بیوگرافی جلال آل احمد

جلال الدین سادات آل احمد معروف به جلال آل احمد فرزند سید احمد حسینی طالقانی در روستای سید نصرالدین محله قدیمی تهران به دنیا آمد، در سال 1302 پس از هفت فرزند دختر و نهمین فرزند پدر به دنیا آمد. و پسر دوم خانواده.

پدرش روحانی بود، از این رو شکوه دوران کودکی خود را در محیطی مذهبی سپری کرد. تمام تلاش پدرش این بود که جلال را با مسجد و منبر جایگزین کند.

جلال پس از اتمام دبستان به دبیرستان رفت، اما پدرش که از تحصیل پسرش در مدارس دولتی خوشش نمی‌آمد و پیش‌بینی می‌کرد که این درس‌ها فرزندش را از ایمان و حقیقت منحرف کند، مخالفت کرد:

«وقتی مدرسه ابتدایی را تمام کردم، دیگر اجازه نداد درس بخوانم، «به بازار کار بروم» تا بعد از من جانشینی پیدا کنم. و به بازار رفتم. اما دارالفنون کلاس های شبانه را هم باز کرد که نامم را مخفیانه از پدرم نوشتم. »

پدرش پس از پایان تحصیلات متوسطه، او را به همراه برادر بزرگترش سید محمد تاکی به نجف فرستاد تا در آنجا به تحصیلات دینی بپردازند، البته برای تحصیل به بیروت رفت، اما در نجف ماند. این سفر چند ماه بیشتر طول نکشید و جلال به ایران بازگشت.

او در «کارنامه سه ساله» خود ماجرای رفتن به عراق را اینگونه بیان می کند:

«تابستان 1322 بود، در اوج جنگ، با حضور نیروهای خارجی و حرکت وحشتناک UKCC و محاصره ای که در تمام جاده ها برای آوردن مهمات از هرمشهر به استالینگراد انجام دادند. برای تحصیل به بیروت رفتم که آخرین اوج دوران جوانی من بود و از طریق خرمشهر به بصره و نجف و سپس بغداد و والخ …. اما در نجف ماندم. مهمان سر سفره برادرم. تا سه ماه بعد، از طریق خانکین و کرمانشاه، به موضوع فرار برمی گردم. “احمق و گیج شده توسط برادر و پدر.

پس از بازگشت از سفر، رگه هایی از تردید و بی اعتقادی به دین در او مشاهده شد که بازتاب های منفی خانواده را در پی داشت.

«شخص من که نویسنده این سخنان است، در آن زمان که ملحد اعلام شد، در خانواده معنوی خود مهر نماز را بر پیشانی خود نگذاشت. به نظر من این یک نوع بت پرستی بود که اسلام آن را نهی کرده بود، اما به نظر پدرم شروع غیر دینی بود. «و شما اعتراف می کنید که وقتی لا دینی به این راحتی قابل درک است، به دلیل آزمایش، به خود حق می دهد که آن را به پایان برساند.

آل احمد در سال 1323 به حزب توده ایران پیوست و عملاً از اندیشه دینی دست کشید. دوران پرتلاطم بلوغ که سوء ظن لازمه آن دوران زندگی بود، اوج گیری جنبش های چپ حزب توده ایران و توجه جوانان پرشور آن زمان به شعارهای تند و انقلابی آن حزب و جهان دوم. جنگ عواملی بود که ایدئولوژی او را تغییر داد.

همه این عوامل دست به دست هم دادند تا جوانی با انگشتر عقیق با دست و سر تراشیده به جوانی مرتب با کراوات و نیم لباس آمریکایی یونیفرم تبدیل شود.

در سال 1324 با انتشار داستان «زیارت» در مجله سوهان وارد دنیای نویسندگی شد و در همان سال این داستان به همراه چند داستان کوتاه دیگر از مجموعه «زیارت و دیدار» منتشر شد. آل احمد در نوروز سال 1324 برای افتتاح حزب توده و اتحادیه کارگری وابسته به حزب به آبادان سفر کرد.

«من در آبادان فوت کردم. پانزده روز سال 1324، ایام نوروز بود و من مأموریت افتتاح حزب توده و اتحادیه کارگری وابسته به آن را در آن استان داشتم و اولین جلسه در اهواز از بالکن بالای خیابان بود.

آل احمد که از دانشگاه ادبیات فارسی فارغ التحصیل شده بود، تحصیلات خود را در مقطع دکتری در رشته ادبیات فارسی ادامه داد، اما در پایان تحصیل از ادامه تحصیل اجتناب کرد و به قول خودش از آن بیماری رهایی یافت (دکتر شد). . ».

وی به دلیل فعالیت مستمر در حزب توده، تعهدات متعددی را پذیرفت. وی در این باره می گوید:

در حزب تود در عرض چهار سال به عنوان عضو ساده و نماینده کنگره به عضویت کمیته حزب تهران درآمدم و از ابتدای بیست و پنجم به من مأموریت یافتند که ماهنامه مردم را راه اندازی کنم. . «زیر طبری» شش ماه مدیر چاپخانه حزب بودم.

