“همزمان با خروج نیروهای ناتو و ایالات متحده از افغانستان ، کارشناسان از تشدید ستیزه جویی در کشمیر تحت کنترل هند و تغییر وضعیت منطقه مورد مناقشه با پاکستان می ترسند.”
به گزارش ایسنا ، شبکه خبری دویچه وله در این گزارش نوشت: با پایان مأموریت نظامی ناتو و متحدانش در افغانستان پس از دو دهه جنگ ، آینده نامشخص این کشور به نگرانی فزاینده ای برای امنیت هند تبدیل شده است.
سیاستمداران دهلی نو در حال بررسی تدابیری در سرزمین مورد مناقشه کشمیر و راههایی برای اطمینان از اینکه نظامی شدن مجدد طالبان جرات نظامی گری در منطقه را ندارد.
چندین گزارش حاکی از آن است که ستیزه جویان طالبان علیه نیروهای دولت افغانستان ، به ویژه در استان شمال شرقی بدخشان ، خصومت کرده اند.
صدها نیروی امنیتی افغانستان در واکنش به حمله طالبان به شمال افغانستان از مرزهای تاجیکستان فرار کرده اند.
یک منبع امنیتی تاجیکی به رویترز گفت که 300 سرباز افغان روز چهارشنبه از مرز تاجیکستان عبور کردند.
این وضعیت وخیم شدن سریع اوضاع امنیتی در افغانستان را نشان می دهد.
جبهه ای متشکل از چین ، پاکستان و طالبان
ناظران نگرانند که اگر پیشرفت طالبان ادامه یابد ، همانطور که از آن وحشت می شود و گروه نبرد مناطق بیشتری از افغانستان را تحت کنترل خود درآورد ، این می تواند منجر به افزایش ستیزه جویی در کشمیر تحت کنترل هند شود.
پرووین ساونی ، کارشناس دفاعی و افسر سابق ارتش هند گفت: “اگر طالبان قدرت را در افغانستان بدست آورند ، قطعاً بر کشمیر تأثیر می گذارد.” به نظر من یک جبهه متحد از جمله چین ، پاکستان و طالبان وجود خواهد داشت و کشمیر از این قاعده مستثنی نیست.
وی همچنین توانایی دولت فعلی افغانستان در زمان اشرف غنی رئیس جمهور را برای ماندن در قدرت برای مدت طولانی زیر سوال برد و افزود که جنگجویان طالبان فرزندان قبیله ای این سرزمین هستند. آنها هیچ اطمینان به آمریکایی ها نداده اند که در امور کشورشان دخالت نخواهند کرد. طالبان بیشتر مناطق افغانستان را تحت کنترل خود درآورده اند. بله ، پس از خروج ناتو از افغانستان ، من سقوط آشکاری از کشمیر را می بینم.
آتش مانع از ورود از خارج می شود
دولت فدرال هند به رهبری حزب ملی گرای هندوی نخست وزیر نارندرا مودی ، بهاراتیا جاناتا ، در اوت 2019 وضعیت ویژه کشمیر را لغو کرد و محدودیت های شدیدی را در جمع آوری و ارتباطات در منطقه اعمال کرد تا از تجمع های گسترده جلوگیری کند.
این تصمیم باعث ایجاد تنش با پاکستان شده است ، این کشور به شدت از لغو وضعیت ویژه کشمیر انتقاد کرده و به دنبال جلب توجه جامعه جهانی به اوضاع کشمیر است.
در ماه فوریه ، مقامات نظامی هر دو طرف توافق کردند که از آن طرف خط کنترل ، مرز واقعی که کشمیر را به دو قسمت تقسیم می کند ، آتش بگیرند. خط کنترل که بخشی از کشمیر را به هند و دیگری را به پاکستان کنترل می کرد از سال 1948 تا 1947 وجود داشت.
