پلتفرمی که باعث می شود کاربران آن فقط حرف بزنند ممکن است آخرین پلتفرمی باشد که بعضی اوقات صدای از دست رفته ای را فراموش می کند یا تمسخر می کند.
به گزارش ایسنا ، این در مورد بازیگرانی نیست که سعی می کنند به گویش یا زبان محلی صحبت کنند و گاهی تمایل به کاریکاتور یا تمسخر دارند. همه با زبان و گویش خود وارد صحنه می شوند و بقیه به آنها گوش می دهند.
البته در این بین کلماتی شنیده می شود که به نظر می رسد در لهجه غیر فارسی گیر کرده اند!
فضای روایت شده داستان نرم افزار کلاب هاوس است که از چند ماه به این سو روی تلفن های همراه بسیاری از ایرانیان وجود دارد. بستری که برخلاف آنچه تاکنون در شبکه های اجتماعی دیده ایم ، از طریق مکالمه افراد را به جامعه مجازی جذب می کند.
مانند بسیاری از افراد ، شنیدن نام “کلاب هاوس” ممکن است کلماتی مانند “رم” ، “انتخابات” و غیره را به شما یادآوری کند ، اما به نظر می رسد که در این سر و صدا فراموش کرده ایم که از میراثی که پشت سر گذاشته ایم صحبت کنیم.
اما چندی پیش بود یوسف سعادت ، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی وی در نگاهی جدید به تاریخ نوشت: “یکی از مزایای زبان و لذت های باشگاه باشگاه این است که در حالی که کارهای خاصی انجام می دهید ، می توانید مردم را به زبان های مختلف کشور و با لهجه های مختلف بشنوید.”
از آنچه امروز مردم با کلاب خانه به یاد می آورند ، این نظر می تواند تفاوت بین “آنچه باید بشنویم” و “چگونه بشنویم” یا “چه باید گفت” تا “چگونه گفتن” باشد.
کاربران خانه های کلوپ ساعت ها از یک اتاق (اتاق) به اتاق دیگر فرار می کنند بدون اینکه متوجه منشأ تفاوت شوند. تفاوت به معنای نحوه تلفظ و تلفظ کلمات است.
ما سالها در صفحات اجتماعی سرگردان بودیم و متون تکراری را می خواندیم ، بدون اینکه تفاوتی بین اشتراک شعر از فردوسی ، مولوی ، مشیری ، “سایه” ، شاملو ، فروغ و دیگران وجود داشته باشد. از یک ایرانی از بلوچستان تا گیلان. سالهاست که با پنجره های بسته صدها یا شاید هزاران گویش در سراسر کشور ، همه کلمات را با یک صدا در دنیای مجازی می خوانیم ، اما اکنون یک بستر و یک بستر داریم که همه چیز را بشنویم که احتمالاً کمتر شنیده شده است یا نه هنوز به نظر می رسد که به آنچه در این شورش باقی مانده توجهی نمی شود.
شاید به این دلیل که ما آمار سهام و طلا ، دلار ، یورو و … را دنبال می کنیم. و ما از آمار زبان ها و گویش هایی که به آرامی از صحنه ناپدید می شوند ، اطلاعی نداریم.
این ممکن است امروزه به اندازه آمار ارز و سکه برای مردم مهم نباشد ، اما آمار نشان می دهد که بیش از 7000 زبان در جهان ثبت شده است و برآوردهای فعلی نشان می دهد که حداقل نیمی از این زبان ها در صد سال گفته می شود از سال 1960 تاکنون 28 خانواده زبان ناپدید شده اند. در ایران ، بسیاری از زبانهای محلی در معرض خطر هستند و به گفته محققان ، نکته مهم در این ناپدید شدن تعداد فعلی سخنرانان ، روند افزایش یا کاهش گویندگان ، سن گویندگان و تعداد کودکانی است که از کودکی زبان را فرا می گیرند. و …..
با این حال ، آیا کسی تاکنون فکر کرده است که عوامل م influثر در کنار گذاشتن گویشهای گوینده (به عنوان مثال ، به گفته برخی از محققان ، برخی از برنامه های رادیویی باعث تمسخر و شرمساری سخنرانان شده و در نهایت با این گویش ها صحبت نمی کنند) منجر به ایجاد افراد زیادی در و فضایی مانند خانه باشگاهی که فرصتی برای ورود به عرصه گویش ها است ، از ترس از تمسخر صحبت می کند؟ آیا کسی تا به حال فکر کرده است که آیا گویش متفاوتی که ما برای اولین بار از یک کاربر در باشگاه می شنویم مربوط به ناپدید شدن یک نسل است؟
انتهای پیام