شهر سلطنتی شوش؛ کار ملی در خوزستان

سلام جدید – خدمات گردشگری: شهر شاهی متعلق به دوره ایلامی – هخامنشی و در خیابان طالقانی شوش واقع شده است و این اثر به شماره ثبت 3982 10 مهر 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ناحیه شرقی تپه های شوش شهر شاهی نامیده می شود. بر روی این تپه ها آثار زیادی از دوران عیلام، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان به دست آمده که حکایت از سکونت مردم در این مناطق در چند دوره تاریخی دارد. بقایای پانزدهمین شهر که به شهر شاهی شهرت دارد، حاکی از شهر ایلامی است که در این منطقه یافت شده است. شهر شهیر در 19 مهر 1380 با شماره ثبت 3982 همراه با سایر تپه های باستانی پیش از تاریخ شوش به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

شایان ذکر است که شهر باستانی شوش به همراه آرامگاه دانیال نبی و نام آرامگاه دانیال نبی / شهر شوش و تپه های مجاور در بیست و چهارم شهریور به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. . . 1310 به شماره ثبت 51.

شهری به وسعت یک هکتار

پانزدهمین شهر واقع در تپه‌های باستانی شوش که به وسعت یک هکتار به «شهر شاهی» شهرت دارد، یکی از مهم‌ترین بخش‌های محوطه باستانی شوش است.

گیرشمن باستان شناس فرانسوی از سال 1946 تا 1967 بخش بزرگی از شهر سلطنتی شوش را در یک ترانشه ده هزار متر مربعی به همراه سایر فعالیت های شوش از جمله کاوش در تپه آکروپولیس کاوش کرد. و کاخ آپادانای گیرشامان پانزده لایه یا دوره را در حجم و عمق دوازده متر شناسایی کرد.

او بقایای دوره پانزدهم یا پانزدهم شهر را تشخیص داد و معتقد بود که متعلق به دوره پایانی عیلام باستان، یعنی دوره سوکال موخا (1900 تا 1500 پیش از میلاد) است و به همین دلیل دوره را به پایان رساند. حفاری

5000 سال قبل از میلاد مسیح در قلعه ای در این مکان زندگی می کردند و از 4000 سال پیش زندگی در شوش به شهر تبدیل شد. این منطقه که بین دو رود کورچ و دز واقع شده است، پایتخت سیاسی ایلامات بوده است. قلعه ایلام بر روی تپه ای در مرکز شهر سوس قرار دارد که فرانسوی ها قلعه جدیدی بر روی آن بنا کردند. در کنار آن تپه یا شهر شاهی قرار دارد که احتمالاً به شکل زیگورات است و در نزدیکی آن تپه ای از صنعتگران قرار دارد. این شهر که در عمق 15 متری سطح تپه قرار دارد، بقایای خیابان ها، معابر و سکونتگاه های مردم آن زمان را نشان می دهد. آثار، ابزار و جمجمه های یافت شده نشان می دهد که ساکنان این منطقه بر خلاف نظر مورخان غربی و برخی باستان شناسان سامی نبوده اند، بلکه بومی هایی بوده اند که قبل از مهاجرت آریایی ها در سراسر مناطق جنوبی و مرکزی ایران زندگی می کرده اند. . حکومت ها توسط دولت های ایلامی تشکیل شد.

آشوربانیپال پادشاه آشور بین سالهای 465 تا 460 قبل از میلاد شهر شوش را فتح کرد و مانند دیگر فتوحات آشوریان با خاک یکسان کرد. داریوش اول هخامنشی آن را بازسازی کرد و کاخ آپادانا خود را بر روی تپه شاه بنا کرد. خشایارشا نیز در شوش زندگی می کرد. متأسفانه در زمان اردشیر اول بیشتر بناهای شوش بر اثر آتش سوزی شدید ویران شد. بقایای این آثار باستانی در قرن بیستم کشف شد. بیشتر آنها به دلیل تسطیح دشت خوزستان برای مصارف کشاورزی از بین رفتند. حفاری های غیرمجاز ساکنان عادی و حضور باستان شناسان غربی منجر به تخریب بیشتر این آثار و یا انتقال آنها به موزه هایی مانند لوور شد.

اولین توجه به این حوزه مربوط به اواخر سال 1379 بود. زمانی که میرعابدین کابلی مدیر پروژه شوش شد، از احسان (اسماعیل) جگمایی دعوت کرد تا تحقیقات و مرمت سازه های گمشده گیرشمان را ادامه دهد.

در این لحظه تمام دیوارهای به دست آمده در کاوش گیرشامان به مرور زمان تخریب شده و در معرض باد و باران و آفتاب قرار گرفته است و ارتفاع دیوارها در قسمت های خاص و دیوارهای معین تنها چند سانتی متر است. تنها یک اثر باقی مانده و خشت گرم این برنامه شامل دو بلوک از بقایای ساختمان های سنگر است.

در سال 2013 در کارگاهی که با هدف ساماندهی این قسمت به عنوان بخشی از مقدمات ورود سوسا به فهرست جهانی افتتاح شد، بخش هایی از بلوک مرکزی سنگر خوانا بود و در عین حال منطقه به طور کامل از مهاجمان پاک و پنهان شد. گیاهان حذف شده اند. رفع تجاوزات موجود، حذف طبقات موجود در خارج از فضا، تسطیح زمین و کف انباشته در قسمت بزرگی از ورودی ترانشه شرقی، حذف پوشش گیاهی، احداث بلوک در شمال. علاوه بر امکانات قبلی، انتقال خاک از سازه به قسمت بیرونی ترانشه، پرکردن شکاف ها و چاله ها، نظافت کاخ های هدیش از دیگر خدماتی است که در این فصل برای این سنگر انجام شده است.