آرامگاه پیر تاکستان، بنایی ساده اما در نهایت محکم

به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، در جنوب شهر تاکستان برجی آجری از دوره سلجوقیان وجود دارد که به آرامگاه قدیمی معروف است. این بقعه دارای چهار طاق است و از تزئینات باستانی فراوان این بنا، دو نما قوس دار کوچک از سه کولی تزیینی وجود دارد که به کمک آجر و نقش های منقش از زیبایی خاصی برخوردار است.

بقعه مستطیل شکل است و پوشش گنبد آن بر روی نقشه ای مستطیلی چهار یا سه گوشه قرار گرفته است. این بنا در نهایت سبک معماری ساده ای دارد و از استحکام و زیبایی آجر سلجوقی بهره می برد. این آجرها در نمای ورودی و همچنین در نمای داخلی هشت ضلعی زیر گنبد به خوبی نمایان هستند. در این قسمت تصاویری به شکل صلیب شکسته و تکه های کوچک روتختی را مشاهده می کنید. با توجه به سفال های به دست آمده در حین کاوش پلان اصلی بنا از این مکان و نوع معماری و مصالح به کار رفته در آن، می توان این بنا را متعلق به دوره سلجوقی دانست.

مقبره قدیمی به شماره 384 در فهرست ملی کشور قرار دارد.

در نقاط مختلف شهرستان تاکستان امکانات فراوانی وجود دارد که دارای جاذبه های گردشگری و تاریخی منحصر به فردی است و به نوعی می توان گفت که شایستگی های فرهنگی و گردشگری این شهرستان از معروف ترین و شناخته شده ترین ها در استان است. قزوین. بر اساس کاوش های باستان شناسی قدمت بناهای تاریخی تاکستان بیش از 7000 سال تخمین زده می شود و هنوز بسیاری از بناها در زیر خاک مدفون هستند و مورد بی توجهی باستان شناسان قرار گرفته اند.

بنای تاریخی آرامگاه باستانی در تاکستان یکی از نمونه های شاخص و اسطوره ای تمدن ایران باستان است که از گذشته به یادگار مانده است. آرامگاه پیر تاکستان در جنوب شهر و در محوطه جنگلی وسیعی قرار دارد که بعدها به پارک تبدیل شد و قبلاً گورستان بوده و همچنین در کنار تپه باستانی خاله کوهکار قرار دارد. این بنای بنایی معروف به پیر یکی از بناهای مستحکم است که از نظر آجر چینی و روکش نما و همچنین تزئینات و آجرسازی در بالای سردر، تفاوتی با بناهای سلجوقی ندارد.

دکتر ورجاوند در کتاب سرزمین قزوین این بنا را از دوره سلجوقیان می داند. جی. مجابی در جست و جوها و گمانه زنی هایی که به دوره سلجوقیان اشاره می کند قدمت بنای قدیمی را می نویسد که نتیجه آن بی شباهت به دوره ساسانی نیست، اما از آنجایی که قطعه دیگری از این بنا پیدا نشده است، باستان شناسان آن را مربوط به قرن سوم هجری می دانند. در سال 1330 آرامگاه پیر تاکستان به شماره 384 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

ویژگی های معماری آرامگاه

این بقعه چهار طاق دارد. متأسفانه از تزئینات متعدد و قدیمی این بنا، دو نما قوس دار کوچک از سه کولی تزئینی وجود دارد که به کمک آجرهای خفته ایجاد شده و دارای درزهای رنگارنگ است.

مقرنس درجه یک با هفت قطار یکسان. ردیف دوم با شش قطار، دو تا دو یک خط الراس میانی مشترک دارند. ردیف سوم و بالایی با پنج قطار مقرنس و همچنین ردیف اول منجر به فروریختن و تشکیل کل قطار مقرنس می شود.

از ویژگی های این نمایشنامه استفاده از نقش ضربدر پایه بین آجرها به جای کرکره است که باعث شیوایی خاصی در این نما شده است.

نوع آجر و به ویژه صلیب های ساخته شده از کتان نشان می دهد که متعلق به دوره سلجوقی است.

گنبد بقعه که دوپوش و مخروطی است بر اثر تعمیرات تغییر شکل داده است.

این دو کلاهک یا ستون‌های عامیانه ستونی به کمک چهار کلاهک فیلی که در گوشه‌ها و طاق‌های بین آن‌ها قرار می‌گیرند بالا می‌آیند و سپس از شبه کمان‌های کوچکی که بین هر کلاهک فیل و کمان بزرگ ایجاد می‌شود، استفاده می‌شود.

در داخل، آجر چینی و طرح های هندسی از جمله صلیب های شکسته ایجاد کردند. تمامی آجرهای داخلی و خارجی از آجرهای 22*22 سانتی متری ساخته شده اند.

بقعه مستطیل شکل است و پوشش گنبد آن بر روی نقشه ای مستطیلی چهار یا سه گوشه قرار گرفته است. این بنا در نهایت سبک معماری ساده ای دارد و از استحکام و زیبایی آجر سلجوقی بهره می برد.

این آجر در نمای ورودی و همچنین داخل هشت ضلعی زیر گنبد به خوبی نمایان است. در این قسمت تصاویری به شکل صلیب شکسته و تکه های کوچک روتختی را مشاهده می کنید.

با توجه به سفال های به دست آمده در حین کاوش پلان اصلی بنا از این مکان و نوع معماری و مصالح به کار رفته در آن، می توان این بنا را متعلق به دوره سلجوقی دانست.

تا امروز بسیاری از رهگذران و مسافران آرامگاه اسکله تاکستان را دیده اند و از نوع معماری و ماندگاری آن در طول سالیان متحیر مانده اند. گردشگرانی که از نوع معماری و سبک سنگ و گچ در داخل و خارج قدردانی می کردند، تاکستان و مقبره ای را در ذهن خود به یادگار گذاشتند.

به عنوان مثال، قدیمی ترین عکس از این مقبره توسط یک جهانگرد بین المللی به نام فنلاند در سال 1841 گرفته شده است. به گفته فلاندرز، طراحی به سبک هندی و مربوط به دوره مغول است. روایتی که از نوع زندگی و وضعیت معماری تاکستان که تا سال ۱۲۰۰ به «سیاده» معروف بود، در نزد انگلیسی‌ها بی‌نظیر است. به گزارش فنلاند، معماری گلی شهر تاکستان از جمله بنای معروف با پیشینه آرامگاه قدیمی نشان از تمدن و آوازه مردم تاکستان دارد.

اکتشافات و نقاشی ها

در گمانه زنی ها در مورد پیرا دو نوع سفال به دست آمد مانند سرامیک های صیقلی و سفال های یک رنگ و رنگارنگ که در ایران قبل از اسلام رایج بوده و شامل سفال های سفید، مشبک، آبی و سیاه می باشد و سفال های غیر صیقلی شمالی قرمز. و سفال های نخودی رنگ ساده و سفال های طرح دار، قسمت هایی از کوزه ها و کوزه هایی که عمدتاً از گل های نخودی رنگ ساخته شده اند. بخشی از این سفال نقش تزیینی نیز دارد که آن نیز به دو دسته سفال های کنده کاری شده و سفال های ریخته گری در آستانه درب ورودی سمت راست و چپ تقسیم می شود، دو نقش تزیینی از آجر تا نقش صلیب دیده می شود. . این تابلو در طاق بالای درب ورودی سمت راست و چپ قرار دارد که طرح گلدار آن کشیده شده است. این نقاشی در داخل ساختمان در نمای بالایی دیوارها نیز دیده می شود، همچنین در قسمت فوقانی و زیر طاق، طرح سه برگی گچ بری شده و یک شاخه گچ بری ساختمان ها دیده می شود، اما این نشانه ریشه در ایران.

در داخل بقعه، سنگ قبرهای متعددی از مرمر شفاف با نقوش اسلیمی و خطوط مختلف کنده کاری شده وجود دارد که از قبرستان اطراف بقعه جمع آوری شده است.