به گزارش سلام نو، هم میهن نوشت: سه سال است که فاضلاب یک شهر صنعتی بزرگ در حوالی تهران در طبیعت رها شده است. روزانه 1200 متر مکعب پساب صنعتی بسیار مضر از 120 واحد صنعتی شهرستان مامونیه وارد طبیعت می شود. این فاضلاب متعلق به شهرک صنعتی مامونیه واقع در زرندیه می باشد. وقتی از فاضلاب صنعتی صحبت می کنیم به معنای خطر ابتلا به سرطان و حمله قلبی است.
مدیر ایمنی، بهداشت و شهرستان های صنعتی استان مرکزی وجود این فاضلاب بزرگ خانگی را تایید می کند. شرکت طبیعت به عنوان بزرگترین واحد صنعتی این شهر وجود این فاضلاب را مرهون عملکرد مسئولان شهری می داند که مدیر کل شرکت خدماتی شهرک صنعتی مامونیه حاضر به گفت وگو نیست و از پاسخگویی طفره می رود.
مامونیه یک ساعت و نیم با تهران فاصله دارد و آلودگی آن سفره های زیرزمینی را آلوده می کند. وجود صنایع غذایی بسیار آلوده، کارخانه های استخراج روغن با پسماندهای روغنی و چرب، کارخانه های اسیدی و روغنی با آلودگی های خطرناک صنعتی، فاضلاب لجن مانندی تولید می کند که مستقیماً به خارج از شهر رفته و در طبیعت رها می شود.
اولین تخلیه خاک از جاده مامونیه به تصفیه خانه شهرک می رسد. در محلی پشت خاکریز که با ماشین قابل دسترسی نیست و نیاز به 600 متر پیاده روی دارد. یک منطقه وسیع با رنگ سیاه پوشیده شده است. دو تالاب موجود شبیه یک دریاچه اما پر از فاضلاب است. فاضلاب به چاله محدود نمی شود و مانند رودخانه گسترش یافته است. ماشین پلیس شهر می چرخد اما ما را که به ته خاکریزمان رسیده ایم نمی بیند و می رود. سپس امکان عکاسی از دریاچه فاضلاب وجود خواهد داشت. به دلیل نگرانی در مورد ورود عوامل وابسته به شهرک، مجبوریم به سرعت به عقب برگردیم. ماشین را جایی در وسط دشت و در فاصله 600 متری رها کردیم و این ممکن است توجه آنها را جلب کند و مانع از تهیه گزارش شود. چوپانی گوسفندان خود را در این منطقه چرا می کند و این آب حتما به حیوانات آسیب می رساند. حیواناتی که در مغازه ها در دسترس من و شما قرار خواهند گرفت.
آیا شهر مامونیه تصفیه فاضلاب دارد؟
زمانی که شهر مامونیه در اوایل دهه 90 تأسیس شد. تصفیه خانه ای به ظرفیت 700 متر مکعب برای تصفیه فاضلاب آن آماده شده است. در سال 1393 تصفیه خانه این شهر مسئولیت فاضلاب تولیدی واحدهای صنعتی مستقر را بر عهده داشت. اما از اواسط دهه 1990، ایجاد کارخانه های صنعتی در این شهر سرعت گرفت و تا سال 2018، تولید فاضلاب از ظرفیت تصفیه خانه ها فراتر رفت.
در تمام این سالها، شهر بزرگتر و بزرگتر شد. هیچ طرحی برای احداث تصفیه خانه دیگر تهیه نشده است. هنگامی که فاضلاب در سال 2018 افزایش یافت؛ مناقصه ساخت تصفیه خانه دوم گرفته شد اما برنده اول 2 سال برای کل شهر کار کرد و تصفیه خانه ساخت. حالا که سه سال از سرریز شدن تصفیه خانه می گذرد، هنوز سازنده پیدا نشده و فاضلاب به محیط می ریزد.
چه کسی بدون ایجاد زیرساخت های فاضلاب اجازه توسعه شهرک را داده است؟ پاسخ این سوال را از کسی نخواهید شنید. به نظر می رسد در زمان ساخت و ساز، هیچ کس به فاضلابی که تولید می شود فکر نکرده است. نه یگان هایی که قرار بود در آنجا مستقر شوند و نه مسئولانی که از توسعه این شهرک راضی بودند.
