چسبندگی رحم با علل مهمی همراه است

چسبندگی رحم با علل مهمی همراه است

زنان به دلیل ساختار بدنی خاص خود باید بیشتر مراقب سلامتی خود باشند. ناراحتی در خانم ها یکی از شایع ترین مشکلاتی است که می تواند بدن خانم ها را تحریک کند، بنابراین باید نسبت به علائم هر چند کوچک حساس باشید و برای رفع به موقع آنها اقدامات لازم را انجام دهید.

نقش مهمی در باروری زنان دارد و کوچکترین کمبود این اندام خطر ناباروری را در آنها افزایش می دهد. هر گونه آسیب، زخم یا عفونت در داخل دیواره رحم می تواند بهانه ای برای شروع چسبندگی رحم باشد. به عبارت دیگر، چسبندگی رحم به وضعیتی اطلاق می شود که در آن زخم هایی در بافت مخاط رحم ایجاد می شود.

علائم این عارضه حفره رحم را تحت تاثیر قرار می دهد و معاینه کامل پزشکی ضروری است تا پزشکان در اسرع وقت بیماری را تشخیص داده و درمان را آغاز کنند. شایع ترین علائم رشد رحم عبارتند از ناباروری، سیکل های قاعدگی نامنظم مانند کاهش خونریزی یا قطع ناگهانی چرخه قاعدگی، دردهای گاه به گاه لگن و سقط های مکرر.

عوارضی که ناخواسته رخ می دهد

ناباروری شایع ترین پیامد رشد رحم است، یعنی 43 درصد از زنان دارای رشد رحمی از ناباروری رنج می برند. بی نظمی های قاعدگی در زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند نیز شایع است.آمار نشان می دهد که نیمی از زنانی که رشد روی رحم دارند نابارور می شوند.

و بسیاری از آنها هرگز دچار بی نظمی قاعدگی نمی شوند. شواهد حاکی از آن است که حدود 90 درصد از رشد رحم از عوارض سقط جنین است، اما عفونت هایی مانند سل تناسلی که در ایالات متحده بسیار شایع است، به چسبندگی رحم کمک می کند.یکی از شایع ترین عوارض رشد رحم این است که

می توان به ناباروری و کاهش باروری زنان اشاره کرد. اما پزشکان معتقدند افرادی که دارای چسبندگی خفیف تا متوسط ​​رحم هستند می توانند بین 70 تا 80 درصد پس از درمان باردار شوند. در مقابل، بیمارانی که چسبندگی شدید دارند، 20 تا 40 درصد احتمال بارداری پس از درمان را دارند.

عواملی که باعث چسبندگی رحم می شوند

جراحی تخمدان یکی از شایع ترین علل چسبندگی رحم است. در واقع، شیوع رشد رحم در زنانی که از کیست تخمدان رنج می برند و به دلیل بزرگ یا زیاد بودن مجبور به جراحی می شوند، بسیار زیاد است.

آندومتریوز اختلالی است که در آن بافت های مشابه آندومتر در سایر قسمت های بدن تشکیل می شود. بیماران مبتلا به این بیماری اغلب برای برداشتن بافت اضافی تحت عمل جراحی قرار می گیرند. این عارضه اغلب در ناحیه لگن و شکم رخ می دهد که با التهاب و رشد زیاد رحم همراه است.

بافت های غیر طبیعی معمولاً با جراحی برداشته می شوند. میومکتومی برداشتن بافت داخلی رحم است که ایجاد بافت همبند در رحم از عوارض این عمل است و در نوع دیگری از عمل رحم، پزشک زائده های رحم را خارج می کند. این کار باعث بهبود زخم ها و لکه های چسبنده می شود

تسریع می کند اما از طرفی عاملی برای بازسازی چسبندگی های رحمی است.جراحی ترمیمی لوله های رحمی داخل رحم روشی حساس است که پزشک به وسیله آن چسبندگی های موجود را برمی دارد. اما متاسفانه این عمل عاملی برای ایجاد چسبندگی های جدید است.

از طرفی چسبندگی رحم معمولا در زنان مبتلا به بیماری های التهابی لگن و بیماری های مقاربتی بسیار شایع است.آسیب ها: آسیب های بافت رحم در حین جراحی علت اصلی چسبندگی رحم است.