مانوج موکوند ناراوانی ، رئیس ستاد هند ، در جریان وبینار آغاز شده توسط شورای جهانی مبارزه با تروریسم ، ژوئیه ، گفت: “تغییرات قابل توجهی در وضعیت کشمیر ، به ویژه در منطقه نظامی گری مسلح از زمان توافق آتش بس ، در حال وقوع است.” 2 به دنبال این توافق ، نفوذ یا بسیار کم بود و یا اصلاً کنترل نمی شد و تعداد حوادث مربوط به جنگنده ها در دره کشمیر به طرز چشمگیری کاهش یافت.
رئیس ارتش هند همچنین در مورد وضعیت خط کنترل واقعی لاداخ ، جایی که نیروهای هند و چین از ماه مه سال 2020 راکد هستند ، صحبت کرد و وضعیت در منطقه مورد مناقشه را “عادی” توصیف کرد.
با این حال ، کارشناسان معتقدند که ممکن است احساس عادی به سرعت پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان تغییر کند.
آکانکسا نارین ، تحلیلگر سیاسی و مشاور گروه خطر در دهلی ، گفت: “افغانستان ممکن است با وضعیت مشابهی با خروج نیروهای ناتو از 1988 تا 1989 روبرو شود.” نیروهای موحدین تا سال 1989 علیه نیروهای شوروی جنگیدند و سپس از چچن به کشمیر و خاورمیانه به مناطق دیگر رفتند. وضعیت مشابهی در افغانستان تکرار خواهد شد ، به این معنی که بسیاری از جنگجویان ، به ویژه خارجی های این گروه ، ممکن است به مکان های جدید یا جبهه های جنگ قبلی خود بازگردند و هند و کشمیر را تهدید کنند.
از سال 1989 تاکنون شرایط بسیار تغییر کرده است
پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در اواخر دهه 1980 ، یک عملیات شبه نظامی ضد هندی مسلح در کشمیر تحت کنترل هند آغاز شد. در حالی که دهلی نو اسلام آباد را به حمایت از این گروه های مسلح متهم می کند ، پاکستان این ادعاها را رد می کند و می گوید نظامی گری در کشمیر یک مشکل محلی است.
با این حال ، از سال 1989 تغییرات زیادی در کشمیر تحت کنترل هند اتفاق افتاده است.
افسران ارشد پلیس در منطقه می گویند ستیزه جویی در حال کاهش است و شبه نظامیان مسلح در حال فرار هستند.
در طول سه دهه گذشته ، مقامات هندی نیز تجربه زیادی در مبارزه با ستیزه جویی کسب کرده اند.
آکانکسا نارین ، تحلیلگر سیاسی و مشاور گروه خطر در دهلی ، گفت: “در دهه 1990 ، هند هیچ تجربه ای در برخورد با ستیزه جویی با دولت کشمیر نداشت.” اما داستان سال 2021 بسیار متفاوت است. دولت هند سه دهه تجربه در زمینه مقابله و استفاده حداکثری از ستیزه جویی در منطقه دارد.
رهول بادی ، یکی دیگر از کارشناسان امنیتی ، نظری مشابه دارد. وی گفت: “در دهه 1990 ارتش ، شبه نظامیان دولت هند و پلیس در جامو و کشمیر کاملاً متعجب شدند.” اکنون ، سه دهه بعد ، ارتش هند و پلیس محلی دارای یک شبکه امنیتی و امنیتی قوی هستند. هند اکنون توانایی مقابله با چالشهایی را دارد که پاکستان با آن روبرو است. بگذارید با این چالش روبرو شویم. طالبان از ایده ایجاد خلافت از افغانستان تا مرزهای اروپا فروگذار نکرده اند. با وجود توافق آتش بس ، پاکستان از ادعاهای خود در مورد کشمیر چشم پوشی نکرد. طالبان یک نیروی در حال گسترش در پاکستان است. س hereال اینجا س isال “اگر” نیست ، بلکه س “ال “زمان” است.
انتهای پیام