به گزارش خبرنگار فرهنگ باشگاه خبرنگاران پویایکی از سناریوهای دشمنان اسلام از همان ابتدای عصر نزول قرآن ، تخریب جایگاه این کتاب آسمانی از طریق روش های مختلف از جمله تلاش برای تحریف قرآن ، مانند . تحریف به وفور، یعنی یک کلمه یا جمله به گفتار و متن اصلی اضافه کنید یا اعوجاج برای کاهش این همچنین به معنای حذف برخی از حروف ، کلمات یا جملات موجود در متن است تحریف در لحن و گویش که همان تغییر در حرکات و تلفظ کلمات است تا معنی اصلی کلمه درک نشود. متأسفانه رهبران این جنبش ها از نزدیکترین اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند که پس از مرگ وی نه تنها موقعیت خلیفه و ولایت را تحریف کردند ، بلکه قرآن را به حدی تحریف کردند که آنها عبارات و سوره هایی را به قرآن اضافه کردند. اما با هوشیاری سایر همراهان ، دست این آشوب ها جمع شده بود.
در قرون بعدی بحث در مورد مسائلی مانند قدمت یا حادثه و همچنین خلقت قرآن از مهمترین مواردی بود که برای قرآن شکل گرفت. ظهور زمان به معنای این است که خلقت جهان از زمان قبل از وجود هیچ عالمی با خدا آغاز شده است. آغاز زمان همچنین بدان معنی است که جهان از همان ابتدا وجود داشته است و هیچ زمانی نبوده است که جهان در آن زمان وجود نداشته باشد. وقتی این مفهوم به قرآن نسبت داده می شود ، به این معنی است که قرآن یا یک واقعه است و منشأ آن از مدتی پیش آغاز شده و قبل از آن ، وجود نداشته یا قدیمی است ، یعنی قرآن وجود داشته است. از آن اول اولش.
حجت الاسلام مطهری ، مدیر پژوهشگاه تاریخ و سنت اهل بیت (ع) در گفت وگو با تسنیم ، می گوید: به این معنا که قرآن که کلام خداست ، خلق شده است. یا نه. معتزله برای خلق قرآن و اشعری ها برای ذات و خلاقیت قرآن بودند. به لحاظ، “مرحله موقت وجود شی object است به گونه ای که اولین بار برای زمان وجود آن نیست. »(قرآن جاودانه است) نقطه مقابل این واقعه است ، به این معنی که آمدن زمان است”بدست آوردن یک شی after بعد از آن نیست.(یعنی قرآن از ابتدا خلق نشده است) معتضل به خلقت قرآن معتقد بودند.
وی افزود: از آنجا که مامون از حامیان مدرسه اتسال بود ، از این برق مطابق با اهداف خود استفاده و آن را با دولت وصل کرد. وی سعی کرد عقاید نادرست خود را توسط دولت گسترش دهد که یکی از آنها خلقت قرآن بود. وی به این بهانه تفتیش عقاید ایجاد کرد و کسانی را که به آن اعتقاد نداشتند شکنجه کرد. جریان حدیث با این جریان مخالف بود و قدمت قرآن را باور داشت.
این مورخ می گوید: “امامان معمولاً به شیعیان هشدار می دهند که در این مباحث شرکت نکنند و تأکید می کنند که قرآن کلام خداست ، زیرا هم س questionال کننده و هم پاسخ دهنده گمراه می شوند.” در چنین فضایی ، امام جواد (علیه السلام) گرچه با فرقه های دیگر آن زمان روبرو می شود ، اما با تلاش و کوشش به س questionsالات دانش جسمی خود و همچنین طبق قرآن و سنت نبوی پاسخ می دهد. “قرآن کلام خداست و نه می توان گفت مخلوق است و نه می توان گفت خالق است.. “
سرانجام ، چنین تلاش های حدیثی توسط امام جواد (علیه السلام) و مواضع وی ، علاوه بر قدردانی از محتوای اصلی این کتاب الهی ، باعث شد شیعیان در برابر اغتشاشات کور دشمن ، مانند فرزند بزرگوارش امام هادی (ع) ، در پاسخ ، مصون باشند. به شیعیان در بغداد مردم قرآن نوشتند:به نام خدا؛ باشد که خداوند ما و شما را از این شورش حفظ کند و در این صورت بزرگترین نعمت را به ما داده است. درغیر اینصورت تخریب و توهم است. از نظر ما ، اختلاف بر سر قرآن (خواه موجودی باشد یا باستانی؟) آیا نوآوری است که پرسشگر و پاسخ دهنده در آن سهیم باشند زیرا پرسشگر در جستجوی آنچه سزاوار آن نیست ، و پاسخ دهنده در این مورد است. کار روی یک سوال بی معنی که در توان او نیست. خالق کس دیگری نیست جز خدا و همه موجودات جز او. قرآن کلام خداست. برای خود نامی بگذارید برای آنچه فریب خواهید داد.. »
انتهای پیام /