شهرستان مامونیه برای ارائه خدمات فاضلاب هم ماهیانه و هم هزینه فاضلاب از واحدهای صنعتی دریافت می کند. اما هیچ یک از کسانی که در مامونیه مسئولیت دارند به ما پاسخ نمی دهند که این پول را چگونه خرج کرده اند.
این تصفیه خانه که ظرفیت 700 متر مکعب در روز را داشت به دلیل رسوب لجن ظرفیت خود را به 500 متر مکعب کاهش داد. در این شرایط میزان فاضلاب به 1200 تا 1300 مترمکعب در روز رسید.
ظرفیت 500 مترمکعب فاضلاب به معنای تصفیه این حجم فاضلاب در شهر نیست. در واقع تمام فاضلاب های ورودی وارد تصفیه خانه می شود اما به دلیل حجم زیاد فاضلاب ورودی عملا تصفیه نمی شود و مستقیماً از تصفیه خانه تخلیه می شود.
به منظور کاهش تماس این پساب با آب های زیرزمینی، تالاب بسته ای در خارج از تصفیه خانه برای تخلیه فاضلاب به آنها ایجاد شد. با این حال، هیچ تحقیق حرفه ای برای بررسی میزان نفوذ فاضلاب از این تالاب ها به آب های زیرزمینی وجود ندارد. با توجه به اینکه چاه نظارتی در این منطقه وجود ندارد، نمی توان به طور قطعی تعیین کرد که چه میزان از این پساب به داخل سفره آب منطقه نفوذ می کند. علاوه بر آب های زیرزمینی، سطح وسیعی از زمین نیز توسط فاضلاب آلوده شده است. یک عکس هوایی از منطقه می تواند اندازه منطقه آلوده را نشان دهد.
واحدها قبل از درمان از زیر بار عبور نمی کنند
با مدیرکل امنیتی، بهداشتی و صنعتی شهرستان های استان مرکزی گفت و گو کردیم، وی می گوید: یکی از وظایف واحدهای مستقر در شهر پیش تصفیه فاضلاب و وارد کردن آن به شبکه فاضلاب با آلودگی کمتر است. . اما این کار اغلب توسط واحدهای انجام نشده انجام می شود.
طبق صفحه 5 پیوست قرارداد، صنایع مستقر در شهرستان باید کیفیت استاندارد آب خروجی را به همراه داشته باشند. هر واحد صنعتی که ساخته می شود ابتدا باید میزان آلودگی را تصفیه و به حد مجاز یعنی COD 2000 و BPK 1000 برساند و سپس به شبکه فاضلاب تحویل دهد.
اما واحدهای صنعتی شهر عموماً این پیش تصفیه را انجام نمی دهند و با آلودگی زیاد وارد شبکه فاضلاب می شوند که برای تجهیزات شبکه مشکل ایجاد می کند و مخاطرات زیست محیطی ایجاد می کند.
کارخانه های مواد شیمیایی و روغن های خوراکی دارای پساب های بسیار آلاینده هستند. روغن هایی که به شبکه فاضلاب می رسند باعث رسوب و تجمع لجن و آلودگی می شوند. آلودگی فاضلاب رها شده چندین برابر حد مجاز است و این آلودگی خطرات جبران ناپذیری برای آبیاری مزارع، دام های منطقه و شبکه آب زیرزمینی به همراه دارد.
برخی واحدهای صنعتی می گویند هر ماه هزینه فاضلاب را پرداخت می کنند. این شرکت می گوید هر ماه علاوه بر کارمزد، 130 میلیون تومان برای فاضلاب می پردازند اما شهرک خدمات شبکه فاضلاب ارائه نمی کند.
شرکت کالاهای صنعتی نسبت به ساخت تصفیه خانه اقدام نمی کند، واحدها به تصفیه فاضلاب اهمیت نمی دهند و شرکت خدمات شهرک کاری برای تصفیه فاضلاب انجام نمی دهد. در گفت و گو با مسئولان هر یک از ادارات سعی کردیم دلایل این بی توجهی آنها را دنبال کنیم و علت ورود فاضلاب سه ساله به طبیعت را بررسی کنیم. در میان افرادی که با آنها تماس گرفته شد، ابوالفضل فرزانه، مدیرعامل شرکت خدماتی شهرک مامونیه از پاسخگویی خودداری کرد.