محققان دانشگاه آکسفورد پروتئین را در شبکیه چشم پرندگان مهاجر مطالعه کردند تا دریابند چگونه پرندگان مهاجر راه خانه را پیدا می کنند. البته دانشمندان مدت‌هاست که از توانایی پرندگان در جهت‌یابی با خواص مغناطیسی منقارشان آگاه بوده‌اند که با اندازه‌گیری اندازه میدان مغناطیسی زمین، زیستگاه آنها را مشخص می‌کند. اما چیزی که تاکنون نامشخص است این است که این موجودات چگونه مسیر اصلی خود را پیدا کرده اند، که محققان دانشگاه آکسفورد برای پاسخ به این سوال با استفاده از مکانیزم آزمایشگاهی که مشابه سیستم هدایت پرندگان عمل می کند، استفاده کردند.
این ماده که CPF نامیده می شود، به دلیل شباهت به پروتئین موجود در شبکیه چشم پرندگان مهاجر مورد استفاده قرار گرفت. هنگامی که این ماده توسط نور آبی روشن شد، که در غروب خورشید تولید می شود و پرندگان مسیر حرکت خود را مشاهده می کنند، محققان متوجه شدند که CPF دو الکترون مختلف را تشکیل می دهد که در جهت مخالف حرکت می کنند.
در عین حال وقتی این الکترون ها تحت تاثیر نیروی میدان مغناطیسی قرار می گیرند در یک سری قرار می گیرند که به گفته محققان این فرآیند می تواند در تشخیص جهت های جغرافیایی پرندگان موثر باشد. به گفته Popsci، با مشاهده این نتایج، محققان گفتند که پرندگان مهاجر موفق شدند لایه سیستم بینایی را در چشمان خود فعال کنند که می توانست خطوط میدان مغناطیسی زمین را ببیند و پرندگان از این خطوط برای بازگشت به خانه استفاده کردند. خودشان