مسیرهای زمینی و دریایی ایران بیش از 8700 کیلومتر طول دارد و استان های مرزی به 16 استان می رسند. اگرچه این مزیت نسبی می تواند برای توسعه تجارت و رونق اقتصادی مثر باشد ، اما متأسفانه این مزیت گاهی اوقات اتفاقات تلخی را برای کشور ما رقم زده است. یکی از وقایع تلخ تاریخی شیوع آبله در کشور ما و سپس در سایر نقاط جهان در سالهای 1349 تا 1351 است. داستان این اپیدمی تلخ در کتاب “بیوتروریسم” توسط استاد ارجمند به تفصیل شرح داده شده است. دکتر خاتمی و در اسناد سازمان بهداشت جهانی. به طور خلاصه ، در سپتامبر 1970 ، یک خانواده شش نفره افغان برای عبور از مناطق بومی آبله در افغانستان از حومه کابل به مشهد مقدس به کابل سفر کردند و پنج روز بعد وارد مشهد شدند. در مشهد ، یکی از فرزندان این خانواده علائم بثورات را نشان داد ، اما آنها دیر به پزشک مراجعه کردند و اگرچه پزشکان مشهدی وی را سرخک تشخیص دادند ، قبل از تشخیص ، خانواده با تعداد زیادی از نمازگزاران تماس گرفتند موج اول اپیدمی به زودی در شش استان و سپس در تهران رخ داد. در تهران ، بستری شدن بیماران در حال گسترش دامنه بیماری است و مناطق پرجمعیت تهران و شهرها و روستاهای اطراف پایتخت به سرعت درگیر می شوند.
دولت شاهنشاهی ، همانطور که خود را برای برگزاری جشن 2500 سالگرد آماده می کرد ، مدت زیادی گزارش موارد سازمان بهداشت جهانی را اعلام نکرد و بیماری را انکار کرد ، اما در پایان این بیماری به سراسر کشور و حتی شیراز ، محل گسترش یافت.
پس از بازدید نماینده سازمان بهداشت جهانی ، مشخص شد که علاوه بر تأخیر در اقدامات ، استراتژی های متخصصان بهداشت در کشور برای مقابله با این اپیدمی ناقص ، با تأخیر ، ناکافی و بدون استاندارد است.
این اپیدمی سه ماه به طول انجامید و حداقل شیوع آن را در سراسر کشور به وجود آورد. حوادث امروز در استان های تحت ستم سیستان و بلوچستان تلخانی از آن روزها است. متأسفانه ، دوباره با وجود تعداد کمی از بیماری های همه گیر در ابتدای کار – که هفته ها قبل از شیوع آن هشدار داده شده بود – و تأخیر در اقدامات پیشگیرانه ، از جمله متمرکز ساختن واکسن در این استان ، فرصت های مهمی از دست رفت و امروز شاهد یک فاجعه به دلیل اندازه استان. متانت و تحمل مردم این سرزمین نیز به خوبی شناخته شده نیست. این اپیدمی محدود به این استان نیست و باقی نخواهد ماند و به سرعت در کشور در حال گسترش است. نوع D یا نوع هندی متأسفانه عامل اصلی ورود از مرز شرقی به ویژه مرز با پاکستان است و ورود آن همچنان ادامه دارد ، با قدرت انتقال بالا و احتمالاً مرگ و میر بالاتر در افراد مستعد.
تماس من با ستاد تاج این است که بیشتر به این استان و دولت ملی این بحران بپردازیم. این استان این اپیدمی را کنترل نمی کند و خواستار حمایت ملی است. آنچه باید انجام شود از کنترل مرزها تا تعطیلی استانها و محدودیت های ترافیکی ، تشخیص بیماری فعال ، رهگیری و جداسازی ، درمان مناسب ، گسترش واکسن ها و حمایت مالی و معنوی از بیماران و دیگران و مشارکت عمومی و استفاده از همه است. ظرفیت ها اما انتظار می رود اقدامی سریع و مورد انتظار انجام شود. بیایید این قسمت از کشور را نجات دهیم.
23302