عجیب ترین کتابخانه های تهران
تهران، با تمامی شلوغی و هیاهویش، پناهگاه‌های آرام و بی‌صدایی دارد که هر عاشق کتاب و جوینده دانایی را به سوی خود می‌کشاند: کتابخانه‌هایش. این ها بهترین مکان‌ها، فراتر از مخازن ساده کتاب، روایتگر تاریخ، فرهنگ و هنر این سرزمین‌اند. از معماری باشکوه و سنتی کتابخانه ملی ایران گرفته تا فضاهای مدرن و خلاقانه‌ای همچون کتابخانه باغ کتاب، هر کدام تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای کتابخوان‌ها و گردشگران فرهنگی به ارمغان می‌آورند. کتابخانه‌های تهران، نه‌تنها محلی برای خواندن و جست‌وجوی دانش، که مقصدی جذاب برای ساعاتی آرامش و تأمل در دل شهری پرجنب‌وجوش هستند. اینجا، لذت تورق کتاب‌ها و نفس‌کشیدن در هوای ادبیات، گردشگری را با طعم فرهنگ و اندیشه گره می‌زند.
قدیمی‌ترین کتابفروشی در تهران
آنچه مسلم است از ۱۱۷سال پیش در متمم قانون اساسی مشروطه، از تهران به‌عنوان پایتخت نام برده شد، اما بد نیست بدانید لااقل کتابفروشی «اسلامیه»، یکی از قدیمی‌ترین کتابفروشی‌های تهران، قدمتی ۱۲۳ساله دارد. این کتابفروشی در سال۱۲۸۰ شمسی در تیمچه حاجب‌الدوله در بازار تهران راه افتاد؛ نزدیک همانجایی که امروز پر از مغازه‌های لوازم‌التحریرفروشی است که حضور این کتابفروشی نشان می‌دهد که تهرانی‌ها، حتی قبل از پایتخت‌نشینی هم کتابخوان بودند.
اولین کتاب چاپی در تهران
البته که تاریخ چاپ در ایران، به ۵قرن پیش از میلاد؛ یعنی زمان پادشاهان هخامنشی و مهرهای سلطنتی آنها می‌رسد، اما برخی مورخان می‌گویند نخستین چاپخانه چاپ حروف سربی در ایران، در تبریز تاسیس شد؛ اما ۱۶۳سال پیش، تهران هم صاحب نخستین چاپخانه سربی شد. از نخستین کتاب‌های چاپ سنگی و سربی تهران، می‌توان به کتاب محرق‌القلوب (۱۲۳۹ق) اشاره کرد.
اولین راسته کتاب‌فروش‌ها در تهران
در تهران صنف کتابفروشی‌ها از بازار تهران آغاز شد و به‌خاطر وجود مدرسه دارالفنون، به خیابان ۱۵خرداد و ناصرخسرو رفت و سپس در طول سال‌ها تعدادی کتابفروشی در خیابان جمهوری سبز شد و در نهایت، به‌خاطر دانشگاه تهران، به خیابان و میدان انقلاب کشیده شد. البته در سال‌های اخیر، خیابان کریمخان زند هم پاتوق کتابخوان‌های تهرانی است.
باغ کتاب تهران
یکی از بزرگ‌ترین پاتوق‌های کتاب این روزهای تهران، باغ کتاب است؛ مجموعه‌ای که به وسعت ۱۱۰هزار مترمربع در اراضی عباس‌آباد تهران بنا شده و علاوه بر فضاهای فرهنگی مثل سالن سینما و سزمین‌های فکر، ۲فروشگاه بزرگ کتاب مجزا برای کودکان و نوجوانان و بزرگسال دارد.
کتابخانه‌های تهران
این روزها در تهران، کتابخانه‌های عمومی هم طرفداران خودش را دارد. در بسیاری از پارک‌ها، این کتابخانه‌ها که معمولا سالن‌های قرائتخانه پررونقی هم دارند، جوان‌ها را جذب خود کرده است. شاید قدیمی‌ترین کتابخانه تهران، کتابخانه مرکزی پارک شهر با قدمتی حدود ۶۰سال است که در مرکز شهر جا خوش کرده.