ایسکمی:

جریان خون در طول جراحی اغلب با برداشتن بافت مختل می شود و خطر تشکیل لخته خون در چنین شرایطی افزایش می یابد. این وضعیت باعث ایجاد حالتی به نام “ایسکمی” یا کاهش جریان خون در بافت می شود که در نهایت منجر به چسبندگی در بافت رحم می شود.

موضوعات خارجی:

برخی از اجسام خارجی مانند بخیه ها، الیاف اسفنجی یا تالک باقی مانده از دستکش های جراحی می توانند باعث چسبیدن بافت رحم شوند. در واقع اجسام خارجی باعث ایجاد یک واکنش التهابی در بدن می شوند که باعث ایجاد چسبندگی بین بافت های دیواره رحم می شود.

درمان ها چیست؟

پزشکان معمولاً جراحی و برداشتن قسمت هایی از دیواره رحم را که به «هیستروسکوپی» معروف است، برای درمان چسبندگی رحم توصیه می کنند. پس از جراحی، جراح به طور موقت وسیله ای مانند کاتتر پلاستیکی را وارد رحم می کند تا دیواره های رحم را جدا نگه دارد تا از چسبندگی مجدد جلوگیری کند.

درمان های هورمونی استروژن و پروژسترون و همچنین داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) از جمله گزینه هایی هستند که پزشکان در درمان بیماران مبتلا به چسبندگی رحم ارائه می دهند و اغلب پس از جراحی برای کاهش خطر عود استفاده می شوند. سونوگرافی ترانس واژینال برای شناسایی و مشاهده

آنها از ضخامت لایه های چسب داخل رحم استفاده می کنند و به این ترتیب می توانند دید بهتری از ناحیه ای که باید جراحی شود، داشته باشند. از سوی دیگر، پزشک شما ممکن است نمونه ای از بافت داخل آندومتر (پوشش رحم) بگیرد تا بررسی کند که آیا بافت داخل رحم طبیعی است یا غیر طبیعی.

برای بیمار جراحی تجویز می شود که علاوه بر تقویت رشد مخاط رحم از رشد مجدد بافت زخم در داخل رحم جلوگیری می کند. گاهی اوقات پزشک شما ممکن است هفت تا 14 روز پس از اولین عمل جراحی شما را برای برداشتن بقایای توده های رحمی توصیه کند.در این عمل، پزشک از ابزار کوچک و قابل انعطافی به نام هیستروسکوپ استفاده می کند.

برای شناسایی بافت چسبنده ای که بازسازی شده است استفاده می شود و در واقع با کمک این ابزار این بافت ها را از بین می برد.این جراحی مجدداً در فواصل زمانی 7 تا 14 روز انجام می شود تا بافت چسبنده دیگر در ناحیه قابل مشاهده نباشد. رحم. اما به طور کلی این عمل برای بیماران بیش از سه بار انجام نمی شود. گزینه دیگر قرار دادن بالون داخل رحمی است

پزشکان می توانند آن را در دستور کار خود قرار دهند. آنها یک بالون یا وسیله باد شده مانند دستگاه داخل رحمی را پس از اولین عمل وارد اتاقک رحم می کنند تا از بازسازی بافت های احیا کننده جلوگیری کنند. کارشناسان معتقدند پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه یکی از عوامل اصلی رشد رحم در زنان و دختران جوان است.

پیشگیری را جدی بگیرید

عوامل متعددی در ظاهر چسبندگی رحم موثر است اما به طور کلی خانم ها با رعایت مواردی می توانند تا حد زیادی از بروز چنین مشکلی جلوگیری کنند. برخی از عادات و سبک زندگی امروزی به گونه ای است که افراد در معرض بیماری های مختلفی قرار می گیرند. شلوارهای تنگی بپوشید که اغلب آستین کوتاه دارند

در سال های اخیر به قدری مد شده که پیدا کردن شلوار مناسب برای خرید مشکل است.کارشناسان معتقدند پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه یکی از عوامل اصلی رشد رحم در زنان و دختران جوان است. در واقع این شلوارها به دلیل تنگ بودن مانع گردش هوا می شوند و در ناحیه تناسلی رطوبت ایجاد می کنند.

