زمانی که خارجی ها در ایران «فیل پرنده» بودند! + عکس

به گزارش سلام نو به نقل از همشهری آنلاین، بادکنک مدت ها قبل از دوره ناصر اختراع شد اما در دوره ناصرالدین قاجار بادکنک را به تهران آوردند و ماجرا از این قرار بود: «چند نفر خارجی. از فرانسه ادعا کرد که چیزی با قابلیت پرواز اختراع کرده است. بگذار به هوا پرواز کند… قرار است روزی در میدان نمایش داده شود و مردم که از این خبر متعجب شده اند برای دیدن آن هجوم آورند. فرنگ ها چادر برزنتی بسیار بزرگی را روی چاله ای که قبلاً دستور کرده بودند باز کردند و در آن کاه زیادی انباشته کردند و با میخ و طناب مخصوص به زمین محکم کردند. سبد یک نفر وارد آن می شود و در یک لحظه طناب ها قطع می شود و او رها می شود.

سپس اینطور شد: “بالون برداشته شد.” طناب ها را رها کردند. فریاد مردم در میدان مساخ طنین انداز شد. هرکس چیزی می گفت. برخی از آنها شروع به کف زدن و سوت زدن کردند و برخی دیگر فریاد زدند و از خداوند طلب بخشش کردند. نمایش بادکنک های باد شده در آسمان هنوز تمام نشده بود که غول پرنده شروع به سقوط کرد.

“خدا بهت زد، میدونی”!

اولین پرواز بالن در میدان مشاه که شکست خورد، اتفاق جالبی افتاد. ساده اندیشان زمان قاجار فکر می کردند آن خارجی ها می خواهند خود را از کار خدا رها کنند یا مثلاً به پیش خدا بروند و خدا آنها را کشت! آنها همچنین ترانه هایی را به همین مناسبت خواندند:

یک گلوله عرق روی سرم نشست
فرنگی نشست و نزد خدا رفت

شما می خواهید از کار خود خلاص شوید
خدا بهت زد، میدونی!

داستان جالب دیگر این است که می گویند عده ای اندازه بادکنک را به اندازه فیل تشبیه کرده اند و از آن زمان «فیل باد کردن» به معنای «انجام کار سخت و عجیب» در دهان مردم است.

حالا این بادکردن بادکنک را از نگاه ناصرالدین کجار ببینیم که در خاطراتش نوشته است: «پنج ساعت مانده به غروب آفتاب… دو بادکنک بزرگ منفجر شد… اول بادکنک بزرگ قرمز منفجر شد، یک نفر نشست و نشد». به زودی به باغ و خانه عطیزادالدوله حمله کرد. با پیشخدمت ها بالای شمسول عماره بودیم… جمعیت زیادی بود، کل شهر، روی پشت بام ها و کوچه ها و… و بعد از نیم ساعت دیگر بادکنک سفید بسیار بزرگی به هوا بلند شد، آنجا. اگر دو مرد آنجا نشسته بودند، خیلی خوب و درست پیش می رفت. نزدیک به 2000 اینچ هوا رفت… نیم ساعت در آسمان ایستاد، دید عالی به مردم داد، سپس پایین آمد، مستقیم به باغ صفه سالار قمرالسلطان افتاد.[همسر سپهسالار] و کنیزانش بر سر بلوچى افتادند.

ناصرالدین از این نمایش بسیار لذت برد و نوشت که همه از آن لذت بردند. «به طور خلاصه، او خیلی تماشا کرد. مردم هرگز چیزی را تماشا نکردند.”

پرواز بالن به حالت تعلیق درآمد

در تهران در زمان عهد ناصر چند بار بالن پرواز کرد و البته برخی از بزرگان اعتراض کردند که فرنگی به آسمان می رود و می تواند از آنجا به خانه های مردم نگاه کند و می خواستند پرواز بالن را در محدوده شهر ممنوع کنند. تا اینکه چه شد: «اول شاه به سخنان این معترضان توجهی نکرد تا اینکه روزی در ایوان شمس‌العماره نشسته بود و بادکنکی از بالای سرش رد شد و گل‌های زیادی از سرش افتاد. آسمان. اطرافیان بلافاصله به او هشدار دادند که می توانند به جای گل، گلوله و سنگ پرتاب کنند و شاه را بکشند. این سخنان بر شاه تأثیر گذاشت و دستور داد پرواز متوقف شود.

موش بادکنک را خورد!

به دستور ناصرالدین، هواگیری بالن ها در داخل شهر متوقف شد، اما در دارالفنون دانش آموزان و معلمان به بادکنک علاقه مند شدند و به نوشته روزنامه «وکیعه التمهیهیه»: «در دارالفنون. -فنون، آزمايشگاههاي فيزيك، شيمي و داروسازي مدام كار مي كردند و فعال بودند و تركيبات دوزنگ سولفات، دوفر سولفات، اسيد دوپتاس ساخته مي شدند. یکی از کارها تهیه گاز هیدروژن و فرستادن بالون به هوا بود.

دیگر اینکه در تاریخ معروف است که مظفرالدین قاجار از فرنگ که به تهران رسید برای خود بالنی سفارش داد اما به هر دلیلی گویا این بادکنک بالا نرفت. بعدها در زمان محمدعلی قاجار عده ای از درباریان به این فکر افتادند که به شیوه ارتش فرانسه از بادکنک برای سرکوب مشروطه خواهان استفاده کنند، اما این نقشه نیز شکست خورد زیرا وقتی بادکنک را باز کردند معلوم شد که موش آن را جویده است. قطعات. و یک سوراخ ایجاد کنید و تمام!