پژمان جمشیدی و ترلان پروانه در جشنوار فجر

هر چند شب گذشته در اختتامیه جشنواره فیلم فجر پیمان جمشیدی سیمرگ بازیگر نشد اما به گفته ترلان سیمرگ مجوز کسب علم و اخلاق دارد. پیمان جمشیدی او با بازی خوبش در «الفزار» شانس زیادی برای کسب سیمرغ بازیگری داشت اما در نهایت این جایزه به امین حاجایی رسید. پروانه ترلان در کنار “چمنزار” پیمان جمشیدی او جلوی دوربین رفت، سلفی خود را با این بازیگر در اینستاگرام منتشر کرد و نوشت: سیمرغ علم و اخلاق و صداقت به آقای پیمان می رسد. پیمان جمشیدی (متولد 20 شهریور 1356، تهران). عکس بعدی از پیمان جمشیدی شما یک پروانه می بینید.

پیمان یمشیدی (زاده ۲۰ شهریور ۱۳۵۶، تهران) بازیکن سابق فوتبال و بازیگر سینما و تلویزیون اهل ایران است. او در تیم های سایپا، پرسپولیس و پاس تهران بازی کرد. پیمان جمشیدی تنها گل ملی خود را مقابل گرجستان به ثمر رساند.

پیمان یمشیدی و اولین تجربه های بازیگری اش

پیمان جمشیدی در سال 1392 در سریال پیمان بازی کرد. طرح اولیه این سریال توسط پیمان یمشیدی ساخته شده است. از آن زمان تاکنون آثار مختلفی در تئاتر و سریال ارائه کرده است. پیمان یمشیدی موفق ترین فوتبالیستی است که وارد عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر شد.

دیری نپایید که پیمان یمشیدی در عرصه سینمایی حضور پیدا کرد اما حضور در فیلم هایی که در گیشه و سریال های پرمخاطب بسیار موفق بودند، پیمان یمشیدی را به عنوان یک بازیگر به مخاطبان معرفی کرد.

پیمان یمشیدی بازیکن سابق فوتبال و بازیگر سینما و تلویزیون اهل ایران است

به بهانه روزهای سخت یمشیدی در عرصه هنرهای نمایشی و تجسمی پای صحبت های او نشستیم تا از روند ورود به بازیگری و جدایی از دنیای فوتبال برایتان بگوییم. این تو، این سخنان «پیمان یمشیدی» است. بازیگر بعد از این!

آرزوی پیمان یمشیدی

همه در دنیا دوست دارند فوتبالیست و بازیگر شوند، اما من هرگز فکر نمی کردم که بازیگر شوم. من تئاتر را خیلی دوست داشتم، اما تصویر را نه. فکر فوتبالیستی را داشتم که در فوتبال به پایان رساند و آبروی خود را از دست داد، زیرا فوتبال در کشور ما با شهرت موقتی همراه است و با هیچ شغل دیگری در ایران قابل مقایسه نیست. ناگهان تمام می شود، اما شما می توانید نقش های مختلفی را در بازیگری بازی کنید، از کودک گرفته تا پدربزرگ و مادربزرگ.

بازیکن فوتبال مدت محدودی دارد که یک روز تمام می شود. در ایران اگر ورزشکاری قهرمان المپیک شود – که اتفاق مهمی برایش است – و به خیابان بیاید، شاید به اندازه بازیکن نیمکت استقلال و پرسپولیس شناخته شده نباشد. من همیشه به این موضوع فکر کرده ام. در سال 89 با پیمان قاسم کنی درباره این موضوع صحبت کردم. پیمان در آن زمان در مطب پزشک گیر افتاده بود.

من در سال 1360 در مراسمی با خانم رهنما آشنا شدم و همیشه دوست داشتم پیمان را ببینم. چند مصاحبه با او خواندم و فکر کردم که او فردی جذاب است. خانم رهنما گفت شوهرم پرسپولیسی است و یک روز عصر مرا به خانه آنها دعوت کرد. من و پیمان خیلی با هم دوست شدیم. با هم به فوتبال رفتیم و فوتبال تماشا کردیم. بیشتر بحث های ما در آن زمان درباره فوتبال بود.

طراحی توسط پیمان جمشیدی

ایده ام را به پیمان گفتم و او گفت خنده دار است و شاید روزی کار کنیم. من نمی خواستم بازیگری را در تلویزیون شروع کنم. مهر یا آبان 91 بود که پیمان زنگ زد و گفت برنامه شما را در تلویزیون تعریف کرده، خیلی خوششان آمد و گفتند برای نوروز بنویسید.

به شوخی گفتم اگر سریال ساختی باید از پیمان یمشیدی طرح بزنی! پیمان به شوخی گفت: نه دیگه، من نقشه رو دزدیدم! بعد به من گفتند از اسمت برای شخصیت اصلی استفاده کنم؟ من گفته بودم. او گفت شخصیت سریال کمی احمقانه است. گفتم مشکلی نیست

باید به بازیگری ادامه می دادم

پیمان گفت فیلمنامه را فقط در صورتی می نویسم که یک فوتبالیست بازی کند. دوباره گفت دوست داری بازی کنی؟! چند روزی خواستم تا فکر کنم. پیمان گفت باور کن و من قبول کردم. از لحظه ای که بازی در سریال را پذیرفتم تا شروع فیلمبرداری سه هفته طول کشید، بنابراین وقت کافی برای آموزش بازیگری و گرفتن کمک از کسی نداشتم.

