به گزارش سایت طلا، باستان‌شناسان بیش از ۳۰۰۰ سکه را در سایت رومی کشف کردند. لوسیا بورگونزونی گفته است که این یافته‌ها شامل مواد بسیار گران بها و قابل توجهی هستند. کشف سکه‌های نقره و جواهرات رنگی که احتمالاً در خود محل تولید می‌شدند، نشان می‌دهد کلاتِرنا نه تنها یک مرکز ترانزیت، بلکه یک مرکز تجاری پر جنب و جوش نیز بوده است.
باستان‌شناسان ایتالیایی ۵۰ جواهر منحصر به فرد را در حفاری‌های اخیر در کلاتِرنا، مکان رومی باستان معروف به پمپئی شمال کشف کردند. به همراه جواهرات، ۳۰۰۰ سکه نیز پیدا شد. این باستان شناسان می گویند که ۵۰ گوهر کشف شده حکاکی‌شده اند که احتمالاً حاکی از وجود یک کارگاه تخصصی در تولید آن‌ها در شهر است.
باستان‌شناسان در حفاری سایت باستان‌شناسی کلاتِرنا که به طور استراتژیک در امتداد خیابان اِمیلیا بین مستعمرات بونونیا و انجمن کورنلی قرار دارد، اکتشافات خارق‌العاده‌ای انجام دادند که نویدبخش تبدیل این مکان به یک پارک باستان‌شناسی بی‌سابقه در شمال ایتالیاست.
با این حال، جواهر این کشف یک «کویناریوس» استثنایی است که قدمتش به ۹۷ قبل از میلاد باز می‌گردد. این سکه دارای نوشته دقیق «پیروزی بالدار» روی سپری است که روی یک جایزه قرار دارد. حضور واضح نوشته «Roma» گواه جشن پیروزیهای نظامی و ارتباط شهر با قدرت روم است.
این کشف در صفحه وب وزارت فرهنگ ایتالیا اعلام شد.
لوسیا بورگونزونی، معاون وزیر امور خارجه ایتالیا در وزارت فرهنگ، در بیانیه‌ای گفته است: «ما با بزرگترین منطقه باستان‌شناسی غیر طبقه‌ای در شمال ایتالیا روبرو هستیم. با توجه به اهمیت و کمیت یافته‌هایی که تاکنون کشف شدند، احتمالاً می‌توان از یک پمپئی در شمال صحبت کرد.»
باستان‌شناسان بیش از ۳۰۰۰ سکه را در سایت رومی کشف کردند
لوسیا بورگونزونی گفته است که این یافته‌ها شامل مواد بسیار گرانبها و قابل توجهی هستند. کشف سکه‌های نقره و جواهرات رنگی که احتمالاً در خود محل تولید می‌شدند، نشان می‌دهد کلاتِرنا نه تنها یک مرکز ترانزیت، بلکه یک مرکز تجاری پر جنب و جوش نیز بوده است.
علاوه بر این، باستان‌شناسان ده‌ها گوهر رنگی هم کشف کردند که خدایان مختلف و سازه‌های مهم از جمله تماشاخانه روی آن‌ها حکاکی شده بود.
محققان تنها حدود یک‌دهم یا حدود ۴۴ هکتار از شهر را تاکنون کاوش کرده‌اند. کاوش در این سایت ادامه خواهد داشت. این وزارتخانه امیدوارست در آینده این تماشاخانه را بازسازی کند.
هدف اعلام‌شده، تبدیل کلاتِرنا از یک سایت باستان‌شناسی به یک پارک باستان‌شناسی با اهمیت بین‌المللی است. کلاتِرنا با وسعت ۱۸ هکتار، کاندیدای تبدیل شدن به بزرگترین سایت غیرطبقاتی در شمال ایتالیا است. معاون وزیر، بورگونزونی روی ویژگی منحصر به فرد سایت تاکید کرد و از تامین مالی جدید توسط وزارت فرهنگ با تخصیص تقریباً ۴۵۰۰۰۰ یورو برای دوره ۲۰۲۲-۲۰۲۴ خبر داد.
کلاتِرنا که احتمالاً به‌عنوان نقطه‌ی مهمی بین دو مستعمره اصلی تأسیس شده، مانند بسیاری از سکونتگاه‌های دیگر در امتداد خیابان امیلیا، موقعیت منظمی دارد که مطابق با راهپیمایی یک‌روزه لژیون‌های رومی است. موقعیت آن بین دهکده ماجو و رود کوآدِرنا بوده که به آن اهمیت استراتژیک در شبکه جاده‌های رومی می‌داده است.
سمت چپ: طرح ویرانه‌هایی که از زیر زمین به چمن فشار می‌آورند. سمت راست: کاوش باستان‌شناسی در حال انجام
با آغاز استعمار رومی سیزالپاین گال و ساخت خیابان امیلیا، کلاترنا در نتیجه همگرایی مسیر مهم دیگری که شاید خیابان فلامینیا مینور بود که از آپنین می‌گذشت و جاده امیلیان را به آرتزو متصل می‌کرد، برجسته شد. کلاترنا که در آغاز قرن دوم قبل از میلاد تأسیس شد، ابتدا به عنوان یک روستای متوسط توسعه یافت و متعاقباً در قرن یکم قبل از میلاد به شهرداری رسید و به پایتخت منطقه‌ای بین رودخانه‌های ایدیچه و سیلارو تبدیل شد.
کلاترنا مانند بسیاری از شهرهای امپراتوری روم، در جریان بحران پر فراز و نشیب قرن سوم شروع به افول کرد. متاثر از تأثیرات اقتصادی و سیاسی نهادهای رومی، همراه با تهاجمات بربرها که مشخصه آن دوران بود، شهر شاهد فقیر شدن تدریجی و کاهش جمعیت شد. این روند با متروک شدن قطعی بین قرن‌های پنجم و ششم، در دوره پس از سقوط امپراتوری روم غربی به اوج رسید. کلاترنا به نمونه‌ای نادر از یک شهر ناپدیدشده در منطقه امیلیا-روماگنا تبدیل شد.