به گزارش سلام نو به نقل از روزنامه شهروند، ماجرا از این قرار بود که راننده یک یوزپلنگ را زیر گرفته است. گزارش های اولیه حاکی از آن بود که این توله یوزپلنگ به همراه مادرش در حال عبور از جاده بود که راننده ای به دلیل کمبود روشنایی با توله یوز برخورد کرد که خوشبختانه مادر یوزپلنگ از جاده عبور کرد.
عطیه تک تهرانی، مدیر گروه تحقیقات انجمن یوزپلنگ ایرانی تاکید می کند: با توجه به تصاویر ارسالی مدیر منطقه به انجمن و مقایسه آن با نمونه های ثبت شده، این یوز جزو یوزهای علامت گذاری شده و شناخته شده نیست. از منطقه توران.”
وی با اشاره به اینکه عکس لاشه با هیچ یک از تصاویر گرفته شده توسط دوربین های تله فوتو در این مناطق مطابقت ندارد، تصریح کرد: این خبر اگرچه ناراحت کننده است، اما می تواند امیدواری باشد که همچنان گرگینه های ناشناس در توران و سایر مناطق آزاد زندگی می کنند.
تک تهرانی با تاکید بر اینکه نمی توان از مرگ یوزپلنگ ها در مناطق آزاد جلوگیری کرد، زیرا نمی توان صدها کیلومتر از محل زندگی آنها حصار کشی کرد، یکی از کارهایی که انجام می دهیم این است که جاده های اطراف را به روشنایی مجهز کنیم تا از حوادث رانندگی جلوگیری کنیم. به طوری که از بسیاری اجتناب می کنند.
وی خاطرنشان می کند: در کل کشور کمتر از 40 قلاده یوزپلنگ داریم. نکته اینجاست که باید همین تعداد یوزپلنگ را حفظ کنیم، زیرا در دنیا دو گونه یوزپلنگ وجود دارد که یک گونه آفریقایی و دیگری آسیایی است. نوع آسیایی فقط در ایران وجود دارد و اگر به این فکر نشود امیدی به حفظ این نوع نیست.
تک تهرانی خاطرنشان می کند: در سال های گذشته آمار تلفات این قایق ها زیاد نبوده و به جز دو مورد مورد دیگری در منطقه توران و دیگری در منطقه میدانشت خراسان شمالی مشاهده نشده است. دو دلیل دارد اولاً حفاظت در زیستگاه های یوزپلنگ افزایش یافت و ثانیاً تعداد این یوزها چندان زیاد نبود.
وی خاطرنشان می کند: 1218 قلاده یوزپلنگ در جهان وجود دارد که از این تعداد 880 قلاده در اسارت به دنیا آمده اند. ما در تولید مثل و حفاظت از جهان عقب هستیم، در حالی که حفاظت در اسارت یکی از مهم ترین راه های حفاظت از این گونه گریزان است.
در واقع مداخله انسان و پرورش انتخابی گونه های در معرض خطر باید هدف حفاظت باشد.
تک تهرانی خاطرنشان می کند: در ایستگاه های جنوبی ماده نداریم، بنابراین برای افزایش تعداد یوزپلنگ آسیایی باید شرایط را برای جفت گیری نر شمالی با ماده های زیستگاه های جنوبی فراهم کنیم. نکته اصلی این است که یک یوزپلنگ نر جنوبی در شرایط طبیعی شانسی برای انتقال ژن های خود ندارد.
مرتضی پورمیرزایی، رئیس انجمن یوزپلنگ ایران، می گوید کار سخت قطعا راه حل آسانی نخواهد داشت، دوربین ها اطلاعات دقیقی ارائه نمی دهند. در واقع گونه آسیایی یوزپلنگ گونه ای منحصر به فرد است به این معنا که یوز در زیستگاه های کمتر توسعه یافته یعنی در ارتفاعات یا صعب العبور زندگی می کند، اما متأسفانه زیستگاه یوزپلنگ در دشت یا کوهپایه و از آنجایی است که این مناطق توسعه یافته تر، آسیب بیشتری به آن موجودات زنده است.
وی توضیح می دهد: مسئله مهم یوزپلنگ این است که آسیب به این گونه جانوری از 30 سال پیش آغاز شد و به دلیل جدا شدن زیستگاه این گونه جانوری، تولیدمثل در بین آنها به تدریج کاهش یافت.
رئیس انجمن یوزپلنگ ایرانی با توجه به اینکه وضعیت این گونه بسیار وخیم است و باید تلاش کنیم نتیجه نبرد شکست خورده در این نبرد را تغییر دهیم، تاکید می کند: در این راه تلاش بیش از حد معمول نیاز است چرا که ترکیب جنسی این گونه نیز تغییر می کند و بنابراین باید برای احیای این گونه انرژی بیشتری صرف شود. اما یک چیز دیگر برای ما کمی دردسر ایجاد کرد و آن تحریم ها بود که ما را از داشتن تجهیزات مدرن باز داشت.
با این وجود سعی کردیم از ظرفیت هایی که داشتیم نهایت استفاده را ببریم. اما کمبود متخصص در این زمینه را نباید نادیده گرفت. متأسفانه در سال های اخیر سیل مهاجرت افزایش یافته و از سوی دیگر شرایط اقتصادی باعث خروج برخی از دوستداران محیط زیست از جرگه شده است. به همین دلیل در این زمینه هم مشکل داشتیم».
وی معتقد است از سال 95 تولیدمثل این گونه جانوری تقریبا متوقف شده است و تمامی یوزپلنگ هایی که در دوربین ها شکار شده اند تکراری هستند به این معنا که بارها آنها را دیده ایم و این داده ها تا حد زیادی معتبر به نظر می رسد.
پورمیرزایی معتقد است: تحقیقات ژنتیکی و خویشاوندی این گونه جانوری باید تا حد امکان بررسی شود و ژن های سالم با هم جفت شوند، زیرا در صورت ادامه این شرایط، هیچ ژن سالمی باقی نمی ماند و ژن از بین می رود. این گونه‌ها باید یقه‌بندی شوند و آلارم‌هایی در طول عمرشان نصب شود تا رانندگان بیشتر از این گونه‌ها آگاه شوند. در درازمدت ما نیاز به دستکاری ژنتیکی داریم، اگرچه هنوز با آن نقطه فاصله داریم.