پوست، عضو زنده بدن است که دارای چند لایه است. بالاترین لایه پوست اپیدرم است که از سلول‌های مرده پوست تشکیل شده و سطح پوست را می‌سازد.
هر فرد سالم در هر دقیقه حدود ۳۰ هزار سلول پوست مرده‌اش می‌ریزد. با این حال سلول‌های پوست زنده به‌طور مداوم در قسمت زیرین اپیدرم تولید شده و جای سلول‌های مرده را می‌گیرند. منظور از لایه زیر اپیدرم، درم است که حاوی عروق خونی، اعصاب و لایه چربی است.به دلیل این پویایی هرگاه زخمی روی پوست ایجاد شود، ترمیم می‌شود و جای زخم یا اسکار از بین می‌رود اما بسته به نظر جراحان پلاستیک، درمان اسکار طیف وسیعی دارد و شامل اقدامات غیر جراحی و جراحی است که همه این اقدامات در جهت بهبود ظاهر اسکار انجام می‌شود.
بعضی بیماران به عمل‌های جراحی متعدد نیاز دارند که به‌طور معمول این اقدامات وقتی صورت می‌گیرد که درمان دارویی یا موارد غیرجراحی پاسخ‌گو نباشد. در این موارد جراح به وسیله یک عمل جراحی زخم یا اسکار را بر می‌دارد و در واقع با برداشتن آن بافت، اندازه اسکار کوچک‌تر می‌شود و گاهی اوقات اسکارهای بزرگی را که ناشی از تصادفات یا سوختگی هستند و بسیار بدشکل شده‌اند، با استفاده از پیوند یا گرافت پوستی یا پوست مصنوعی درمان می‌کند.
استفاده از پوست مصنوعی که با تایید وزارت غذا و داروی آمریکا از آوریل ۲۰۰۲ به کار گرفته شده‌اند، برای اسکارهای بدشکل ناشی از سوختگی کاربرد دارد. این پوست مصنوعی شامل دو لایه است که به‌طور معمول لایه زیرین از کلاژن گاوی و لایه رویی از جنس سیلیکون است. برای استفاده از آن باید ابتدا بافت اسکار را برداشت و پوست مصنوعی را جایگزین کرد.
روش دیگر کاربرد لیزر و درم ابریژن است که به‌طور معمول برای اسکارهای کوچک مثل اسکار ناشی از آکنه و یا اسکارهای برآمده یا فرورفته کاربرد دارد. با این روش، لایه بالایی پوست یا اپیدرم برداشته می‌شود.
لیزرهایی که به‌طور معمول برای رفع اسکار استفاده می‌شود، اغلب لیزرهای دی‌اکسید کربن و اربیوم یاک است که اپیدرم را بر می‌دارد و لایه‌های زیرین را محکم‌تر می‌کند. برخی از اسکارها به حالت برآمده هستند که آنها را کلویید می‌نامیم که آنها هم با نوعی لیزر )PDL( درمان می‌شوند.
لیزر اغلب باعث تورم یا قرمزی موقت پوست می‌شود و در ۳۳ تا ۸۵ درصد موارد می‌تواند تغییر رنگ در پوست ایجاد کند که البته این خطر در افراد با پوست تیره بیشتر است.
منبع : روزنامه سلامت