در سال 1326 در آموزش و پرورش مشغول به کار شد. در همان سال از حزب تود به رهبری خلیل ملکی و 10 نفر دیگر جدا شد. آنها از رهبری حزب و سیاست های آن انتقاد می کردند و نمی توانستند بپذیرند که حزب ایران ابزار یک کشور بیگانه است. امسال با جمعی از همفکرانشان طرح استعفای دسته جمعی خود را نوشتند.

آل احمد در نثر سرکش خود می گوید:

زمانی یک حزب توده ای بود و حرف می زد، حرف می زد، انقلاب بود و علیه استعمار صحبت می کرد و از کارگران و دهقانان دفاع می کرد و چه دعوای دیگری و چه نوع نجاتی برانگیختند و ما بودیم. جوان و ما عضوی از آن بودیم که می دانستیم نخ کیست و جوانی خود را گاز گرفتیم و از تجربه آموختیم. برای من «اما» روزی را شروع کرد که پلیس یکی از تظاهرات حزب (23 یا 24؟) بودیم، از مهمانی در خیابان فردوسی تا چهارراه مخبرالدوله با نگهبانان پلیس. «سربازان روسی پر از سرباز، که تظاهرات ما را تماشا می کردند و از آن حمایت می کردند، در کنار خیابان صف کشیده بودند.

در سال 1326 کتاب «از رنج می رویم» که مجموعه ای 10 داستانی بود منتشر شد و سال بعد «سه تار» منتشر شد. بعد از این همه سال آل احمد به ترجمه روی آورد. او در این دوره به ترجمه آثار یهودی و کامو، سارتر و داستایوفسکی پرداخت و در همان دوران با دکتر سیمین دانشور ازدواج کرد.

«زنان بسیاری» نیز متعلق به امسال است.

در سال های 1333 و 1334 «اورازان»، «تات زهرا از بلوک زهرا»، «هفت مقاله» و ترجمه ای از ظروف زمینی را منتشر کرد و در سال 1337 «رازپرونیک شکله» «داستان کندوها» را منتشر کرد. دو سال بعد، جزیره خارک – در یتیم خانه خلیج را منتشر کرد. سپس از سال 1940 تا 1943 «نون و الکلام»، «سه مقاله دیگر»، «کارنامه سه ساله»، «غرب زدگی»، «سفر روسی»، «سنگ بر قبر» و در 1945م. خسی در میکات.او همچنین نمایشنامه کرگدن یوژن یونسکو را منتشر کرده است که از جدیدترین آثار او می توان به «در خدمت و خیانت روشنفکران» و «نفرین زمین» و ترجمه «عبور از خط» اشاره کرد.

آل احمد همچنین در مطبوعات حضور فعال داشت و در این مجلات و روزنامه ها کار می کرد.

نکته جالب زندگی آل احمد، زندگی ادبی مستمر اوست. اگر زندگی ادبی این نویسنده با دیگر نویسندگان زمان خود مقایسه شود، این سؤال روشن می شود.

جلال در سال های پایانی عمرش با روحی خسته و ملال آور از افکار مادی در خود تأمل می کرد تا اینکه سرانجام پلی معنوی بین او و خدایش برقرار شد.

وی در کتاب «خسی در میکات» که سفرنامه حج اوست به این تحول معنوی اشاره می کند و می گوید:

این نویسنده توانا که همیشه به حقیقت می اندیشید و از هدف گرایی فرار می کرد، در پایان عمر پرباران خود به کلبه ای در جنگل های اسلام کوچ کرد.

جلال آل احمد، نویسنده توانا و هنرمند شجاع، در شامگاه 26 شهریور 1348 در سن چهل و شش سالگی به طور ناگهانی درگذشت.

ویژگی های آثار

به طور کلی نثر آل احمد، نثری شتابزده، کوتاه، مؤثر و در نهایت کوتاه و موجز است.

آل احمد در زیر پا گذاشتن برخی سنت های ادبی و قواعد دستور زبان فارسی شجاعت بی سابقه ای داشت و این ویژگی در نامه های او به اوج خود می رسد.

بیشتر نوشته های او به گونه ای است که خواننده می تواند تصور کند نویسنده اکنون در مقابل او نشسته و سخنانش را بیان می کند و خواننده اگر با نثر او آشنا نباشد و نتواند ابتدا و انتهای آن را بفهمد. عبارت با کمک ملودی

بنابراین، کسانی که با سبک آل احمد آشنا نیستند، گاهی مجبور می شوند عبارات را بیش از چند بار بخوانند.

جلوه ها

آثار جلال آل احمد را می توان به طور کلی در پنج دسته یا موضوع طبقه بندی کرد:

الف- داستان ها و قصه ها. ب- مشاهدات و سفرنامه. ج- مقالات. د- ترجمه. خاطرات و نامه های الکترونیکی.