علاوه بر افزایش خطر ابتلا به عفونت های قارچی در ناحیه تناسلی و همچنین عفونت های میکروبی در ناحیه مقعد و گسترش آنها، احتمال چسبندگی رحم در اثر فشار در این نقطه بسیار شایع است. همچنین حفظ سلامتی در زنان از دیگر مواردی است که می تواند به کاهش خطر چسبندگی رحم کمک کند.

علائم و عوارض چسبندگی داخل رحمی چیست؟

اگر چنین چسبندگی هایی در رحم ظاهر شود، زنان نابارور می شوند زیرا بافت داخل رحم محل لانه گزینی است و در صورت آسیب رساندن به آن، خطر ناباروری وجود دارد. همچنین می تواند باعث سقط مکرر یا درد در ناحیه تحتانی شکم یا آمنوره شود. این اتفاقات از عوارض این نوع چسبندگی یا به اصطلاح سندرم آشرمن است.

▪ و نوع دیگر؟

به اصطلاح چسبندگی بین افراد در واقع چسبندگی لگنی است که در اطراف رحم یا خارج از رحم رخ می دهد و باعث ایجاد چسبندگی بین رحم، تخمدان ها، دیواره روده و دیواره شکم یا دیواره لگن می شود. عفونت ها همچنان علت اصلی این عارضه هستند.

عفونت کلامیدیا یکی از علل این چسبندگی است. بیماری التهابی لگن (PID)، عفونت های ناشی از جراحی، به خصوص اگر عفونتی رخ داده باشد یا جراحی کثیف باعث این چسبندگی ها شده باشد. این چسبندگی ها از

دسته دوم چسبندگی های رحمی است که ممکن است علائم خاصی نداشته باشد و این چسبندگی در عمل بعدی با باز شدن شکم بیمار مشخص می شود و طبیعتا عمل بعدی را برای جراح سخت می کند و خطر عوارض برای بیمار افزایش می یابد. . .

چه بیماری هایی می توانند خطر چسبندگی رحم را افزایش دهند؟

یکی از بیماری هایی که می تواند خطر چسبندگی رحم را افزایش دهد، آندومتریوز است که در آن بافت داخل رحم در خارج از رحم کاشته می شود و می تواند باعث چسبندگی های زیادی در داخل لگن یا عفونت ناشی از سل و در افراد مبتلا به آپاندیسیت مزمن شود که تحت درمان هستند. یا دیر سوراخ شده، مانند زنانی که جراحی شکم انجام داده اند

یا مثلاً جراحی روده می تواند باعث ایجاد چسبندگی در لگن و شکم شود. بیماری های شکمی مانند آپاندیسیت در انسان اجتناب ناپذیر است و هیچکس نمی تواند از آنها پیشگیری کند، اما توصیه می کنیم هر چه سریعتر برای هر بیماری اقداماتی انجام شود و از پیشرفت آن جلوگیری شود.

علائم چسبندگی رحم چیست؟

هیچ علامت خاصی برای چسبندگی داخل رحمی وجود ندارد. ممکن است خونریزی قاعدگی در بیماران کاهش یابد یا متوقف شود و یا ممکن است قاعدگی دردناک، ناباروری و سقط های مکرر داشته باشند و با مراجعه بیمار به پزشک با این علائم، احتمال ایجاد چسبندگی رحم افزایش می یابد.

▪ چه اقداماتی برای درمان انجام می شود؟

این دستگاه برای آزاد شدن این چسبندگی ها در رحم قرار می گیرد و سپس هورمونی برای جلوگیری از چسبندگی مجدد وارد رحم می شود. درمان این عارضه 100 درصد نیست اما روش های درمانی از جمله موارد ذکر شده روش های خوبی هستند. با سایر روش های کمکی استفاده می شود

بیمار برای ادامه قاعدگی و ترمیم بافت داخل رحم به یک تا دو ماه زمان نیاز دارد. اگر با این روش درمان شود، معمولاً هیچ عود یا مشکلی وجود نخواهد داشت. اما بهتر است به هیچ وجه اجازه ندهید این چسبندگی اتفاق بیفتد و در واقع بهترین راه برای جلوگیری از آن است.

گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم