پروفسور والتر لونگو در حال انجام تحقیقاتی بر روی حیوانات و انسان است تا تعیین کند رژیم غذایی چگونه بر پیری و طول عمر سالم تأثیر می گذارد.
پروفسور والتر لونگو، استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می گوید: «مطالعه انواع مطالعات تغذیه، از مطالعات آزمایشگاهی بر روی حیوانات تا مطالعات اپیدمیولوژیک در جمعیت های انسانی، تصویر واضح تری از رژیم غذایی ایده آل برای زندگی طولانی تر و سالم تر به دست می دهد.
در یک مقاله تحقیقاتی که شامل مروری بر تحقیقات قبلی است، لونگو و همکار محققش روزالین اندرسون از دانشگاه ویسکانسین یک “رژیم غذایی طول عمر” را بر اساس رژیم غذایی از دریافت غذا و کالری گرفته تا مدت زمان و دفعات روزه داری توصیف می کنند.
لونگو گفت: “ما در کوتاه مدت به رابطه بین مواد مغذی، روزه‌داری، ژن‌ها و طول عمر و ارتباط با مطالعات بالینی و اپیدمیولوژیک در پستانداران و انسان‌ها، از جمله افراد 100 ساله، پرداختیم.” با اتخاذ رویکردی مبتنی بر بیش از یک قرن تحقیق، می‌توانیم شروع به تعریف یک رژیم غذایی برای طول عمر کنیم که پایه محکمی برای توصیه‌ها و تحقیقات رژیم غذایی آینده است.
لانگو و اندرسون صدها مطالعه را در مورد تغذیه، بیماری و طول عمر در حیوانات آزمایشگاهی و انسان بررسی کردند و آنها را با تحقیقات خود در مورد مواد مغذی و پیری ترکیب کردند. این تجزیه و تحلیل شامل رژیم های غذایی محبوب مانند رژیم های غذایی با کالری محدود، رژیم های کتوژنیک پرچرب و کم کربوهیدرات، رژیم های گیاهخواری و وگان و رژیم های مدیترانه ای بود.
مطالعه حاضر همچنین شامل مروری بر اشکال مختلف روزه‌داری است، از جمله رژیم‌های غذایی کوتاه‌مدت که واکنش بدن به گرسنگی را تقلید می‌کند، روزه‌داری گاه به گاه (اغلب کوتاه‌مدت)، و روزه‌داری دوره‌ای (دو یا بیشتر در ماه روزه‌داری یا موارد مشابه) . حالت های ناشتا).
علاوه بر بررسی داده‌های طول عمر از مطالعات اپیدمیولوژیک، تیم این مطالعه را با عوامل رژیم غذایی خاصی که بر چندین مسیر ژنتیکی که همزیستی بین حیوانات و انسان‌ها را تنظیم می‌کنند و همچنین نشانگرهای خطر بیماری را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مرتبط کردند. اینها شامل سطوح انسولین، پروتئین واکنشگر C، فاکتور رشد شبه انسولین 1 و کلسترول است.
محققان گفتند که ویژگی های کلیدی یک رژیم غذایی خوب شامل مصرف متوسط تا زیاد کربوهیدرات از منابع تصفیه نشده، پروتئین کم اما کافی از منابع عمدتاً گیاهی و چربی های گیاهی کافی برای تامین حدود 30 درصد انرژی مورد نیاز است.
در حالت ایده آل، وعده های غذایی روزانه باید در فواصل زمانی 11 تا 12 ساعته سرو شوند که امکان یک دوره ناشتا بودن روزانه را فراهم می کند. علاوه بر این، یک چرخه پنج روزه گرسنگی یا تقلید روزه هر سه تا چهار ماه می‌تواند به کاهش مقاومت به انسولین، فشار خون و سایر عوامل خطر برای افراد در معرض خطر کمک کند.
لونگو توضیح داد که یک رژیم غذایی واقعی طولانی مدت می تواند شامل حبوبات فراوان، غلات کامل و سبزیجات، مقداری ماهی، بدون گوشت قرمز یا فرآوری شده و گوشت سفید بسیار کم، شکر و غلات تصفیه شده، و همچنین مقادیر مناسب آجیل و سبزیجات روغن زیتون و کمی شکلات تلخ.
لونگو افزود که گام بعدی در تحقیق در مورد رژیم غذایی مادام العمر مطالعه بر روی 500 نفر در جنوب ایتالیا خواهد بود.
رژیم غذایی طول عمر شباهت ها و تفاوت هایی با رژیم مدیترانه ای دارد که اغلب در مناطق آبی رنگ بسیار قدیمی مانند ساردینیا در ایتالیا، اوکیناوا در ژاپن و لوما لیندا در کالیفرنیا یافت می شود.
رژیم غذایی معمول در این جوامع که برای بسیاری از افراد بالای 100 سال شناخته شده است، عمدتاً گیاهخواری است و پروتئین نسبتاً کمی دارد، اما لانگو توصیه می کند مصرف غذا را به 12 ساعت در روز و چند روزه کوتاه در روز محدود کنید. سال توضیح داد که طولانی مدت رژیم های غذایی اصطلاحی منعکس کننده “رژیم غذایی 100 ساله” هستند.
لونگو گفت: علاوه بر ویژگی های عمومی، رژیم غذایی طول عمر باید بر اساس جنسیت، سن، وضعیت سلامت و ژنتیک برای افراد تطبیق داده شود. به عنوان مثال، افراد بالای 65 سال ممکن است برای مقابله با ضعف و کاهش وزن نیاز به افزایش مصرف پروتئین خود داشته باشند. تحقیقات لانگو نشان می دهد که مقادیر بالاتر پروتئین برای افراد بالای 65 سال بهتر است، اما برای افراد زیر 65 سال بهینه نیست.
برای افرادی که می خواهند رژیم غذایی خود را برای زندگی بهینه کنند، مهم است که با یک متخصص تغذیه مشورت کنند تا برنامه ای را شخصی سازی کند که بر تغییرات جزئی تمرکز دارد که می تواند در زندگی اعمال شود.
لونگو گفت: “رژیم غذایی طولانی مدت یک محدودیت غذایی نیست که فقط باعث کاهش وزن شود، بلکه یک سبک زندگی متمرکز بر کاهش پیری است که می تواند مکمل مراقبت های بهداشتی استاندارد باشد و به جلوگیری از عوارض و حفظ سلامت در دوران پیری کمک کند.”
این یافته ها در مجله Cell منتشر شد.