عده ای هنگام انجام کارهای خیر دست از تعصب و انفاق بر نمی دارند و از ایمان و دیگر اعتقادات دینی گدای فقیر تعجب می کنند به گونه ای که فقیر را زنده می کند تا غذا را در کف دست خود بگذارد.
در حالی که نوع دوستی و انسان دوستی انواعی از احساسات و عواطف بزرگ است که ایمان و بی ایمانی در پناهگاه او راه ندارد، به راه خود ادامه می دهد و هر سقوطی را که در راه می بیند، می گیرد.
به او نان بدهید، نامش را بپرسید
احسان و انفاق ربطی به دین و مسلک ندارد و فقیر از هر نظر فقیر است و گرسنه به هر نحوی می تواند به حال خود دل کند. وقتی خدا انسان را اذیت نکرد، افراد ثروتمند و ثروتمند نباید نان را انکار کنند.
اگر چنین موردی پیش آمد، جواب این دسته از مردم با جمله ضرب المثل مطرح می شود و می گویند: «نان او را بده، از او ایمان بخواه».