افتادگی رحم و مثانه یکی از مشکلات بعد از زایمان های مکرر است، اما اگر خانم ها قبلا ورزش کرده باشند و به آمادگی جسمانی و مراقبت های بهداشتی خود توجه داشته باشند، به راحتی می توان از آن پیشگیری کرد.
برای آشنایی بیشتر با این بیماری این گفت و گو با دکتر شیرین نیرومنش، متخصص زنان و زایمان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران را بخوانید.
▪ خانم دکتر! لطفا بگید داستان توله سگ های بزرگشون چیه…
رباط ها و ماهیچه ها رحم، مثانه و واژن را در داخل لگن نگه می دارند. اگر این ماهیچه‌ها و رباط‌های نگهدارنده به دلیل کشش ضعیف یا شل شوند، رحم و دیواره رحم حرکت می‌کنند و به داخل کانال واژن می‌افتند. افتادگی یا افتادگی یا بیرون زدگی رحم معمولاً در زنان یائسه ای رخ می دهد که حداقل یک یا دو زایمان طبیعی داشته اند.
آسیب به بافت های نگهدارنده در دوران بارداری و زایمان از یک سو و کاهش استروژن و فشار مکرر در طول سال ها از سوی دیگر می تواند باعث ضعیف شدن عضلات کف لگن و شل شدن رحم شود. در افتادگی رحم، رحم به سمت واژن حرکت کرده و وارد واژن می شود. مقدار حرکت گاهی در داخل واژن کم است و گاهی رحم به طور کامل از فرج خارج می شود. افتادگی رحم می‌تواند همراه با افتادگی مثانه یا سیستوسلولار باشد (در مورد مثانه، اندام‌های داخلی در کنار دیواره جلویی ضعیف واژن فشرده می‌شوند) یا افتادگی مقعد یا رکتوم (رکتوم بر دیواره ضعیف پشتی واژن فشار می‌آورد. و به سمت آن محدب است).
علائم افتادگی رحم چیست؟?
درجه و شدت افتادگی رحم متفاوت است. با آرامش خفیف، معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد، اما اگر قوی باشد، بیمار در واژن احساس سیری می کند. توده بیرون زده داخل یا خارج واژن، احساس سنگینی یا درد خفیف در کمر، مشکل در دفع مدفوع و ادرار، ناراحتی مبهم لگن، درد در حین مقاربت، کمردردی که با بلند شدن بدتر می شود، بی اختیاری استرسی (نشت) علائم دیگر شامل ادرار کردن (خنده، عطسه یا سرفه)، احساس اینکه روی یک توپ کوچک نشسته اید یا چیزی که به نظر می رسد از واژن شما خارج شده است. در این موارد، نگرانی های جنسی مانند احساس از دست دادن قوام بافت واژن نیز می تواند باعث ناراحتی زنان شود. لازم به ذکر است که این علائم در هنگام صبح کمتر است، اما در طول روز بیشتر آزاردهنده است.
چه عواملی خطر پرولاپس را افزایش می دهد؟
عواملی که فشار خارجی بر عضلات و رباط ها وارد می کنند می توانند باعث آرامش شوند. چاقی یکی از مهم ترین عوامل، زایمان های مکرر به ویژه زایمان های بزرگ یا سنگین است که در آن عضلات کف لگن و بافت های حمایت کننده آسیب دیده اند، ضربه، پیری و کاهش استروژن، بیماری هایی که باعث افزایش فشار داخل شکمی مانند تومورها، سرفه های مزمن و … فشار بیش از حد یا یبوست مزمن، آمادگی جسمانی ضعیف، مشاغلی که در آن خانم مجبور است اجسام سنگین را بلند کند نیز در بروز این مشکل دخیل هستند. البته گاهی اوقات عوامل ژنتیکی نیز دخیل هستند.
آیا می توان از این مشکل جلوگیری کرد؟
به راحتی می توان از این سقوط جلوگیری کرد. حفظ وزن طبیعی، ورزش مناسب در دوران بارداری و بعد از زایمان، رژیم غذایی طبیعی و متعادل، ورزش های فشرده که باعث افزایش قدرت عضلات کف لگن می شود و جلوگیری از یبوست نقش مهمی در پیشگیری دارد. این بیماری را دارند. انجام تمریناتی برای تقویت عضلات کف لگن قبل و بعد از زایمان به جلوگیری از افتادگی کمک می کند.
چگونه و چه زمانی باید به دنبال درمان باشید؟
اگر افتادگی رحم خفیف‌تر باشد، نیازی به درمان نیست و ورزش‌ها و ورزش‌هایی که عضلات و رباط‌های کف لگن را سفت می‌کنند معمولا کمک می‌کند، اما اگر تلفظ شد و علائم آزاردهنده بود و فعالیت‌های روزانه‌تان را مختل کرد، باید تحت درمان. معاینه لگن و استفاده از دلالان افتادگی رحم و واژن را مشخص می کند.
پزشک از بیمار می خواهد که سرفه یا سرفه کند که پرولاپس می شود و تشخیص می دهد. در افراد یائسه با پرولاپس خفیف، پزشک گاهی اوقات استروژن را به صورت خوراکی و به عنوان کرم برای استفاده روی دیواره واژن تجویز می کند. استروژن بافت محافظ لگن را تقویت می کند.
گاهی اوقات یک وسیله پلاستیکی به نام حلقه واژن برای کمک به نگه داشتن رحم در داخل واژن قرار می گیرد. گاهی اوقات می توان از تکنیک های جراحی استفاده کرد. اگر افتادگی رحم شدید باشد و فرد تمایلی به بچه دار شدن در آینده نداشته باشد، پزشک ممکن است برای برداشتن کامل رحم، هیسترکتومی را توصیه کند.
▪ اگر این مشکل درمان نشود، چه عوارضی دارد؟
در موارد شدید، زخم روی دهانه رحم وجود دارد. با بیرون زدگی رحم، احتمال عفونت در اثر تماس با لباس زیر افزایش می یابد. گاهی اوقات سایر اندام ها مانند مثانه و رکتوم شل می شوند که باعث مشکل در دفع ادرار و افزایش خطر عفونت می شود. بافت همبند ضعیف اطراف راست روده منجر به اجابت مزاج می شود. افزایش خطر عفونت یا آسیب به اندام های لگن، انسداد مجرای ادرار، بی اختیاری ادرار، عفونت مثانه به دلیل تخلیه ناقص مثانه از دیگر عوارض است.
منبع: salamat.ir