کیهان به خاطر مرگ سهیل به عصر جدیدی حمله می کند
دلگرم کننده: روزنامه کیهان به بهانه مرگ سهیل 12 ساله حمله تند به برنامه عصر جدید را آغاز کرد و بر این باور است که یک هشدار به تنهایی کافی نیست.
برنامه عصر جدید که مدتی است از شبکه سه پخش می شود، علیرغم تلاش برای ایجاد جذابیت بصری و محتوایی، تاکنون با انتقاداتی مواجه شده است. ظهور این حادثه تلخ موجی از انتقادات را به همراه داشت. مرگ پسر 12 ساله بابلی به دلیل تقلید از عصر جدید اکنون انتقادها را جدی تر گرفته است.
بیشتر
پسر بابلی پس از تقلید از طناب در عصر جدید خفه شد
روزنامه کیهان به بهانه درگذشت سهیل 12 ساله در گزارش امروز خود به انتقاد از برنامه عصر جدید صدا و سیما پرداخت و نوشت:
برنامه تلویزیونی «عصر جدید» در ماه های اخیر با قالب و اجرای جدید البته با الگوبرداری از برنامه های خارجی توانسته مخاطبان زیادی را به خود جذب کند. این برنامه پرمخاطب مانند هر برنامه تلویزیونی دیگری طرفداران و منتقدانی داشت که دلایل خاصی برای نظر خود بیان می کنند.
موافقان بر این باورند که این برنامه با جذابیت بصری و اجرایی و فضای برنامه جدید، با تلاش برای کشف استعدادهای نهفته و یا نشان دادن جوانان و نوجوانان در رشته های مختلف با شور و هیجان فراوان برای نشان دادن تخصص ها و توانایی های خود، توانست رضایت طیف ها را هر چند جلب کند. در دو نسخه مخاطبان زیادی با رقابت تلویزیونی با ماهواره یا شبکه های اجتماعی مواجه شده و آنها را با خود همراه کنید.
علاوه بر این، منتقدان به بازتاب، رقابت نامتوازن یا نامربوط بین رشته‌های مختلف هنری، فکری یا ورزشی، ساختار ناقص شناسایی و پرورش استعدادهای کشف‌شده، ناکافی بودن برخی مطالب برای پخش در رسانه ملی و برخی انتقادات دیگر اشاره می‌کنند.
اما شاید این روزها پخش و اجرای محتوا و شکل ستون های نامناسب مهم ترین انتقاد به این برنامه باشد.
اگرچه نمونه‌های حاشیه‌ای این انتقاد در میان بخش‌های مختلف پخش شده کمتر دیده می‌شود، اما واقعیت این است که نگرانی از تأثیرات مخرب و منفی این ستون‌ها بر مخاطبان جوان موضوعی مهم و غیرقابل انکار است.
پیش از این خیلی ها نسبت به این خطرات هشدار داده بودند و البته در برخی نقاط حساس و حاشیه ای مجری برنامه از خطرناک بودن این مطلب یا تاثیر منفی بر کودکان و نوجوانان و یا حک شدن هشدار رعایت محدودیت سنی بینندگان بر روی تصویر خبر داده بود. .
هشداری که کافی نیست
اما وقوع حادثه تلخ نشان داد که این هشدار یا برش محدودیت سنی کافی نیست. خبر مرگ نوجوانی که ظاهراً با تقلید از یکی از شرکت کنندگان در برنامه عصر جدید مرتکب جنایت خطرناکی شده بود، ناکافی بودن تذکرات و خوشحالی او از اشتباهش را ثابت کرد.
روزنامه ایران دیروز در صفحه حوادث خود نوشت: «پسر 12 ساله بابلی که با سیم به تقلید از برنامه تلویزیونی حرکتی نمایشی انجام داد خفه شد و جان خود را از دست داد.
اقدام این نوجوان زمانی اتفاق افتاد که اعضای خانواده برای انجام کاری به بیرون رفتند و سهیل در خانه تنها بود اما وقتی به خانه بازگشت پسرش را حلق آویز شده دیدند.
سهیل نصیرایی از اهالی گتاب روستای کارتیچوکلا (بالاتر از میرکل) بابل بود. وی ادامه داد: بنا به گفته خانواده وی قصد داشت با تماشای حرکات نمایشی در برنامه تلویزیونی عصر جدید این حرکات را اجرا کند که به دلیل عدم مهارت و دانش کافی در فنون پرواز با رشته جان خود را از دست داد.
