به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، زیارتگاه آناهیتا یکی از بناهای معروف شهر باستانی بیشاپور در شهرستان کازرون است که منسوب به آناهیتا الهه آب است. در کنار کاخ شاپور در دره باستانی بیشاپور یک اتاق مستطیل شکل بزرگ قرار دارد که به معبد آناهیتا بیشاپور معروف است. این معبد به شکل مکعبی است که هر ضلع آن حدود 14 متر است و با سنگ تراشیده شده بدون گچ و دو دیوار ساخته شده و به سبک معماری هخامنشی است که با گره های آهنی به هم متصل شده اند. معبد در فرورفتگی ۶ متری از سطح زمین قرار دارد و پلکانی از کاخ به آن متصل شده است. معبد سقف ندارد و هدف این بوده است که آب رودخانه شاپور را که در فاصله 250 متری آن می ریزند به داخل معبد بریزند و سپس با قنات از معبد خارج شوند.
بیشاپور یکی از شهرهای باستانی ایران در استان فارس و نزدیک شهر کازرون است که در زمان ساسانیان ساخته شده است اما امروزه تنها ویرانه هایی از آن باقی مانده است. شهر بیشاپور یکی از قدیمی ترین شهرهایی است که تاریخ ساخت آن با سنگ نوشته شده است. بیشاپور در شمال شهر کازرون قرار دارد و یکی از شهرهای خوش آب و هوا و دارای طراحی و مهندسی خاص آن زمان است.
این شهر در سال ۲۶۶ میلادی به دستور شاپور اول، پادشاه ساسانی ساخته شد. پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، شاپور دستور ساخت شهر تیسفون را در آب و هوای مطبوع در مسیر تخت جمشید داد. در زمان هخامنشیان این بار شهرهای تخت جمشید و استاهر را به سوزا متصل کرد. شاپور این شهر را نامگذاری کرده است. بر اساس اسناد به دست آمده، معمار اهل سوریه باستان به نام آپاسا طراح بیشاپورا بوده است. بیشاپور تا قرن هفتم هجری سکونت داشت و پس از آن ویران شد. بیشاپور گنجینه ای از آثار ارزشمند ساسانی مانند معبد آناهیتا است.
معبد یا پناهگاه آناهیتا متعلق به الهه آب بوده و محل عبادت بوده است. از نظر ایرانیان باستان چهار عنصر مقدس آب، خاک، باد و آتش از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و هر یک از آنها الهه محسوب می شده است.
آناهیتا، الهه آب های زیرزمینی، مظهر باروری و زیبایی بود. این بنا به شکل مکعب و هر یک از اضلاع آن 14 متر و از سنگ تراشیده شده در ابعاد مختلف و بدون گچ و به صورت دو دیوار با الهام از سبک معماری دوره هخامنشی ساخته شده است. سنگ های معبد با بست های فلزی در داخل قفل شده اند. برای هدایت آب به حیاط مرکزی معبد و جریان آب، این معبد را در عمق 6 متری زمین ساخته اند تا آب رودخانه شاپور از طریق کانالی به طول 250 متر به داخل آن سرازیر شود. با توجه به صخره های سنگی و آب و هوای صخره ای باریک که حرکت آب را به شکلی باشکوه به سمت مخزن میانی سوق می دهد. برای توزیع و جاری شدن آب در این حرم از روش هایی استفاده می شد که زیبایی و شکوه آب، این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن نشان می داد.
این معبد نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر دستگاه های نظارتی برای تنظیم، تقسیم و کنترل آب نیز بسیار عالی است.