شهر سلطنتی شوش؛ کار ملی در خوزستان

سلام جدید – خدمات گردشگری: شهر شاهی متعلق به دوره ایلامی – هخامنشی و در خیابان طالقانی شوش واقع شده است و این اثر به شماره ثبت 3982 در 10 مهر 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ناحیه شرقی تپه های شوش شهر شاهی نامیده می شود. بر روی این تپه‌ها آثار بسیاری از دوران عیلام، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان به دست آمده است که نشان‌دهنده سکونت مردم در این مناطق در چندین دوره تاریخی است. بقایای پانزدهمین شهر که به شهر شاهی شهرت دارد، حاکی از شهر ایلامی است که در این منطقه یافت شده است. شهر شهیر در دهم مهرماه ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۳۹۸۲ همراه با سایر تپه‌های باستانی ماقبل تاریخ شوش به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

شایان ذکر است که شهر باستانی شوش همراه با آرامگاه دانیال نبی و نام آرامگاه دانیال نبی / شهر شوش و تپه های مجاور در بیست و چهارم شهریور ماه به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. 1310 به شماره ثبت 51.

شهری به وسعت یک هکتار

پانزدهمین شهر واقع در تپه‌های باستانی شوش که به «شهر شاهی» با وسعت یک هکتار معروف است، یکی از مهم‌ترین بخش‌های محوطه باستانی شوش است.

گیرشمن باستان شناس فرانسوی در سال های 1946 تا 1967 بخش بزرگی از شهر سلطنتی شوش را در ترانشه ای به وسعت ده هزار متر مربع همراه با فعالیت های دیگر در شوش از جمله کاوش تپه آکروپولیس کاوش کرد. و کاخ آپادانای گیرشمان پانزده لایه یا دوره را در حجم و عمق دوازده متر شناسایی کرد.

او بقایای دوره پانزدهم یا پانزدهمین شهر را تشخیص داد و معتقد بود که متعلق به دوره پایانی عیلام باستان، یعنی دوره سوکال موخا (1900 تا 1500 قبل از میلاد) آخرین دوره است و به همین دلیل دوره را به پایان رساند. حفاری

5000 سال قبل از میلاد مسیح در قلعه ای در این مکان زندگی می کردند و از 4000 سال پیش زندگی در شوش به شهر تبدیل شد. این منطقه که بین رودخانه های کرهه و دز واقع شده است، پایتخت سیاسی ایلامی ها بوده است. قلعه ایلام بر روی تپه ای در مرکز شهر شوش قرار دارد که فرانسوی ها قلعه جدیدی بر روی آن بنا کردند. در کنار آن تپه یا شهر سلطنتی که احتمالاً به شکل زیگورات است و در نزدیکی آن تپه صنعتگران قرار دارد. این شهر که در عمق 15 متری سطح تپه قرار دارد، بقایای خیابان ها، معابر و سکونتگاه های مردم آن زمان را نشان می دهد. آثار، ابزار و جمجمه های یافت شده نشان می دهد که ساکنان این منطقه بر خلاف نظر مورخان غربی و برخی باستان شناسان، سامی نبوده، بلکه مردمی بومی بوده اند که قبل از مهاجرت آریایی ها در سراسر مناطق جنوبی و مرکزی ایران زندگی می کرده اند. دولت ها توسط دولت های ایلامی تشکیل شدند.

آشوربانیپال پادشاه آشور بین سالهای 465 تا 460 قبل از میلاد شهر شوش را فتح کرد و مانند دیگر فتوحات آشوریان با خاک یکسان کرد. داریوش اول هخامنشی آن را بازسازی کرد و کاخ آپادانا خود را بر روی تپه شاه بنا کرد. خشایارشا نیز در شوش زندگی می کرد. متأسفانه در زمان اردشیر اول بیشتر بناهای شوش بر اثر آتش سوزی شدید ویران شد. بقایای این آثار باستانی در قرن بیستم کشف شد. بیشتر آنها به دلیل تسطیح دشت خوزستان برای مصارف کشاورزی از بین رفتند. حفاری های غیرمجاز دشت نشینان و حضور باستان شناسان غربی منجر به تخریب بیشتر این آثار و یا انتقال آنها به موزه هایی مانند لوور شده است.

اولین توجه به این حوزه مربوط به اواخر سال 1379 بود. زمانی که میرعابدین کابلی مدیر پروژه شوش شد، از احسان (اسماعیل) جگمایی دعوت کرد تا تحقیقات و مرمت سازه های گمشده گیرشمان را ادامه دهد.

در این لحظه تمام دیوارهای به دست آمده در کاوش گیرشامان به مرور زمان تخریب شده و در معرض باد و باران و آفتاب قرار گرفته است و ارتفاع دیوارها در قسمت های خاص و دیوارهای معین تنها چند سانتی متر است. تنها یک اثر و خشت گرم باقی مانده است.این برنامه شامل دو بلوک از بقایای ساختمان های سنگر است.

در سال 2013 در کارگاهی که با هدف ساماندهی این قسمت به منظور آمادگی برای ورود سوشا به لیست جهانی افتتاح شد، بخش هایی از بلوک مرکزی سنگر خوانا شد، ضمن اینکه محوطه به طور کامل پاکسازی شد و پوشش مهاجمان. گیاهان حذف شد. رفع تجاوزات موجود، حذف طبقات موجود خارج از محوطه، تسطیح خاک و طبقات انباشته شده در قسمت وسیعی از ورودی ترانشه شرقی، حذف پوشش گیاهی، احداث بلوک در شمال. کنار ساختمان های قبلی، انتقال خاک ناشی از ساخت و ساز به بیرون ترانشه، پرکردن شکاف ها و چاله ها و نظافت کاخ های هدیش از دیگر خدماتی است که در این فصل برای این سنگر انجام شده است.