سهل انگاری یا بی مسئولیتی؟
اما اگر مرگ دلخراش این نوجوان اتفاق نمی افتاد، باید از قبل به برخی از مسائل کلیدی برنامه توجه می شد.
آثار مخرب و گسترده صحنه های خطرناک و هیجان انگیز که اغلب کودکان و نوجوانان را به خود جذب می کند و حس میل به تقلید و تکرار همان حرکت را ایجاد می کند، به عنوان خط قرمز در رسانه های جمعی مختلف پذیرفته شده است و نسخه جدیدی نیست. به دلیل تازگی آنها اما متاسفانه در نمایش «عصر جدید» در مناسبت های مختلف شاهد نقض استانداردها و چارچوب های پذیرفته شده و صحیح رسانه ملی بوده ایم که تعجب بینندگان و یا نگرانی خانواده ها و کارشناسان را برانگیخته است.
اینکه خانواده ها به محتوای رسانه ملی در مقایسه با شبکه های مخرب ماهواره ای اعتماد دارند و اجازه می دهند فرزندانشان پای رسانه ملی بنشینند، مسئولیت صدا و سیما و برنامه سازان را دوچندان می کند. حال اگر توسعه دهندگان ما برای بالا بردن مخاطب یا افزایش هیجان پا روی خطوط قرمز رسانه ملی بگذارند، در واقع آسیب مضاعفی برای خانواده های معتقد به این نظام است.
برنامه عصر جدید با القای حس رقابت در میان شرکت کنندگان عمدتا بی تجربه و تلاش برای ایجاد هیجان در برخی موارد، از مسیر درست منحرف شد و باعث نگرانی شد.
نگاهی به آیتم های حیاتی برنامه عصر جدید از جمله «بریدن خیار با شمشیر پیروزی بر گردن افراد با چشمان بسته»، «قرار دادن فرش های میخ و برنده شدن زیر یک فرد تنها با چند لحظه جلوگیری از سقوط” و “احتمال خلاص شدن از دست و پاهای بسته وجود دارد”، آویزان کردن خطرناک یک فرد با طناب از ارتفاع زیاد “، پرتاب مداوم چاقو به سمت فردی که در معرض خطر برخورد مرگبار است. با این شخص «و دیگران این سوال پیش می آید که آیا سازندگان این برنامه متوجه نمی شوند که می دانند و آیا با تذکر شفاهی و محدودیت سنی از مسئولیت رهایی می یابند؟
مگر اینکه تلویزیون ما یک رسانه عمومی برای همه اقشار و مخاطبان باشد، پس چه کسی تضمین می کند که همه بینندگان به هشدارهای داده شده گوش دهند، حتی اگر این هشدار باعث افزایش بیننده و برانگیختن کنجکاوی کودکان و نوجوانان شود!
شاید حداقل یکی از داوران این برنامه که در زمینه سواد رسانه ای نیز صاحب نظر و نویسنده است، بهتر بداند و بخواهد جلوی هیجان و هیجان، آثار منفی پخش خود را به مدیران برنامه یادآوری کند. چنین قطعات مخرب و نامناسب.
حال سهل انگاری یا سهل انگاری در ارائه برنامه ای که بتواند با رعایت اصول و چارچوب های متناسب با فرهنگ جامعه ما خانواده ها را به هم نزدیک کند، خانواده را داغدار کرده و خطری در کمین خانواده های دیگر است که باید این کاستی ها را اصلاح کنیم. روش ها و پیشگیری باید توجه ویژه ای به اشاعه آن در سایر برنامه ها شود.
از رسانه ملی چه انتظاری می رود؟
آیا این رسانه ملی که باید دانشگاهی و تولیدی باشد باید در حد یک شبکه ماهواره ای گمنام و غیرمسئول که تولید هیجانات کاذب به قیمت خطر برای عده ای کند، تقلیل یابد؟ در اصل پخش برخی از ستون ها در این گونه برنامه ها که هرگز آموزنده، ارزشی و آموزشی نیستند با رسالت رسانه ملی چه ارتباطی دارد؟
آیا نظارت یا ارزیابی کافی از انتقال این مقاطع خطرناک و خطرناک تاکنون انجام شده است؟
انتظار از رادیو در کشور ما کمک به رشد و تعالی فکری و معنوی با توجه به موضوع سرگرمی است که امیدواریم همیشه مورد توجه قرار گیرد.