسه گل به وجود میآید. در داخل میوه دانههای متعدد کوچک، مسطح و سفید رنگ وجود دارد. گونه ای از آن زینتی است و پوشش میوه سبز و بزرگ می باشد و در گل فروشی ها به نام گرین بال معروف است.
بخش مورد استفاده گیاه کاکنج
میوه و کاسه گل. در ضمن برگ و ساقههای گیاه نیز خواص دارویی دارند.
خواص درمانی گیاه کاکنج
-
تصفیه کننده خون -
مدر و ملین -
دفع کرم معده و دفع اسید اوریک -
مفید برای کبد و صفرا بر -
قاعده آور خرد کننده سنگ کلیه -
ضد استسقاء -
درمان بیمار های زخم مجاری ادرار و بواسیر -
تب بر و مفید برای برونشیت -
درمان تنگی نفس
موارد استفاده گیاه کاکنج در طب سنتی
به گفته اطباء قدیم گیاه کاکنج در درمان بیماریهای کلیه، مثانه، زخم مجاری ادراری، روماتیسم، بواسیر، هپاتیت،جوش و کورک، برونشیت و تنگی نفس مورد استفاده و موثر است. میوه کاکنج دارای اثر تب بر، قاعده آور است و ضمنا صفرا را کاهش می دهد و به یاد داشته باشید که میوه را باید همیشه از کاسه گل جدا نمود، زیرا بر اثر مجاورت با آن طعم تلخ پیدا می کند. همچنین از میوه این گیاه برای تسهیل زایمان نیز می توان استفاده کرد.
طریقه مصرف گیاه کاکنج
در هر وعده به مقدار ۵ تا ۱۰ گرم در یک لیوان آب به صورت دم کرده یا جوشانده و روزی سه مرتبه مصرف می شود.
توصیه: استفاده خودسرانه و بدون دلیل از عروسک پشت پرده مانع از بارداری میشود و زیادهروی در مصرف آن ایجاد مسمومیت میکند.
فراموش نکنیم که:
-
مصرف کاکنج در رژیم غذایی برای سرد مزاجان بدون مصلح توصیه نمی گردد. -
مصرف بیش از ۵ گرم آن موجب اختلال عقل و ضعف اعصاب مىشود. -
مصرف بیش از ۱۰ گرم آن مرگ آور و کشنده است.
ترکیبات شیمیایی گیاه کاکنج
در میوه آن اسید اسکوربیک، اسید سیتریک، قند و در برگهاى آن ماده تلخى بنام فیزالین یافت مى شود. از کاسبرگ ها و میوه آن ماده رنگى بنام فیزالىاین به دست مى آید.
مهمترین مواد گیاه شامل ویتاستروئیدها و کاروتنوئیدها می باشد. سرشار از ویتامین c ، داراى جوهر لیمو و قندهاى گوناگون نیز می باشد.
درمان ناراحتی های پوستی با گیاه کاکنج
برای درمان ناراحتی های پوستی مانند جوش و کورک با گیاه کاکنج باید به صورت مخلوط از روغن و سوخته میوه این گیاه استفاده کرد.
رویش جغرافیایی گیاه کاکنج
محل رویش این گیاه در سراسر اروپا و آسیای مرکزی و در ایران بیشتر در نواحی مرکزی، استانهای شمالی و شمال غربی، فارس و اصفهان می باشد.
نام های دیگر گیاه کاکنج
نامهای دیگر «کاکُنه»، «گیلاس جهودان»، «کچومن» و معرب آن «کاکِنَج» و عربی آن «جوزالمزج» و «حب اللهو» و چینی برگردانده به فارسی «گیاه فانوس» میباشد.
مضرات گیاه کاکنج
-
مصرف کاکنج در رژیم غذایی برای سرد مزاجان بدون مصلح توصیه نمی گردد. -
مصرف بیش از ۵ گرم آن موجب اختلال عقل و ضعف اعصاب و جنون مى شود. -
مصرف بیش از ۱۰ گرم آن مرگ آور و کشنده است. -
به دلیل قاعده آور بودن این گیاه، مصرف آن برای خانم های باردار ممنوع است.
بیشتر بخوانید:
خواص باور نکردنی گیاه گل گندم
گیاه دارویی یوپاتریوم
خاصیت پشمینه(چای کوهی)