متن و جملات زیبا و مفهموی روز نیکوکاری
وقتی به یک آدم دردمند کمک میکنی حس آرامش قشنگی داری
ولی این ظاهر قضیه است در باطن
هیچوقت خدا فراموشت نمیکنه و در هر شرایط هوادار است
جشن نیکوکاری بر تو ای انسان بزرگ اندیش مبارک
این نیکوکار برزگ قلب دست تو همانند دست حضرت علی برا سر یتیمان است
پس شک نکن که جایگاه شما در بالاترین طبقه بهشت است
روز نیکوکاری مبارک
جملات احسان نیکوکاری
امروز طراوت میهمان دل های ماست. امروز از آسمان عطوفت می بارد و درختان عاطفه را می بینی که میوه های ایثار نثار می کنند. امروز زمینیان آسمانی شده اند. امروز خدا در همین نزدیکی ها نعمت می پاشد. امروز فرشتگان طبق طبق نیکی به آسمان می برند.
امروز، روز نیکوکاری است.
متن روز احسان و نیکوکاری
باید نگریست. باید با دقت به مهربانی اینان نگریست. کدام زبان می تواند این همه عاطفه را سپاس گوید؟ گل های احساس را ببین که از شرم عرق کرده اند. امروز، «حی علی خیرالعمل» است.
امروز روز نیکوکاری است.
بیشتر بخوانید::
دانلود و مشاهده کلیپ احساسی روز احسان و نیکوکاری
ویدیو موشن‌گرافی ۱۴ اسفند روز احسان و نیکوکاری
تاریخ دقیق جشن نیکوکاری در تقویم سال ۹۸ چه روزی است ؟
امروز در مزرعه عشق، بذر نیکوکاری می پاشند، تا فردا در بهار دل ها، گل های معنویت شکفته شود. سرسبزی فردا مدیون همت مردان و زنانی است که شادی های خود را بر کویر نیازهای هم وطنان خود می پاشند.
فرخنده باد این شور و خجسته باد روز با طراوت نیکوکاری.
چه چیز بالاتر از آنکه خدا شما را دوست می دارد؟
شما را می گویم؛ شما که دستانتان لبریز مهربانی است.
شما که تاب نگاه های منتظر خانواده های نیازمند را ندارید.
شما که محبت خود را از ارزانی سفره های مردم محروم می کنید.
شما که آفریننده روز نیکوکاری هستید.
مهربانا، سپاس گذارم که در دستانم شوق نیکوکاری را نهادی و دلم را به نور عشق، روشن ساختی.
تو را سپاس باید گفت؛ تو را که دلی به پاکی شبنم داری؛ تو را که به نگاه های معصومانه کودکان محروم می اندیشی. فردا بهشت از آن توست. قیامت، دست های مهربانت به نیکوکاری تو شهادت می دهند.
فردا از آن توست ای نیکوکار.
به شما می اندیشم به شما که این گونه به یاری نیازمندان می شتابید به شما که سبدسبد محبت را از باغ همیشه سبزِ باورِ خود به ارمغان می آورید به شما می اندیشم؛ به شما که عطوفت و مهربانی پروردگار در رگ هایتان جاری است
مبارک باد بر شما روز نیکوکاری
آرام و سبک بار پر می کشند. اوج می گیرند و آسمان را زیبایی می بخشند. پرندگان مهربانی را می گویم. چقدر هوا شرجیِ طراوت است. چقدر باغ دل ها شکوفاست که این گونه عطر عشق در هوا پراکنده است. مگر امروز چه روزی است؟
آری، امروز روز نیکوکاری است.
فردا سرانگشتانت شکوفه خواهد داد. فردا سبز خواهی شد. تو را می گویم، ای نیکوکار! تو که صمیمانه خوشی هایت را به سفره محرومان می ریزی. دستانِ نیازمند هرشب برایت به دعا بلند خواهد شد و چشم های کودکان بی بضاعت این مهربانی را هرگز فراموش نخواهد کرد.
