زمینه موسیقی ایرانی
موسیقی در ایران چندان جوان نیست و حتی قبل از انقلاب موسیقی ایرانی بسیار محدود بود، اما همچنان پابرجا بود زیرا قبل از انقلاب موسیقی ایرانی و خوانندگان فقط در دسترس اهالی کاخ و مردم شاهنشاهی بودند و مردم عادی به هیچ یک از موسیقی های آنها دسترسی نداشتند و فقط گهگاه موسیقی آنها از امی و آکو از رادیو ایران پخش می شد.
ولی بعد از انقلاب اسلامی این انحصار شکسته شد و خوانندگانی که قبلاً در دست امپریالیست ها و اهالی کاخ بودند سرنوشت نامعلومی را تجربه کردند و به آمریکا و کانادا کوچیدند و اینگونه بود که موسیقی ایرانی مردم را کیلومترها دورتر به گوش مردم رساند.
بعد از انتقال خوانندگان به کشورهای آمریکایی و اروپایی همین امر باعث شد که از کافهها، بارها و خیابانهای ایران به سالنها بروند و در آنها کنسرت اجرا کنند و درست در آن زمان صنعت فیلم و ویدئو به اوج خود رسید و هر از گاهی موزیک ویدیویی از یکی از خوانندگان منتشر میشد. . .
اما سرعت انتشار این موسیقی در ایران به دلیل دید بسیار کند و با تاخیر بود فرهنگ و ارشاد ورزات ایران این خوانندگان اجازه انتشار و انتشار موسیقی در ایران را ندارند و همین امر باعث شده این خوانندگان به صورت غیرقانونی و مخفیانه آثار ماندگار و جاودانه خود را در ایران منتشر کنند.
بلوغ دهه 80 موسیقی ایرانی
با ورود به دهه 80، موسیقی ایرانی وارد فاز دوم توسعه شد، زیرا به دلیل پیشرفت تکنولوژی و پخش کننده های روزمره، موسیقی ایرانی شاهد تغییرات و تحولاتی بود، زیرا در دهه 80 سی دی پلیرها و پخش کننده های ویدئویی در بین مردم بسیار محبوب شد و به همین دلیل موسیقی بیشتر شده است. وارد بازار ایران شد.
اما هیچ کدام از این موسیقی ها و شاید به تعداد انگشتان دست، مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا حتی خواننده های پاپ به او می گفتند خواننده زیرزمینی و خواننده ها کمتر از دستگیری و بازداشت می ترسیدند آهنگ جدید اما در نیمه دوم دهه هشتاد با ورود و نفوذ فناوری اینترنت در بین خوانندگان، آزادی عمل بیشتر شد. نسخه موسیقی آنها در دست آنها بودند، بنابراین مردم شروع به جستجوی سی دی و کاست در اینترنت کردند دانلود آهنگ جدید و این منجر به ظهور سایت های موسیقی زیادی در آن دهه شد.
در آن زمان ممکن بود مردم برای دانلود یک قطعه موسیقی چند دقیقه یا چند ساعت منتظر بمانند و مشکل ایران به همین جا ختم نشد و اینترنت پرسرعتی وجود نداشت و مردم فقط از طریق تماس می توانستند به اینترنت متصل شوند. و اکثر مردم سعی کردند آهنگی را با کمترین کیفیت دانلود کنند.
اما برای خوانندگان این اینترنت امیدی برای پیشرفت بود چرا که کم کم زمان کاست و سی دی از چشم مردم محو شد و همین امر باعث ورود خوانندگان زیادی به این عرصه شد که امروزه یکی از بزرگان موسیقی ایران هستند.
اما نصف آنها به دلیل اینکه شاید مشکل مجوز آنها حل شده بود به هم ریخت، اما در ایران احتمالاً دو سه شرکت پخش سی دی موسیقی وجود داشت و فقط روی خواننده هایی سرمایه گذاری می کردند که بیشترین سود و محبوبیت را داشتند.
دهه 90 اوج انتشار موسیقی در ایران
محبوبیت و گسترش موسیقی در دهه 90 در ایران سرعت بیشتری گرفت، زیرا با گسترش اینترنت، مردم از دایل آپ ایرانی خلاص شدند و از طریق ADSL به اینترنت متصل شدند و دیگر مشکلی برای دانلود موسیقی خود نداشتند. .
در دهه 80 شاید هر روز تعداد انگشت شماری یا کمتر موسیقی در سایت ها قرار می گرفت، اما در دهه 90 با بررسی سایت های معتبر موسیقی پخش می شد، به راحتی می شد فهمید که حداقل 19 تا 20 قطعه موسیقی و خواننده منتشر شده است. روزانه. آنها می توانند به راحتی با مخاطبان خود در شبکه های اجتماعی صحبت کنند و از شنوندگان خود نظر بپرسند.
در همان سال موسیقی رپ و آهنگ های فرعی در ایران منتشر شد که یکی از سبک هایی است که بیشترین توجه جوانان و نوجوانان را به خود جلب کرده است و سبک آن دیس لاو است و امروزه فقط سایت هایی برای انتشار وجود دارد. . دانلود آهنگ جدید دیس لاو تنظیم شده اند.
همه اینها منجر به تشکیل چندین استودیو در حال تولید و تأسیس مؤسسه های متعددی شد که همیشه از مجوز رسمی یا انتشار قطعات خود سرباز می زدند.
امروزه نهادها تنها مسئول پخش موسیقی در سراسر کشور نیستند، زیرا هدف آنها سرمایه گذاری بر روی مردم است و امروزه خوانندگان فقط به موسیقی رای می دهند.
فراگیر شدن موسیقی محلی
در ایران زبان ها و گویش های زیادی وجود دارد، اما قبل از سال 1990 در ایران همه موسیقی خود را به فارسی ارائه می کردند، به طوری که مردم کم کم از این رشته اشباع شدند و همین امر باعث شد تا افراد زیادی موسیقی خود را به آن زبان ارائه دهند. جایی را اعلام کنید که بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفته است.امروزه اکثر مردم با گویش و لهجه خود موسیقی و افرادی برای خود دارند. دانلود آهنگ های محلی آنها به لهجه های مختلف به اینترنت اشاره می کنند.
سرمایه گذاری روی موسیقی ایرانی
تعداد کمی از خوانندگان و نوازندگان موسیقی ایرانی در دهه 80 فکر می کردند روزی روی موسیقی ایران به عنوان یک تجارت و صنعت سرمایه گذاری کنند و بیشتر آنها در دهه های گذشته این کار را برای خودشان انجام می دادند، اما امروز موسیقی ایران سرمایه دارانی دارد که یک گذار و مخترع است. استعداد چون افرادی هستند که چند صد میلیون روی خواننده ها سرمایه گذاری می کنند و سود این سرمایه گذاری به میلیاردها می رسد اما این سود کلان حرف و حدیث های زیادی را برانگیخته است که در موسیقی مافیای ایران وجود دارد.
در تیرماه 1398 روزنامه نگاری به نام امین فردین اسناد و فیلم های متعددی از کلاهبرداری های متعدد، رانت خواری و پولشویی در صنعت موسیقی ایران منتشر کرد، اما تا به امروز هیچ واکنشی از سوی مسئولان به این موضوع صورت نگرفته است.
اما تمامی این فیلم ها و اسناد کشف شده توسط این خبرنگار به موسسات و سایت های معتبر موسیقی اشاره دارد که تا به امروز سکوت کرده اند که این نوید را به ما می دهد که موسیقی ایرانی مافیای زیادی در وجود خود دارد.
این خبر یک گزارش تبلیغاتی است و مجله دلگرم مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد.