مقدمه ای بر رشته شنوایی شناسی

رشته شنوایی شناسی رشته ای تازه ایجاد شده است که چند سالی است دوام نیاورده است.

متخصصان این رشته از توانبخشی، ورزش درمانی و توانبخشی حس تعادل برای شناسایی و پیشگیری از اختلالات شنوایی استفاده می کنند. این کارشناسان همچنین نظرات فنی خود را در زمینه تخصصی خود در دعاوی ارائه می کنند.
مدت این دوره 7 تا 8 ترم می باشد.
این رشته در حال حاضر در ایران مقطع دکتری ندارد و فارغ التحصیلان در صورت قبولی در کنکور کارشناسی ارشد می توانند در رشته های شنوایی شناسی، زبان شناسی، کودکان استثنایی ادامه تحصیل دهند.
برای موفقیت در این زمینه برخوردهای عاطفی و صبر لازم است.
رشته شنوایی شناسی دارای چهار حوزه اصلی است که عبارتند از:
1- ارزيابي و تشخيص اختلالات شنوايي و تعادل 2- پيشگيري و حفاظت شنوايي كه به بررسي آلودگي صوتي، كارخانه ها و مراكز صوتي مي پردازد و سعي در به حداقل رساندن آسيب هاي ناشي از آلودگي صوتي دارد. 3. توانبخشی شنوایی که شامل ساخت و تجویز انواع قالب های زاویه دار و تجویز و ارزیابی سمعک هایی مانند سمعک می باشد. (برخلاف تصور عمومی سمعک بلندگوی نیست که بتوان آن را در داروخانه یا مراکز دیگر خریداری کرد و از آن استفاده کرد، بلکه شنوایی شناس بسته به میزان کم شنوایی یک فرد کم شنوایی باید از اطلاعات علمی خود استفاده کند. گوش او را تنظیم کنید. .) 4- به ناشنوایان و ناشنوایان آموزش دهید که در این زمینه شنوایی استفاده از سمعک را به ناشنوا آموزش می دهند و او را با صداهای مختلف آشنا می کنند و ناشنوایان خواندن و صحبت کردن را یاد می گیرند.
مهارت های مورد نیاز:
دقت پیش نیاز رشته شنوایی شناسی است. زیرا اگر شنوایی شناس دقیقاً آزمایشات لازم را انجام ندهد، حتی می تواند منجر به جراحی غیر منطقی شود. همچنین دانشجوی شنوایی شناسی باید به علوم فیزیک علاقه مند باشد و با علوم آناتومی و فیزیولوژی به خصوص در رشته شنوایی احاطه داشته باشد.
فارغ التحصیلان این رشته می توانند در زمینه های زیر فعالیت کنند:
– فعالیت در مراکز شنوایی شناسی خصوصی، دولتی و دانشگاهی، بیمارستان ها، درمانگاه ها و مجتمع های توانبخشی.
– کارخانجات و مراکز صنعتی برای ارزیابی صحیح، اثرات و پیشگیری.
– مدارس (عادی و استثنایی)
– مراکز بهداشتی و درمانی
ایجاد و اخذ مجوز کلینیک ها و موسسات شنوایی شناسی خصوصی با همکاری مسئولین فنی.
– فعالیت در زمینه آموزش در دانشگاه ها و مراکز تربیت معلم.
– فعالیت های پژوهشی در نهادهای ذیربط.
– مراکز مشاوره مرتبط با سازمان اجتماعی و غیره.
فارغ التحصیلان این رشته می توانند موارد زیر را انجام دهند:
– انجام آزمایشات تکمیلی و تشخیص محل ضایعه در سیستم شنوایی.
تعیین، تجویز و ارزیابی ویژگی های الکتروآکوستیک و انواع سمعک ها و قالب های مورد نیاز هر فرد با مشکل شنوایی.
تشخیص نارسایی شنوایی بر اساس آزمایشات انجام شده و گزارش ایدئولوژیک و ارجاع به متخصصین.
– تدریس برای افرادی که نیاز به اطلاعات در این زمینه دارند (پزشکی، پیراپزشکی و …)
– همکاری با سایر متخصصان شنوایی و گفتار برای حفظ ارتباط بین افراد دارای معلولیت و جامعه و دیگران.
– تحقیق در زمینه شنوایی.
– تعیین خرابی سیستم های شنوایی و در صورت امکان کمک به رفع آنها (ارومتری، امید، سمعک و …
– مشاوره با افراد کم شنوا و والدین آنها به منظور ارتباط بهتر با دیگران و ارائه مشاوره های لازم.
– ارائه طرح ها و برنامه های لازم در حوزه شنوایی و گفتار.
می بینید که فعالیت مستمر شنوایی شناسان به قدری گسترده است که به اختصار به برخی از آنها اشاره می شود. این کارشناسان بسته به منطقه و علایق می توانند در مراکز مختلفی فعالیت کنند.
دروس این رشته در طول تحصیل:
دروس پایه:
فیزیک عمومی، میکروبیولوژی، آناتومی و فیزیولوژی عمومی، آناتومی و فیزیولوژی سر و گردن، آناتومی و فیزیولوژی عصبی، ژنتیک پزشکی، روانشناسی عمومی، بافت شناسی و آسیب شناسی عمومی، سلامت عمومی، کمک های اولیه، فارماکولوژی، کمک های اولیه، مبانی علم گفتار، تحقیق روش، آواشناسی، اصطلاحات پزشکی، اصول توانبخشی، آکوستیک.
دوره های تخصصی:
مبانی علم شنوایی، ارزیابی پایه شنوایی، آناتومی و فیزیولوژی سیستم شنوایی و تعادل، بیماری ها، زوایا و درمان، رشد طبیعی، اختلالات گفتار و زبان، ارزیابی تکمیلی شنوایی، بیماری های عصبی، روانپزشکی، روانپزشکی، روانپزشکی، تشخیص، فیزیوپاتولوژی، اختلالات شنوایی و تعادل، اختلالات ارتباطی، ناشنوایان، تجویز و ارزیابی سمعک و سایر سمعک ها، بیماری های اطفال، مبانی تست های الکتروفیزیولوژیک، روانشناسی، مدیریت، الکترونیک، روش شناسی، الکترونیک، روش شناسی بیماران مبتلا به آسیب شنوایی، صدا و حفاظت شنوایی، زبان تخصصی، سمینار گوش دادن، پروژه، تمرین.

منبع: -isfahanportal.ir

parsidoc.com