من سریال Payman نبودم

گروه در فیلمنامه و کارگردانی بسیار خوب بود، درست مثل اینکه من واقعاً کار فوق العاده ای انجام دادم. شاید همه جای من بودند، به همان اندازه خوب به نظر می رسید. آنهایی که نمی توانستند منکر خوب بودن پیمان شوند، اما زیاد موافق بازی من نبودند، می گفتند خودش بازی کرده است.

نمی توانم بگویم واقعاً مال خودم بودم یا نه، چون آن شخصیت خیلی احمق و حسود بود، اما پایان داستان شیرین بود. البته او خیلی به شخصیت خودم نزدیک نبود، اما چون اتفاقی که برای من افتاد، شاید به بازی ام کمک کرد.

قرارداد مشاوره پیمان

زمانی که پیمان را بازی کردم، روند کارم به سمتی رفت که باید ادامه می دادم. بعد نمایش «بادی که تو را خشک کرد مرا برد» (به کارگردانی علی نرگس نژاد) دنبال شد و تئاتر را خیلی بیشتر دوست داشتم. بدون خواندن متن کار را پذیرفتم.

همزمان با سریال پیمان، بازی در سریال های دیگر یا فیلم های هایا در شبکه خانگی به شدت توصیه می شد، اما همیشه با پیمان مشورت می کردم. حتی متن کوتاهی را خواند که برای «آتش بس 2» بازی خواهم کرد. مراقب بودم اشتباه نکنم. حالا که به این دره آمده ام، نمی خواستم آن را خراب کنم.

پیمان جمشیدی در سال 1392 در سریال پیمان به ایفای نقش پرداخت

من دوست دارم فوتبال تمرین کنم

دیگر نمی توانم فوتبال بازی کنم اما دوست دارم با یک فرصت خوب به دنیای فوتبال برگردم. کلاس های مربیگری را تا سطح B گذراندم و می خواهم تمرین کنم که به نظرم سخت ترین کار دنیاست، اما دوست دارم در یک مکان خوب با یک تیم خوب این کار را انجام دهم.

من به حریفانم احترام می گذارم

سراسر ایران از سریال پیمان استقبال کرد. جنجالی که باعث شد عده ای با بازیگری من مخالفت کنند و از آن انتقاد کنند، بعد از اینکه در تئاتر بازی کردم و قرار شد در زمین بمانم، به وجود آمد. آدم معروف باید جنبه ای داشته باشه که همه نظر بدهند مخصوصا با ما که همه در مورد هم حرف میزنیم. من از این موضوع نگران و ناراحت نیستم و برای حریفانم احترام زیادی قائل هستم. هر کسی می تواند نظر دهد. نظر شخصی من این است که هر کسی در دنیا می تواند هر ورزش یا هنری انجام دهد.

اگر یک هنرمند کودک و نوجوان به تیم ملی برود و خوب بازی کند خیلی خوب می شود. من به نظر کسانی که می گویند بازیگر نباید خواننده باشد و فوتبالیست نباید بازیگر شود، احترام می گذارم، اما همیشه به طرفداران و نوجوانانم می گویم که این دنیا با همه امکاناتش برای همه است. بنابراین، هر کاری که فکر می کنید می توانید انجام دهید، زیرا همیشه در مورد آن صحبت می شود.

از حفظ قضیه هندسه تا حفظ دیالوگ نمایش

حفظ دیالوگ برای من سخت نبود. تنها ویژگی خوب من در زندگی حافظه ام است. من ریاضی خوندم من تمام قضایای هندسه را حفظ کردم. اگر در امتحان شماره ام را عوض می کردند، بدبخت می شدم، اما بازی در تئاتر به خصوص نمایش «آرسن …» برایم سخت تر از کار قبلی بود.

تئاتر کار سختی است چون تعریفی ندارید و با بازیگرانی بازی می کنید که برخی از آنها تئاتری هستند. برخی از آنها برخاسته از سیمای کار بوده و تحصیلاتشان نیز در همین راستا است. به همین دلیل وقتی با این بچه ها بازی می کنید، هر کاری که می کنید، معلوم نیست که درست است. مثل وقتی که یکی از بچه ها با من فوتبال بازی می کند و زیر چشمش نگاه می کند که آیا بازیش درست است و آیا این حرکت در فوتبال تعریف می شود یا خیر؟

وقتی شغلی پیدا می‌کنم، سعی می‌کنم بازی نکنم، بلکه فردی باشم که بازی می‌کنم. من فکر می کنم او آن شخص خواهد بود، او همین کار را می کرد. ممکن است در بازی من ایراداتی وجود داشته باشد، اما سعی می کنم بهتر باشم.