فیلمبرداری یک قتل منجر به یک قتل واقعی شد!

به گزارش سلام نو به نقل از ایران، اسفند ماه سال 1396 با کشف جسد زن جوانی در منطقه اندیشه، ماموران پلیس آگاهی به محل اعزام شدند و متوجه شدند مقتول قبل از انتقال با طناب خفه شده است. این مکان

با دستور دادگاه جسد مقتول به پزشکی قانونی منتقل و تحقیقات برای شناسایی عامل یا عاملان قتل در دستور کار ماموران جنایی قرار گرفت. در تحقیقات انجام شده مشخص شد مقتول زنی به نام نسرین است که چند سال پیش از همسرش جدا شده و با پسر خردسالش زندگی می کرد.

با مشخص شدن هویت مقتول، کارآگاهان به سراغ خانواده وی رفتند. مادر مقتول به پلیس گفت: پس از جدایی دخترم از شوهرش، با نوه ام در خانه زندگی می کرد تا اینکه یک روز بعد از خروج آنها از خانه، دیگر خبری از آنها نداشتم و تلفن همراهش خاموش بود تا اینکه با پلیس تماس گرفت. من از قتل دخترم خبر دادم و من و بابا از سرنوشت نوه ام اطلاعی نداریم.

با بررسی جزئیات مکالمات تلفنی مقتول، اولین سرنخ پلیس از این ماجرا به دست پلیس رسید و آنها متوجه شدند که نسرین از مدت ها پیش با مرد جوانی به نام مازیار رابطه داشته است. بررسی ها نشان داد مازیار مردی متاهل است که با همسر و فرزندش زندگی می کند. به این ترتیب وی دستگیر و مورد بازجویی قرار گرفت و در همان بازجویی اولیه به ازدواج پنهانی خود با نسرین اعتراف کرد.

متهم در ادامه گفت: چند ماه پیش با نسرین آشنا شدم و به او علاقه مند شدم به همین دلیل او را صیغه کردم. رابطه ما خیلی خوب بود تا اینکه همسرم متوجه این رابطه شد و خواست خودکشی کند اما نجات پیدا کرد و بعد از آن درخواست طلاق داد. از آنجایی که زندگی ام را دوست داشتم، تصمیم گرفتم همسرم را متقاعد کنم که دیگر با نسرین رابطه ای ندارم، بنابراین به این فکر افتادم که فیلم را با ساختن صحنه ای به همسرم نشان دهم تا او فکر کند که من دوست دارم. آنقدر او را که نسرین را به خاطر آن کشتم. پس از آن به نسرین اطلاع دادم و او حاضر شد در اجرای طرح با من همکاری کند.

وی افزود: برای اجرای طرح و تهیه فیلم به کارگاه دوستم رفتیم و من موبایلم را در حالت عکاسی قرار دادم و دست و پای نسرین را بستم و او را به سمت طنابی بردم و به گردنش انداختم. او یک لحظه نشان داد که در حال خفگی است و سپس خودکشی کرد، اما ناگهان سطل زیر پایش افتاد و او واقعاً خفه شد و من هر کاری از دستم بر می آمد برای نجاتش انجام دادم، اما نشد. بعد از آن جسد نسرین را داخل ماشین گذاشتم و در نزدیکی شهر اندیشه انداختم. سپس از دوستم که صاحب کارگاه بود خواستم پسر نسرین را به ترمینال جنوب ببرد و به عنوان کودک گمشده به کلانتری تحویل دهد.

متهم پس از اعترافات به بازسازی صحنه جنایت پرداخت و قرار قانونی برای وی صادر شد که البته دو سال بعد با قرار وثیقه آزاد شد. با اعترافات متهم و با پیگیری ماموران کلانتری مشخص شد که سرپرستی پسر مقتول به او سپرده شده و با آمادگی های لازم پسر مقتول به پدرش تحویل داده شد.

همسر سابق مقتول به دنبال قصاص بود

در پایان تحقیقات، متهم در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شد. در ابتدای جلسه همسر سابق مقتول به عنوان قیم پسرش درخواست قصاص کرد.

وی ادامه داد: این مرد پس از کشتن همسر سابقم پسرم را در خیابان رها کرد و من شش ماه دنبالش بودم تا اینکه در بهزیستی پیداش کردم. من فقط نمی فهمم چرا این شخص باید با وثیقه آزاد شود.

پس از آن متهم در جایگاه قرار گرفت و در دفاع از خود گفت: من نسرین را نکشتم و نصاب در و پنجره هستم و با همسرم زندگی خوبی داشتم اما از زمانی که همسرم از رابطه پنهانی من با نسرین مطلع شد، زندگی من تباه شد . قصد داشتم با ساختن یک فیلم ساختگی، نسرین را از زندگی ام حذف کنم. آن روز در حال ضبط فیلم بودم که همسرم تماس گرفت و وقتی به تماس او پاسخ دادم و به کارگاه برگشتم، دیدم سطل از زیر پای نسرین افتاده و خفه شده است. شاید نسرین در همان لحظه تصمیم به خودکشی گرفت یا سطل تصادفی افتاد، اما من نقشی در قتل او نداشتم.

قاضی دوباره پرسید: اما در بازجویی ها آشکارا به قتل اعتراف کردی. چرا بعد از قتل سیم کارتت را عوض کردی؟

متهم پاسخ داد: آنجا با فشار روحی اعتراف کردم اما الان حقیقت را می گویم. من نسرین را به اندازه همسرم دوست داشتم. سیم کارتم هم گم شد و مجبور شدم سیم کارت جدید بگیرم.

قاضی سپس خطاب به متهم گفت: اگر قصد داشتید صحنه را صحنه سازی کنید، چرا با تایید پزشک، آثار جراحات روی بدن نسرین مشهود بود و مشخص است که قبل از قتل با هم مشاجره داشتید.

متهم گفت: من با او درگیری نداشتم و جراحات ممکن است مربوط به زمانی باشد که او را با خودرو حمل کردم.

پس از پایان دفاعیات متهم، قضات دستور بازداشت وی را صادر کردند و برای صدور حکم به شور رفتند.