یک روزنامه ایرانی یادداشتی توسط جامعه شناس و استاد دانشگاه حمزه نوساری را در تاریخ 13 ژوئیه منتشر کرد و نوشت: یکی از س importantالات مهم امروز ما این است که چگونه می توان در جامعه متنوع ایران همبستگی اجتماعی ایجاد کرد و اعتماد و مشارکت در جامعه را افزایش داد؟ به طور خاص ، چگونه می توان یک توافق مناسب بین جامعه مدنی ، دولت و اقتصاد منعقد کرد؟ بخش مهمی از ارتباط و تعامل مناسب بین جامعه مدنی و دولت در گرو تأمین خواسته ها و خواسته های شهروندان و شفافیت در مورد موضوعات است. امروزه مشروعیت و مقبولیت دولت به معنای عام آن از طریق پاسخگویی و شفافیت حاصل می شود. مشکلات و چالش های عمده ای در جامعه ایران وجود دارد که گروه های مختلف اجتماعی خواهان اطلاعات شفاف از سه قوه دولت هستند: قوه مجریه ، قوه مقننه و دادگستری. تا زمانی که این مسائل برای جامعه مدنی روشن نشود ، نمی توان انتظار همکاری ، مشارکت یا اعتماد عمومی را داشت. سوال در مورد نحوه مصرف بودجه یکی از سوالات مهم است.
یکی از اصلی ترین الزامات جامعه تخصیص بودجه به سازمانها و م institutionsسساتی است که فقط روی کاغذ یا سازمانهایی وجود دارند که مسئولیتی در قبال نتایج و نحوه هزینه خود قبل از مجریه و جامعه مدنی ندارند و حتی گاهی اوقات برخلاف جامعه مدنی عمل می کنند. در ایران ، مسئله بوروکراسی دولتی همیشه یک چالش بزرگ بوده است. در جامعه ما ، هر مکانیزمی برای سازماندهی پرونده ها و ارائه خدمات فقط بر اساس بروکراسی اداری ، قانونی و منطقی شناخته شده است. مسئله بوروکراسی چالش های فزاینده ای را برای جامعه به وجود می آورد ، از جمله افزایش نابرابری در دسترسی به خدمات و تشکیل طبقه دیوان سالاری که منافع و منابع را توزیع می کند.
… شناخت کثرت گرایی ، به حداقل رساندن دوگانگی روابط اجتماعی و تسلط اقتصاد و حاکمیت در جامعه مدنی اولین گام در توافق درست بین جامعه مدنی ، دولت و اقتصاد و ایجاد همبستگی اجتماعی است. در صد سال گذشته ، نیاز به یک دولت قدرتمند همیشه بحث برانگیز بوده است ، اما نیاز به یک جامعه مدنی قوی را آشفته و خطرناک می دانند. از طرف دیگر ، جامعه مدنی یک شریک قدرتمند و قابل اعتماد برای دولت در سازماندهی اجتماعی ، همبستگی و اعتماد اجتماعی است. سازماندهی مناسب و ارتباط بین جامعه مدنی و دولت باعث کاهش فساد اقتصادی و اداری می شود. جامعه مدنی قوی اجازه فساد نمی دهد.
در این راستا ، مشکلاتی مانند شکاف نسلی ، شکاف بین ارزشهای عمومی و رسمی و فضای مجازی تهدید عمده ای تلقی نمی شود. با سازماندهی مناسب و ارتباط بین جامعه مدنی و دولت ، بی اعتمادی از بین می رود. حاکمیت در جامعه مدنی می تواند محیط را تغییر داده و اجماع اجتماعی و همبستگی اجتماعی ایجاد کند. شناخت گروه های مختلف اجتماعی و اجازه ظهور ایده ها و استراتژی های مختلف توسعه به طور همزمان تا افراد و گروه ها بتوانند از بین آنها یکی را انتخاب کنند و توسط دولت تأیید و دنبال شوند ، اولین قدم برای ایجاد همبستگی اجتماعی در جامعه کثرت گرایانه ایران است.