الف- داستان ها و قصه ها

1- بازديد 1324:

اولی شامل ده داستان کوتاه بود، ویرایش هفتم شامل دوازده داستان کوتاه بود. جلال جوان در این مجموعه با نگاهی سطحی و نثری طنزآمیز اما خشن که سطحی هم هست، لب به نقد مسائل اجتماعی و باورهای قومیتی می گشاید.

2- از رنجی که می کشیم سال 1326:

مجموعه هفت داستانی است که در این دو سال زبان و نثر داستان شهرت منسجم و پخته می شود. او در این مجموعه از مقایسه های جدید، زبان آل احمد را به تصویر کشیده است.

3- سه تار 1327:

مجموعه سیزده داستان کوتاه. فضای داستان های ستر مملو از ناکامی ها و ناکامی های اقشار پایین جامعه است.

4- بسیاری از زنان 1331:

این شامل یک مقدمه است، نه یک داستان کوتاه. پیش از جلال، صادق چوبک و بزرگ علوی در داستان های خود زنان را به تصویر می کشیدند.

زنان گروه بزرگی از زنان با پیشینه های مختلف و متضاد، مرفه، سنتی و فاسد هستند.

5- داستان کندوهای زنبور عسل 1337:

داستان اول نسبتا طولانی و باشکوه است که با سبک داستان های سنتی ایرانی شروع می شود، «یکی بود، نبود، جز خدا نبود».

6- مدیر مدرسه 1337:

این داستان نسبتا طولانی به نوعی جزو خاطرات فرهنگی آل احمد است. خود ایشان در این رابطه فرمودند:

“نتیجه تفکر خصوصی و درک سریع عاطفی از حوزه بسیار کوچک اما بسیار موثر از فرهنگ و مدرسه”

مدیر مدرسه گزارشی از نوع ارتباط افراد در مدرسه و ارتباط مدرسه با جامعه است.

آل احمد به نثر خود به مدیر مدرسه اعتماد کامل دارد.

قلم دیگر در دستش نمی لرزد و گویا اندیشه هایش در حدودی شکل نهایی خود را یافته است.

با وجود این توسعه افکار، او به شکوه شکست اعتقاد داشت، بنابراین به دنبال گوشه ای دور افتاده است.

7- اکنون و 1340:

داستان طولانی تاریخی که وقایع آن مربوط به آغاز حکومت صفویه است. زبان راهبه و قلم به دلیل زمان خود نسبتاً قدیمی است.

8- نفرین زمین 1346:

رمانی روستایی است که جریان های «اصلاحات ارضی» را بازتاب می دهد.

9- پنج داستان از سال 1350:

دو سال پس از مرگ آل احمد منتشر شد.

10- چهل طوطی اصیل (با سیمین دانشورا) 1351:

مجموعه ای از شش داستان قدیمی از «طوطی نامه» که با فیلمنامه ای جدید نوشته شده است.

آل احمد در نامه ای به حبیب جغمایی، مدیر مجله ادبی یغما نوشت: داستان های هندی و ایرانی، کاری کردم که رساله بکشم که نیست…

11- سنگ روی قبر 1981:

این رمان کوتاه است و آخرین اثر آل احمد به شمار می رود. مشکل اینه که بچه نداره.

ب- مشاهدات و سفرنامه ها

اورازان 1333، سکونتگاه های تات در بلوک زهرا 1337، جزیره هارک، دره یتیم در خلیج فارس 1339، کسی در میکات 1345، سفر به استان عزرائیل چاپ 1363، سفر به روسیه 1369، سفر به آمریکا و سفر به اروپا هنوز منتشر نشده است.

ج- مقالات و کتب تحقیقی

گزارش 1325، حزب توده در چهارراه 1326، هفت ماده 1333، سه مقاله دیگر 1341، غرب زدگی در قالب کتاب 1341، کارنامه سه ساله 1341، ارزیابی عجولانه 1342، یک چاه و دو سوراخ 1356، در خدمت3، و خیانت گفتگوهای 1346.

د- ترجمه

سوگواری غیرقانونی 1322 از عربی، آخرالزمان محمد از بل کازانووا نوشته نویسنده فرانسوی 1326، قمارباز 1327 از داستایوفسکی، بیگانه 1328 از آلبرکامو (با علی اصغر خبرزاده)، سوء تفاهم 1329 از آلبرکامو، آندره 13133331 اتحاد جماهیر شوروی، آندره 131333331 از اتحاد جماهیر شوروی. از سرزمین 1334 توسط ژید (با پرویز داریوش)، کرگدن 1345 توسط یوژن یونسکو، عبور از خط 1346 توسط یونگر (با دکتر محمود هومن)، عطش و تشنگی 1351 درام یوجین یونسکو; حدود پنجاه صفحه از کتاب توسط جلال آل احمد ترجمه شد که مرگ نابهنگام او را از تکمیل آن باز داشت. بعد از آل احمد، دکتر منوچهر هزارکانی بقیه کتاب را ترجمه کردند.

خاطرات و نامه های الکترونیکی

نامه های جلال آل احمد (جلد اول 1364) توسط علی دهباشی منتشر شد که حاوی نامه های او به دوستان دور و نزدیک است.

منبع: Bitotech