اشتباه نابخشودنی محمدعلی نجفی چه بود؟

اشتباه نابخشودنی نجفی چه بود؟

حساسیت اجتماعی باید تا حدی بالا برود که اگر مشخص شود فرد یا افرادی با دستور و با دعوت شغلی یا حتی قرارداد کار رسمی منصوب شده اند، قراردادشان فسخ شود.

استاد دانشگاه علی سرزمین وی در یادداشتی نوشت:

«وقتی پرونده آقای نجفی با قتل شروع شد، نظرات مختلفی در مورد اشتباه یا اشتباه او مطرح شد که در نهایت منجر به چنین حرفه درخشانی شد. در بسیاری از تحلیل ها ارتکاب قتل مهمترین اشتباه و ایجاد ارتباط عاطفی و ازدواج با قربانی دیگر اشتباه بزرگ او بود.

در اینکه ارتکاب قتل خطای غیر موجهی است شکی نیست، اما سؤالی که در این مقاله مطرح می شود این است که آیا این اشتباه قابل گذشت است یا غیرقابل گذشت؟

در مورد قتل، این امر را نمی توان غیرقابل گذشت دانست، زیرا در نظام قضایی ایران، قتل یک عمل خصوصی و قیم خصوصی است و اگر به هر دلیلی حق خود را تضییع کنند، موضوع تنها زمانی پایان می یابد که قاضی باشد. وجدان عمومی مجروح را می داند و قتل جنبه عمومی را نیز می توان حبس تلقی کرد.

به هر حال برخلاف فقه در غرب که قتل جنبه عمومی دارد; در نظام قضایی ایران قتل خصوصی بوده و قابل گذشت است.

برخی تلاش آقای. نجفیه برای ایجاد ارتباط عاطفی و سپس ازدواج با خانم استاد که در نظام حقوقی ایرانی و غیر ایرانی جرم نیست، حتی اگر نوعی بی مهری نسبت به سابقش باشد. همسری که 40 سال است با او زندگی می کنند و این را می توان دوباره از همسر اولش بخشید، زیرا در مصاحبه به صراحت گفته است که شکایتی نکرده است.

به نظر من اینها مواردی است که ماهیت خصوصی دارد و چندان به جامعه مربوط نیست و چیزی که این موضوع را اجتماعی کرده این است که یک شخصیت برجسته سیاسی است وگرنه یک موضوع شخصی محسوب می شد. چندی پیش در خبرها آمده بود که برادر مقتول فردی است که بلافاصله پس از برقراری ارتباط با آقای نجفی و منصوب به شورای شهرداری توسط شهرداری استخدام شده است.

اگر درست باشد که جذب این فرد خارج از رقابت و رویه عمومی صورت گرفته و انگیزه های مربوط به رابطه خصوصی وی با مقتول علت آن بوده است، این موضوع را می توان از اشتباهات نابخشودنی آقای دکتر تلقی کرد. نجفی چون این موضوع کاملاً عمومی است و نوعی اتلاف بیت المال و سوء استفاده از موقعیت محسوب می شود. ممکن است برخی از خوانندگان این نکته را دست کم بگیرند، اما واقعیت این است که دست کم گرفتن چنین اقدامی، اگر درست باشد، ناشی از استفاده گسترده از آن است.

متأسفانه قبح سوء استفاده از سمت از بین رفته است و دیگر کسی به چنین موضوعی اهمیت نمی دهد.

متاسفانه امروزه در جامعه ما برداشت وجه نقد و گذاشتن آن در جیب یا انتقال پول به حساب شخصی جرم و دزدی محسوب می شود اما استخدام فردی از اقوام و آشنایان اشتباه محسوب نمی شود! رفتن به مسافرت شخصی با ماشین رسمی یا اختصاص یک ساختمان دولتی به کار شخصی بد حساب نمی شود!

امروزه دستور ترفیع یا انتقال شخص یا اشخاصی برای ارتکاب جرم مورد توجه قرار نمی گیرد در حالی که در واقع همه اینها مصداق سوء استفاده از مقام و مقام است و اگر قوه قضاییه ایران قدرتمندتر شود باید با این موارد مخالفت کند و عاملان آن را بیاورد. به عدالت

متاسفانه کار به جایی رسیده که اگر فردی از موقعیت خود سوء استفاده نکند متهم به خوب نبودن و کمک نکردن و حتی خودخواهی می شود!

به نظر من همانطور که جامعه ما به تدریج اهمیت شفافیت و تضاد منافع در مدیریت را درک می کند، باید به تدریج اهمیت مقوله «سوءاستفاده از موقعیت» را تشخیص داد و حساسیت های مشابهی از خود نشان داد.

حساسیت اجتماعی باید به حدی تشویق شود که اگر مشخص شود فرد یا افرادی با دستور و خارج از محل کار یا حتی قرارداد رسمی کار منصوب شده اند، قراردادشان فسخ شده و هزینه هایی از این دست متوجه مدیران می شود. مصونیت نسبت به چنین سوء استفاده های به ظاهر ناچیز از درون وجود ندارد!

امیدواریم روزی شاهد سوء استفاده از موقعیت نباشیم.

بیشتر بخوانید:

بیوگرافی میترا، استاد، همسر شهردار سابق تهران + عکس

بیوگرافی سرور تبشیان همسر اول محمدعلی نجفی شهردار سابق تهران

بیوگرافی محمدعلی نجفی شهردار سابق تهران + همسر و زندگی خصوصی