ای مردم رنج دیده، ای مردم محروم، گمان مکنید که بی حضور شما شاد خواهیم بود. تلخی محرومیّت شما را تاب نخواهیم آورد و گرمی آغوش خود را، میهمانِ حضور شما خواهیم کرد. دلِ خود را با شما تقسیم خواهیم کرد و فردا که بهار آمد، گل های مهربانی در باغچه هامان خواهد شکفت و آسمان خانه مان پر از ستاره نیکوکاری خواهد شد.
پست اینستاگرام زیبا در مورد همدلی و نیکوکاری
از تو ممنونم که روح مرا آسمانی فرمودی و در وجودم دغدغه محرومان را آشیان دادی.
مرا از بیماری عُجب و ریا برهان و همواره در زمره نیکوکارانم قرار ده.
ببخش ای پسر کآدمی زادهْ صید باحسان توان کرد، وحشی بقید
عدو را به الطاف گردن ببند که نتوان بریدن به تیغ این کمند
چو دشمن کرم بیند و لطف وجود نیاید دگر خُبث از او در وجود
متن و انشایی زیبا در مورد همدلی و کمک به دیگران در جشن عاطفه ها
کم کم، بوی عید، از لابلای شاخه ها به مشام می رسد و خانه ها در انتظار خانه تکانی اند. فضای دم کرده ی بازارها و بازارچه ها، چانه زدن پی در پی، قهر و آشتی های مکرر و در نهایت، لبخندهای رضایت.
پول های نو، خودروهای تمیز، صورت های گل انداخته، خانه های گم شده در عطر خوش گذرانی؛ تنها یک روی سکّه اند؛ سکّه ای به نام روزگار. امّا در آن روی همین سکّه، زندگی، با خواب های پریشانی همرنگ می شود؛ روز شب است و شب، برزخی تمام نما. عید یعنی: شرم آشکارای پدر، گریه های پنهان مادر و آرزوی شیرین دختر.
هیچ واژه ای نمی تواند به تلخیِ قطره ی اشکی باشد که شب عید، از چشم دخترکی می افتد. هیچ شعری نمی تواند سوزناکیِ دست های خالی را به تصویر بکشد.
هیچ قلمی نمی تواند بازتاب پریشانی اهل درد باشد.
هیچ دوربینی نمی تواند به عمق آرزوی کودکی پی ببرد.
چقدر خوب است در این دریای بی کرانه ی زندگی نگاهمان به دست های غریقی باشد که «فریاد بی صدایش» ما را به خود می خواند!
چقدر خوب است به کفش های کهنه ای بیاندیشیم که در طول زمستان، زخم های دل را تحمل کرده است!
چقدر خوب است، به پیراهن هایی بیاندیشم که وصله هایشان، نمودار خط کشی های اجتماع است.
چو آفتاب به هر ذره ای نگاه انداز چو ابر سایه ی رحمت به هر گیاه، انداز
آی دست های توانمند، که قیمت انگشتریتان، شکستنی نیست! آن سوتر از این جا، کسی دست های خالی را کنار سفره ی هفت سین گذاشته است.
آی خانه های شمالی! امروز در دهکده های جنوبی، آرزوها رنگ باخته و «خالو»، دل به ناله های نینوایی «نی» سپرده است.
آی ساکنان زرق و برق کده های بی خیالی! امشب چراغ خانه ی «بی بی»، از شرم کم سویی، خاموش است.
چه کسی می تواند به فریادهای خاموش پاسخ بدهد؟
چه کسی می تواند غمناکی دل ها را، با تبسّم لب ها عوض کند؟
چه کی می تواند کمی از آنچه دارد، به دیگران ببخشید و سهمی از محبت ببرد؟
آی، فارغ از حال و روز چشم های بارانی! آن مرد، گریه هایش را گم کرده است.!
آن دختر، گیسوانش نباخته است! آن زن، تمرین سکوت می کند و آن کودک، خواب های شیرین را جای عروسک، در بغل می گیرد.
بیا کمی به فکر آن سوتر از این جا باش!
بیا، آی جوانمرد! با گرمای دست هایت، چراغ خاموش کومه نشینان را روشن کن!
انسانیت غذا دادن به گدا نیست!
وقتی که اندازه آن گدا ،گرسنه باشی
وغذایت را به او بدهی
انسانی……
جشن عاطفه ها بر تمام نیکوکاران مبارک
آگاه باشید که خدا در هیچ جا، همچون آنجا پرستش نمی شود که آدمی برای
نیکی کردن به برادران و زیارتشان گام بر می دارد.
جشن نیکوکاران بر تمام خوش قلبان مبارک
کود حیوانی اونقدر بی ارزش و ضد ارزشه که میتونه بعنوان یک ناسزا بکار بره،
ولی وقتی بخواد بعنوان و برای پرورش محصولات کشاورزی استفاده بشه؛
با ارزش و خواستنی میشه …
کمک کردن و مفید بودن کیمیاست …
فراموش نکنیم .
انشایی زیبا در مورد نیکو کردن به هم نوع خود
چه می شد اگر نبود دل بستگی ما آدم ها به هم؟
شاید «با هم بودن» را بر صفحه های فطرت مان نوشته اند که
«بی هم بودن» تلخ است و تحمل ناپذیر.
از من تا تو فاصله ای نیست، جز برداشتن یک قدم به عشق.
زمستان سرد و سوزان تنهایی را فقط به هم پیوستن
دست های من و توست که گرم خواهد کرد.
زمین سرد است، اما آتش مهر قلب های مؤمن در سراسر گیتی نه تنها کلبه های خویش،
که کلبه همسایگان را نیز برقرار و برافروخته نگاه خواهند داشت.
آری، سیاره خاکی ما بر مدار وحدت دل های عاشق می گردد؛
دل های زنده به عشق انسانیت.
زمین، ملک همه فرزندان آدم است و این ملک مشاع، تنها با
نوع دوستی خواهد پایید و با گذشت.
آنچه بهتر زیستن را در این سرزمین دور برایمان فراهم می آورد،
این است که همگی مان زیر یک سایبان بنشینیم؛ سایبان محبت و نیکی.
کلبه هایی سرد و خاموش، با دست هایی ترک ترک و پینه بسته.
این کوچه های باریک، روایت رنج های توست؛
وقتی که نمی دانی سفره خالی ات را چگونه بر کودکانت بگشایی.
به ریگزاران داغ دلت می اندیشم؛ به تو که روح فسرده ات را به دندان گرفته ای
و شب های بی مهتابت را هیچ چراغی روشن نمی کند.
آمده ام که دستان خاکی ات را در دست های مهربانی ام بگیرم
تا روزهای سردت را خورشید امید، چراغان کند.
آمده ام تا آفتاب را بر سفره های عشق، قسمت کنیم.
آدمی بنده محبت است و هر چه نتواند سنگ خارای قلبش
را بگشاید، محبت خواهد توانست.
هر چه رنگ و لعاب دیگر، همچون برگ های پاییز می ریزند،
ولی رنگ و بوی محبت، هرگز کهنه نخواهد شد
و حافظه جهان، دست های نیکوکار را از یاد نخواهد برد.
گاهی خدا می خواهد با دست تو دست دیگر بندگانش را بگیرد
وقتی دستی را به یاری می گیری،
بدان که دست دیگرت در دست خداست…
کمک به دیگران کمتر از عبادت نیست، جشن عاطفه ها به شما نیکوکار عزیز مبارک باد
دستی که کمک می کند،
از دستانی که برای دعا بالا می روند مقدس تر است
ثروت با هزینه و خرج کردن از بین می رود و تمام می شود اما علم با انفاق و آموختن به دیگری، پاک و تصفیه می شود و ناخالصیها و اشتباهاتش برطرف می گردد.
بندگی یعنی
در کوچه پس کوچه های زندگی
دست کسی را بگیری…!
انسان خوشبخت نمی شود اگر
برای خوشبختی دیگران نکوشد.
خداوند با دستان تو دست انسان گرفتاری را گرفته است ،
وقتی دست افتاده ای را میگیری و لبخند را مهمان قلبش می کنی ؛
و این چه زیباست.
نازنین ، دستانت نورانی و بوسیدنی شده اند …
سال ها گذشت،
و هنوز هم نوشته هامان آن قدر زیبا نیست که بالای سرمان قاب کنیم…
مشق امشب هم، مثل دیشب، مثل هر شب،
دو صفحه تمیز و زیبا می نویسیم؛
“آدمی را آدمیت لازم است.”
برخیزیم. برخیزیم و دعا کنیم؛ برای دل های بی قراری که عید امسال خود را شاد می خواهند. برای آنان که نگران طراوت کودکان معصوم خود هستند. آنان که چشم به یاری من و تو دارند. برخیزیم که امروز، روز «اللهم اغن کل فقیر» است. امروز روز تلاش برای عدالت است. برخیزیم! امروز روز نیکوکاری است.
فردا که دستمان از جهان کوتاه است، حسرت روزگارانی را می خوریم که می توانستیم شادی هامان را هدیه کنیم. پس امروز را دریابیم؛ امروز را که روز نیکوکاری است؛ امروز را که گرمی محبت، سرمای کدورت را در پشت پنجره وا می نهد. باور داشته باش که پاداش ما، بهاری با گل های رنگارنگ خواهد بود.
ای پاکی ها، ای عاطفه ها، ای مهربانی ها، امروز روز شماست. از خانه بیرون آیید و کوچه کوچه شهر را از عطر دل انگیز خود سرمست سازید. ای گندم زارهای محبت، برخیزید و خورشید را خوشه چین گرمی خود سازید؛ و تو ای عشق، امروز از دستان مهربان این مردم بر کویر نیاز ببار و دشت را پر از گل نیکوکاری کن.
من می‌خواهم از اشخاص که برای زیارتها… به طور استحباب می خواهند بروند… امروز ثوابی بالاتر از اینکه به برادرهای خودتان کمک کنید نیست
نگاه کودکان را دوست دارم چون با صداقت است
هیچ دروغـــی درآن راه ندارد
مانندنگاه کودکی که به کودک هم
سن وسالش می نگرد
ولی وجــــدان مادران خفته
چه راحت اورا از این نگاه دور میکنند
کمک به دیگـــران اولویت آخر
و از صمیم قلب متاسفم برای همه کسانی
که از ترس آتش جهنم است ، که به همنوع خود کمک می کنند….
متن ادبی درباره احسان و نیکوکاری
آفریننده مهر، آن زمان که انسان را سرشت، محبت را در قلبش نوشت و مُهر کرد راز قلب انسان را؛ قلبی که می تپد برای قلبی دیگر، قلبی که به درد می آید از رنج قلبی دیگر. قلبی که شادمان می شود از شعف قلبی دیگر.
قلبی که می گذرد از تمام داشته هایش، برای قلبی دیگر. آری این است راز آفرینش انسان؛ انسانی که شایسته امانت است و مسجود فرشتگان. انسانی که چونان خورشید هیچ گاه از بخشش ذره ذره تابندگی اش بی نور نخواهد شد؛ زیرا تمام قلبش سرشار از نور خداست.
انسانی که سخاوت دستانش، به سخاوت آسمان طعنه خواهد زد و تقسیم لبخندش، گره از چین پیشانی ها خواهد گشود. انسانی که برای استجابت آرزوهای انسانی دیگر، باران خواهد شد تا سرزمین ترک خورده یأس، رنگ شادمانی و شکوفایی بگیرد.
انسانی که برای آسایش دلی بی آرامش پر از مهر خواهد شد تا در پناه چشمان مهربانش غم ها کوچ کنند. انسانی که در سرمای دستان دخترکی گل فروش یخ خواهد زد و در گرمای چشم پسرکی فال به دست، ذوب.
انسانی که در عبور از امتداد نگاه هایی منتظر برای همیشه خواهد ایستاد؛ نگاه هایی که گاه منتظر فرزندند و گاه منتظر پدر یا مادر و گاه خواهر یا برادر. انسانی که در قطره قطره اشک کودکی یتیم غرق خواهد شد و با آه برخاسته از غربت پیرمرد یا پیرزنی، آب. انسانی که سد خواهد کرد راه تکثیر فقر را؛ به وسعت انسانیت و دلی مالامال از محبت.
ثروت با هزینه و خرج کردن از بین می رود و تمام می شود اما علم با انفاق و آموختن به دیگری، پاک و تصفیه می شود و ناخالصیها و اشتباهاتش برطرف می گردد.
ابراز یک “کلمه دلگرم کننده” به فردی درمانده
ارزشش بیشتر از ساعتـها تعریف و تمجیـد، بعد از کامیابی اوست
خداوند با دستان تو دست انسان گرفتاری را گرفته است ،
وقتی دست افتاده ای را میگیری و لبخند را مهمان قلبش می کنی ؛
و این چه زیباست.
نازنین ، دستانت نورانی و بوسیدنی شده اند …
خداوند با دستان تو دست انسان گرفتاری را گرفته است ،
وقتی دست افتاده ای را میگیری و لبخند را مهمان قلبش می کنی ؛
و این چه زیباست.
نازنین ، دستانت نورانی و بوسیدنی شده اند …
می رسد پیک بهار
تا زند جار که شد وقت نثار :
جشن نیکوکاری است
جلوه ی همیاری است
سخن بزرگان و ائمه در مورد نیکوکاری به دیگران
امام صادق علیه السلام فرمود: «هرکس که مؤمنی را خوشحال کند، خداوند در قیامت او را شادمان می سازد و به او می گوید: هرچه دوست داری بخواه؛ زیرا بی تردید تو کسی هستی که دوست داشتی دوستان خدا را در سرای دنیا شاد سازی. آن گاه هرچه بخواهد به او می دهند و خداوند بیش از آنچه خواسته است و حتی به فکر او نرسیده، از نعمتهای بهشتی به او عطا می فرماید».
به نیکی می اندیشم. به آنچه در لبخند مهربان این مردم موج می زند.
به روحِ پاک مردان و زنانی که شادی های خود را نثار دیگران می کنند.
به صف مشتاقان نیکوکاری. ای خدای نیکوکاران، هزاران آفرین بر خلقتِ تو.
چه نیکو از روح خویش در پیکر اینان دمیده ای.
چه سزاوار در دامان مهربانی خود، اینان را پرورانده ای.
تو را سپاس ای خدای نیکوکاران.
هر کس کار نیکی به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد.
امروز روز نیکوکاری است
تو با خلق سهلی کن ای نیکبخت که فردا نگیرد خدا با تو سخت
گر از پا درآید، نماند اسیر که افتادگان را بود دستگیر
نترسد که نعمت به مسکین دهند وز آن بار غم بر دل این نهند
دل زیردستان نباید شکست مبادا که روزی شوی زیر دست
می رسد پیک بهار
تا زند جار که شد وقت نثار :
جشن نیکوکاری است
جلوه ی همیاری است
دنیا مزرعه آخرت است و انسان، هرچه در این دنیا بکارد، در آخرت برداشت خواهد کرد و هیچ عمل خیر و شری از نظر خدا دور نمی ماند و عاقبت، صاحب آن نتیجه آن را خواهد دید.
خداوند، خود معدن احسان و بخشش است و عالم تجلّیگاه احسان اوست. هرچه را قابلیت وجود داشته باشد به فضل خودش، در نیکوترین شکل می آفریند. پروردگار بزرگ، انسان را بر دیگر موجودات برتری داد و در احسان به او سبقت گرفت؛ خداوندی که نعمتش را با کرم و بخشش خود آغاز می کند و اشتباهات بندگان را با بزرگواری می بخشاید
نیکی همه چیز را مغلوب می کند و خودش هرگز مغلوب نمی شود
سپاسگذار بر کسی که با تو نیکی کند, و نیکی کن با کسی که تو را سپاسگذار باشد
از کارهای پسندیده آنچه زود به پاداش می رسد , نیکی است
استوری های زیبا در مورد نیکوکاری
نیکوکاری پس انداز جاودانه است
آنکه در پی انجام دادن نیکی است بر در می کوبد , آنکه دوست می دارد در راباز می یابد
حضرت محمد
بهترین افراد کسانی هستند که به خلق نیکی می کنند بدون آنکه نظر داشته باشند که آنها خوبند یا بد
سعدی
هرکه در حال توانایی نیکویی نکند , در حال ناتوانی سختی بیند