روغن پالم از دو نوع روغن میوه استخراج شده (روغن خرما) یا دانه یا هسته (روغن خرما) تشکیل شده است. در بسیاری از کشورها؛ روغن پالم در روغن نباتی و مارگارین و در تهیه سس استفاده می شود.
در ایالات متحده، این روغن درصد بسیار کمی از کل مصرف چربی را تشکیل می دهد.
استفاده از روغن نخل، روغن هسته خرما و روغن نارگیل – به اصطلاح روغن های گرمسیری. به دلیل محتوای بالای چربی های اشباع (52 تا 85 درصد) مشکوک است.
افزایش مصرف این اسیدهای چرب با افزایش بروز و شیوع بیماری قلبی مرتبط است. چربی های اشباع شده باعث افزایش کلسترول و تری گلیسیرید LDL “بد” می شوند و هر دو از عوامل خطر بیماری های قلبی هستند.روغن پالم با حدود 50 درصد اسیدهای چرب اشباع شده بیشتر از روغن نارگیل و روغن خرما است.
به طور کلی، سطوح بالاتر چربی های اشباع شده در روغن هایی که در دمای اتاق جامد هستند، بیشتر است. روغن پالم در دمای اتاق نیمه جامد است، اما می تواند به عنوان مایع پخت و پز پردازش شود.
روغن پالم و عوارض آن
در سال های اخیر، ما بیشتر در مورد تاثیر چربی های مختلف بر سلامتی یاد گرفته ایم. از جمله خطر اسید چرب دیگری به نام چربی ترانس در حال حاضر سلامت جامعه را تهدید می کند. چربی های ترانس نه تنها سطح LDL و تری گلیسیرید را افزایش می دهند، بلکه کلسترول HDL “خوب” را نیز کاهش می دهند.
بیشتر چربی های ترانس در صنعت طی فرآیند سخت شدن روغن تشکیل می شوند. روغن های جامد در حال حاضر در بسیاری از غذاهای صنعتی و صنعتی به خصوص برای سرخ کردنی استفاده می شوند و منبع اصلی چربی های ترانس هستند.
به گفته کارشناسان تغذیه از دانشگاه هاروارد، روغن پالم بهتر از چربی های ترانس کوتاه است و احتمالاً انتخاب بهتری نسبت به کره است.
اما روغن های گیاهی که به طور طبیعی در دمای اتاق مایع هستند، مانند روغن زیتون و روغن کانولا، همچنان باید اولین انتخاب شما باشند.