کتابخانه‌های کانون پرورش فکری
تهران هوای کودکان و نوجوان‌هایش را هم دارد؛ کتابخانه‌های مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که از سال۱۳۴۴ با بیش از ۱۰۰۰شعبه در ایران تاسیس شد، ۶۴شعبه هم در تهران دارد که پذیرای کودکان و نوجوانان علاقه‌مند به کتاب و کتابخوانی است.
عجیب‌ترین کتابخانه تهران
از پله‌های متروی توپخانه که بالا بیایید، چشمتان به قفسه‌ای از کتاب می‌افتد که در دل دیوار در خیابان خیام جا خوش کرده است. در واقع ۶۳سال پیش بود که مرحوم «محمدعلی اباذری» کتابفروشی دیواری‌اش را که یکی از متفاوت‌ترین کتابفروشی‌های تهران است، در خیابان خیام راه انداخت و پسرش «امیر اباذری»، پس از فوت او، چراغ این کتابفروشی را روشن نگه داشته که حالا به‌عنوان کتابفروشی عمودی پایتخت یا کتابفروشی دیواری قورخانه معروف است؛ کتابفروشی‌ای که در تهران لنگه ندارد و می‌توان گفت عجیب‌ترین کتابفروشی پایتخت است.ماجرای ساخت سلاخ خانه در پایتخت به دوره حکومت فتحعلی‌شاه مربوط می‌شود. تا قبل از این دوره تاریخی، تهرانی‌ها عموماً گوشت گاو نمی‌خوردند و گوشت گوسفند را ترجیح می‌دادند. در آن روزگار خبری از سلاخ خانه نبود و قصاب‌ها به‌طور مستقل گوشت مصرفی مردم را تهیه می‌کردند. قصاب‌ها گوسفند زنده را مقابل دکان‌ها یا در کاروانسراها می‌کشتند و همانجا به مردم گوشت می‌فروختند. این شیوه سنتی در روستاهای اطراف تهران مثل تجریش، شمیران، قلهک، اوین، دولاب و… رواج داشت.رویه تا دوره قاجار و اواسط حکومت فتحعلی‌شاه ادامه داشت تا اینکه وبا در پایتخت شیوع پیدا کرد و حکومت برای ساخت سلاخ خانه و به حداقل رساندن بیماری‌هایی که با مصرف گوشت آلوده شیوع پیدا می‌کرد به صرافت افتاد. آن‌طور که در منابع مکتوب تاریخی آمده، نخستین سلاخ خانه تهران را در محله بازار ساختند. بعدها سلاخ خانه جدیدی در محل مسجد شاه ساخته شد که آن هم عمر چندانی نداشت تا اینکه سلاخ خانه به حاشیه شهر و در جاده شهرری منتقل شد. با سرعت گرفتن روند ساخت‌وسازها در اطراف دروازه جدید حضرت عبدالعظیم(ع) سلاخ خانه هم به نزدیکی آب‌انبار قاسم خان در فرح‌آباد منتقل شد و اواخر دوره قاجار برای چندمین بار به محله نازی‌آباد نقل مکان کرد.
داستان سلاخ خانه‌های تهران به همین‌جا ختم نمی‌شود. با گسترش تهران و سرعت گرفتن ساخت‌وسازها، سلاخ خانه نازی‌آباد تخریب شد و سلاخ خانه دیگری در جنوب ایستگاه راه‌آهن تهران بنا کردند. در دوره رضا شاه، سلاخ خانه دوم نازی‌آباد هم تخریب شد و این بار بنای جدید در شمال محله نازی‌آباد شکل گرفت.
نقل است که در این سلاخ خانه که دیگر تغییر نام داده بود و به‌عنوان کشتارگاه تهران شناخته می‌شد، بعد از طی شدن سلسله مراتب، مهر معاینه روی لاشه گاو و گوسفند زده می‌شد و گوشت سالم به دست مردم می‌رسید. قرارداد ساخت کشتارگاه تهران با کمپانی آمریکایی «لیچفیلد» بسته شد و کشتارگاه حد فاصل سال‌های ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۷ شروع به کار کرد. کشتارگاه جدید تهران در مقایسه با سلاخ خانه‌های قدیمی عمر بیشتری داشت اما آن هم بعد از پیروزی انقلاب تخریب شد و شهرداری تهران در همان مکان فرهنگسرای بهمن را ساخت.
عجیب ترین کتابخانه های تهران
عجیب ترین کتابخانه های جهان را هم ببینید
